ආල අඩව්ව [ කලු කුමාර || ] ✔️

○● 46 ○●

" රන්මුතු ගිහින් අර පොල් කඩපු මිනිහව එක්කන් එනවා...."  වුණ දේවල් මගෙන් අකුරක් නෑරම වමාර ගත්ත මේඝ අනිත් අතට එලියට යද්දි මාත් එයා පස්සෙන්ම දිව්වා. කොච්චර පැහැදිලි කරන්න හැදුවත්
එයා නෙමෙයි මට කිසි ඉඩක් දුන්නෙ.

" මේඝ....මේ අහන්නකො.....ඒක...අත් වැරැද්දක්නෙ....."

" කටවහන්....යනවා ඇතුලට...."

" කියන දේ චුට්ටක් අහන්නකො...."

" මොනවා අහන්නද සැරයක් කිව්වහම යනවා...."  එයාගෙ ඇස් පුපුරු ගහන්න තරම් රතු වෙලා තියෙද්දි මන් ගේ ඇතුලට ආවත් ආයෙමත් උලුවස්සෙන් එබිලා තනියම දුවන් ආව රන්මුතු දිහා බලන් හිටියා.

" ඒ මිනිහා යන්න ගිහින්....ඔහේ නෑ...."

පොල් වත්තෙ නැවතිලා වැඩකරපු වේලු හිටි ගමන් යන්න ගිහින් කියලා රන්මුතු කියද්දි තවත් ආවේස වුණ මේඝ හැංගිලා උන්න මාව ඇදලා අරන් කම්මුල් මිරිකලා බිත්තියට තියලා තද කරගත්තා. මන් ඇස් තද කරලාම පියා ගත්තෙ බලන් ඉන්න විදිහට මුණ රොටියක් වෙන්නම පාරක් කන්න වෙයි කියල බයෙන්.

" මන් තමුසෙට සිංහලෙන් කිව්වා ගෙදර ඉදපන් කියලා....උන් බලන් ඉන්නෙ උඹෙ කෙස් ගහක් හරි ගෙනිහින් මොනවාහරි කරන්න....තමුසෙට ඕනි මාවයි දරුවයි දෙන්නම අනාථ කරන්නද ආ.......උත්තර දෙනවා.....ඒකද ඕනි....."

" මේඝ...හ්..රිදෙනවා.....අනෙ..." එක අතකින් මගෙ බෙල්ලත් එයා තද කරගනිද්දි ඒ වචන වලටම මගෙ හිත පෑරිලා ගියා. කම්මුල පුපුරන්න තරම් වැදුණ පාරට මගෙ කනකුත් අඟුලු වැටෙද්දි මන් හිටියෙ වචනයක්වත් කතා කරගන්න බැරිව.

" ඔයාලට මොනවා හරි වුණොත් මට ඊට වඩා රිදෙනවා යුගාන්....මට ඊට වඩා රිදෙනවා...! "  මට ගහන්න බැරි ඉතුරු හරිය බිත්තියට ගහපු මේඝ එතනින් යන්න යද්දි මන් බිත්තිය දිගේ රූටලා ගිහින් බිමට වැටූණා වගේම හිර කරන් හිටිය කදුළුත් මගෙ කම්මුල් තෙමාගෙන බේරෙන්න ගත්තා. මට එයත් එක්කත් තරහයි...පොඩි වැරැද්දකටත් ඇඟට කඩන් පනිනවා...මාත් හැඟීම් දැනීම් දැනෙන මනුස්සයෙක්....

ඇත්තටම අර මනුස්සය හිතලමද පිහි පාරක් වැද්දුවේ...ඒකද ලේ තැවරුණ පිහියත් අරන් ගිහින් තියෙන්නෙ...මගෙ ඔලුව තනිකරම පුපුරල නැතත් උණු ලෝදිය නටන ගිනි කන්දක් වගේ.