unicode
ဆေးရုံတွင်ဖြစ်သည်။ နယူးယော့ခ်ရှိဆေးရုံကြီး၌ မွေးကင်းစကလေးလေးများကိုထားသည့်အခန်းရှေ့တွင် ဖီးလစ်ဟာ ရပ်နေရင်း ကာထားသော ဖန်သားကြီးရဲ့အပြင်မှရပ်၍ အထဲက အောက်ဆီဂျင်ပိုက်တပ်ထားရသော ကလေးငယ်လေးကိုကြည့်နေမိသည်။ သူ့မျက်နှာဟာသွေးမရှိတော့တဲ့ သူလိုဖြူဖျော့နေကာ ဘာကိုမှရင်မဆိုင်တော့တဲ့ အမူအရာမျိုးနှင့်ဖြစ်သည်။ သူ့ရဲ့သားဦးလေးဟာ နောက်တစ်ရက်နှစ်ယောက်တောင် မသေချာနိုင်ပါဘူးတဲ့ ။
အရေးပေါ်ခန်းထဲကိုရောက်နေတဲ့ သူဇနီးကရော သတိရလာတဲ့အခါ ဒီကိစ္စကိုသိသွားရင် ဘယ်ပုံနဲ့များရင်ဆိုင်နိုင်မှာလဲ။
ထိုစဉ် သူ့အနားကိုရောက်လာသော သူနာပြုလေးနှစ်ဦး။ သူ့နည်းတူ ဖန်ပြတင်း၏အတွင်းကိုကြည့်ကာ စကားပြောနေကြသည်။
"ကလေးက ကံမကောင်းတာရော် .. အဖေကလည်းသူရှိမှန်းတောင်မသိဘူးဆိုမှ အမေကလည်းအသက်မရှင်ဖို့သေချာနေတော့"
"အေးဟယ် ငါကိုယ်တိုင်အဲအစ်မကြီးကိုကြည့်ပေးခဲ့တာဆိုတော့ စိတ်ထဲတွေမကောင်းလိုက်တာတအားပဲ"
"ကလေးအဖေက ဒီနိုင်ငံသားပဲမလား .."
"အေးလေ အဲအစ်မက ကိုရီးယားက ဒီကိုလာတာလည်း ဒီကလေးရဲ့အဖေကိုလာအသိပေးချင်လို့လို့ပြောတယ် အခုမှီတောင်မမှီလောက်တော့ဘူးဟယ်"
ထိုသူနာပြုလေးနှစ်ယောက် ကြည့်ကာပြောနေသော ကလေးအိပ်သည့်ခြင်းလေးထဲက ကလေးလေးအား ဖီးလစ်ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ့သားနဲ့အိပ်ရာဘေးချင်းကပ်ရပ်ကလေးဖြစ်၏။
ဖြူဖွေးနေသော အသားအရည်လေးနှင့်ခြေချောင်းထိပ် လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေက ပန်းရောင်သန်းနေသော ကလေးလေး။ ကလေးလေးကယောက်ျားလေး ။ အမေရိကန်နိုင်ငံသားနဲ့ ကိုရီးယားကမိခင်ကမွေးထားသော ကလေးတဲ့။ မိဘတွေဆီကပြုစုပျိုးထောင်မှုကို မရနိုင်တော့ကလေးက ဘ၀ထဲကိုရောက်အောင်လာနိုင်ခဲ့ပေမဲ့ လိုလိုလားလားနဲ့ စောင့်ကြိုနေခဲ့ရတဲ့ သူ့သားလေးကတော့ အသက်မရှင်နိုင်တော့ဘူးတဲ့ ။ ဖီးလစ်ဟာ ပူထူနေသော အတွေးတွေနဲ့ စိတ်ဆင်းရဲမှုတို့ကိုခါးစီးခံနေရရင်းမှ အတွေးတစ်ခုဟာ သူ့ခေါင်းထဲကို တဖြေးဖြေးချင်းတိုး၀င်လာခဲ့သည်။
