unicode
This episode will include mature words and scenes.If you don't like it, please skip it THANK YOU.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
တစ်လမ်းလုံးရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နှင့် ထယ်ဟျောင်းကားကိုမောင်းလာခဲ့ရသည်။ အိမ်ရှေ့ကိုရောက်သည်အထိ သူ့လက်ဖျားတွေအေးစက်နေစဲ ။ ဒီအခြေအနေမျိုးဖြစ်သွားလိမ့်မယ်လို့ ထင်မှထင်မထားဘဲ ။
သူတို့ဘယ်သူမှကားပေါ်ကမဆင်းရသေးခင် အိမ်ထဲကနေ အလောတကြီးနဲ့ထွက်လာသော ထယ်ဂျွန်း။ ကားပေါ်မှဆင်းလာသော ဖခင်ဖြစ်သူကတွေ့သွားတော့ လှမ်းမေးလိုက်သည်။
"ဟေ့ကောင် .. ဘယ်တုံး"
ထယ်ဂျွန်းကသူ့နာရီကလက်ပတ်နာရီကိုတစ်ချက်အရင် ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ..
"ဈေးဘက်မှာ သေနတ်သမားရောက်နေလို့တဲ့။ ကျွန်တော့်ကိုဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီးတိုင်တဲ့သူရှိလို့"
ထယ်ဂျွန်း၏စကားကို ကားပေါ်မှထယ်ဟျောင်းလည်းကြားလိုက်ရသည်ကြောင့် တော်တော်လေးရင်ထိတ်သွားရသည်။ ဂျက်စတင့်ကိုတိုင်လိုက်တဲ့သူကရှိတယ်လား ။
နောက်ခန်းကသူ့ကိုလှည့်ကြည့်တော့လည်း အခုချိန်ထိမေးကြောတွေထောင်နေသေးကာ အပြင်ကိုသာကြည့်နေသည်။ သူတကယ်ပဲဘာဖြစ်သွားခဲ့တာလဲဆိုတာကို ထယ်ဟျောင်းတွေးမရတာ ။ သူစိမ်းတစ်ယောက်နှစ်ယောက်ရဲ့ ပြဿနာမှာသူဒီလိုတုန့်ပြန်တယ်ဆိုတာက လိုတာထက်ပိုနေသည်လေ။
"သွားမနေနဲ့တော့.. အိမ်ထဲပြန်၀င်"
"မရဘူးလေအဖေ ကျွန်တော်သွား-"
"သူတို့လှမ်းတိုင်တဲ့တရားခံက မင်းယောက်ဖ။ မင်းယောက်ဖပဲ သိပြီလား"
"ဗျာ"
ထယ်ဟျောင်းတစ်ယောက်တည်းတော်တော်လေးကြောင်သွားရသလို ကားပေါ်ကထယ်ဟျောင်းမှာလည်း ဘယ်လိုမျက်နှာထားရမှန်းကိုမသိတော့။ နောက်ခန်းက သူ့ကိုထပ်ပြီးလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မတွေ့တော့ချေ။
"ဟင်"
'ဂျောက်'
ဘယ်အချိန်ကကားထဲကထွက်သွားမှန်းမသိတဲ့ဂျက်စတင်က သူ့ကိုကားတံခါးလာဖွင့်ပေးသည်။ သူ့မှာကြောင်တောင်တောင်လေးနှင့်ကြည့်နေမိစဲ ။ အခုချိန်ထိကို မျက်စိရှေ့မှာဖြစ်သွားခဲ့တာတွေအတွက် ထယ်ဟျောင်းခေါင်းထဲမှာချာချာလည်နေသေးတာဖြစ်သည် ။
