unicode
ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်နေသော ထယ်ဟျောင်းခမျာမျက်ရည်လေးတွဲလဲနှင့် ရှိုက်သံလေးကထွက်ထွက်လာတတ်သေးသည်။ သူ့ဘေးမှာတော့ ခြေကိုချိတ်လျက်ထိုင်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ကိုလက်ဆန့်တင်ကာအမှီပြုထားသူကတော့ အေးဆေးပင်။ အိမ်တံခါး၀နားမှာတော့ ဖုန်းတစ်လုံးနှင့် စိတ်ညစ်နေရသူတစ်ဦးကရှိနေသေးသည်။
"အေး .. ငါမှားတာ ငါသေချာမသိဘဲပြောမိတာ"
'ဘာနေနေ အငယ်ကောင်အဲ့တစ်ယောက်နဲ့ရည်းစားဆိုတာ အဖေရောအမေရောသိသွားပြီလေ.. ငါတို့ကနားလည်နိုင်တယ် အမေတို့က ရှေးရိုးစွဲလူကြီးတွေကွ။ ချက်ချင်းကြီးလက်ခံခိုင်းဖို့ကဘယ်လိုလုပ်ပြီးရမှာလဲ ။ အငယ်ကောင့်ကိုဖုန်းပေးလိုက်စမ်း!'
ဖုန်းထဲကအစ်ကိုဖြစ်သူထယ်ဂျွန်းရဲ့စကားကြောင့် ထယ်ဝီသည်ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်နေသော သူ့ညီနှင့် အပိုးမကျိုးသောယောက်ဖလောင်းကိုလှည့်ကြည့်မိသည်။ သူ့ညီကတော့ သူလှည့်ကြည့်တော့ခေါင်းလေးငုံ့သွားပေမယ့် ဘေးကကောင်ကတော့ သူ့အိမ်သူ့ရာလိုကို ဆိုဖာမှာမှီပြီးထိုင်နေတာ။
ထယ်ဝီတွေးကြည့်လေ အဲ့ကောင်ကိုဆွဲထိုးချင်လေဖြစ်ရသည်။ ထို့ကြောင့် ဒင်းကိုလည်းဆက်ကြည့်မနေနိုင်တော့ဘဲ ရှေ့တည့်တည့်ကိုသာပြန်လှည့်ပြီးဖုန်းဆက်ပြောလိုက်၏ ။
"အငယ်ကောင်ကိုအခုနေဘာမှသွားမပြောနဲ့"
'ဘာဖြစ်လို့တုံးဟ'
ထယ်ဝီသည်ကိုယ့်အမှားနဲ့ကိုယ်မို့စိတ်ညစ်စွာဖြင့်ဆံပင်တွေကိုဆွဲဖွလိုက်သည်။ ထယ်ဟျောင်းတို့ကိစ္စကိုခိုးရာလိုက်ပြေးတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းအရာနဲ့လှမ်းတိုင်လိုက်တုန်းက အဖေဖြစ်သူက တော်တော်လေးစကားမပြောချင် ပြောချင်ဖြစ်သွားကာ ဒေါသသံပါလာကြောင်း .. အမေကလည်းငိုကြောင်းပြန်ပြောလိုက်ပြီးကတည်းက ထယ်ဟျောင်းငိုနေတာဖြစ်ပြီးအခုမှနည်းနည်းတိတ်ချင်နေတာဖြစ်သည်။ ဘေးကကောင်ကလည်း ထယ်ဟျောင်းငိုငိုချင်းကချော့သေးပေမယ့်ထယ်ဟျောင်းကလက်မခံတော့ အခုလိုပုံစံနဲ့ပဲထိုင်နေတော့တာ ။ ထယ်ဝီသည်အခုပြဿနာတွေဖြစ်ဖို့ရည်ရွယ်ခဲ့တာမဟုတ်ပါ။ ညီဖြစ်သူကအိမ်မှာဖုန်းထားခဲ့ပြီး တစ်ညလုံးဆက်သွယ်မရခဲ့သလို ခေါ်သွားသူကလည်းဘယ်လိုကောင်လဲ သိထားတာမို့ ခေါင်းပူပြီး အိမ်ကိုလှမ်းအကြောင်းကြားလိုက်မိတာသာဖြစ်ပါသည်။ သို့ပေမယ့်အခုတော့ပြဿနာကကြီးသွားရလေပြီ။
