(Polisiye, gizem ve nefretten aşka konulu kurgudur. )
"Bak Akif, seninle konuşacak ortak tek bir noktamız bile yok. Biz seninle iki ayrı uçlarda yaşayan insanlarız. Sen sağa dönmeyi seversin, bense sola. Sen turan dersin, ben devrim."
Gözlerindeki...
Umarım bölümü seversiniz. Oy vermeyi ve satır aralarına fikirlerinizi yazmayı ihmal etmeyin😘
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Peki, gelelim okunacak metine, halloldu mu Menekşe? Dün gece en son dernekte Ersin'le sabahlamaya karar vermiştiniz, son durum nedir?"
"Hazır başkanım da, bir kaç yerin konsepte uygun olup olmayacağı hakkında tereddüt ettik. Size danışırız sonra da çoğaltılırız dedik."
"Hangi kısım? Oku sen, karar verelim."
Saat sabahın yedisiydi ve biz daha henüz hava yeni yeni aydınlanırken, Uğur Mumcu için yapılacak anma törenine hazırlanıyorduk. Çağrı başkan ve Ersin aktif olacak olsa da, içerik hazırlığına herkesin katkısı olması istendiği için saate aldırmadan ders öncesi toplanma kararı almıştık.
Herkes pür dikkat kendini hazırlıklara vermişken benim aklımın bir kısmı Cemiyetten gelen son mesajda, diğer kısmı da Akif'in bitmeyen seminerindeydi. Dün gece geleceğini ve onu beklememi söylediği halde, gece yarısı attığı gelemiyorum mesajıyla tüm moralimi alt üst etmişti.
"Ben Atatürkçüyüm... Ben, cumhuriyetçiyim... Ben lâikim... Ben antiemperyalistim... Ben tam bağımsız Türkiye'den yanayım... Ben insan hakları savunucuyum... Ben, terörün karşısındayım... Ben, yobazların, hırsızların, vurguncuların, çıkarcıların düşmanıyım. Dün sabaha değin, araştırarak yazdığım hiçbir konuyu yalanlayamadınız. Öyleyse vurun, parçalayın, her parçamdan benim gibiler beni aşacaklar doğacaktır."
Menekşe'nin uzun zamandır duymadığım gür sesiyle okuduğu metinle düşüncelerimin arasından irkilerek çıktım. Bu Uğur Mumcu'nun hatırda kalmış en vurucu sözleriydi.
"Bir de şimdi okuyacağım metin var ama bunu sonuna mı başına mı koysak bilemedik. Bitişi sanki az önceki sözlerle yapsak daha vurucu olur gibi geldi ama bir de siz bakın." dedi Ersin araya girerek.
"Adam namussuzdur. Elindeki her olanağı kullanarak devleti soyar, kendisini ve yakınlarını zengin eder. Sonra da gözünüzün içine baka baka konuşur: Manevi değerlere bağlıyız... Adam ahlaksızdır. Her gün ayaküstünde bin yalan söyler. Dün övdüklerine bugün söver, dün ana avrat sövgüler yağdırdığı insanlara, salya sümük övgüler dizer... Sonra başlar aynı sözü gevelemeye: Manevi değerlere bağlıyız..."
"Bence de ilk metin en sonda olsun ve bitişi böyle yapın. Hem slogan gibi, kapanış vurucu olmuş olur." Menekşe'nin olduğu tarafa dönmeden Ersin'e bakarak konuştum. Zaten içeri girdiğimden beri onun olduğu yöne kafamı bile çevirmemiştim. Dernektekiler başlarda sorup dursa da, artık pes etmişler ve nasılsa barışırlar diyerek bizi kendi halimize bırakmışlardı. Bu durum canıma minnetti, mümkünse Menekşe ile göz göze dahi gelmek istemiyordum.
