ආල අඩව්ව [ කලු කුමාර || ] ✔️

○● 30 ○●

" අතනින් ඉඳගෙන ගන්නවා අරක අතට..."

මගෙ කැබින් එකට වෙලා අන්ත අසරණ තත්වෙන් බලන් හිටිය නිසල්ව තව ටිකක් අසරණ කරන්න බලාගෙන මම එයාව පුටුවක වාඩිකරවන ගමන් මගෙ මේසෙ උඩ පීරිසියෙන් වහලා තිබුණ කෝප්පෙ අතට ගන්න කිව්වා.

" බොනවා..."

" එ..ඒත් සර්..."

කෝප්පෙ අතට අරන් මන් දිහා ඇස් ලොවි ගෙඩි සයිස් කරන් බලන් ඉඳපු නිසල් ඊළඟ පාර වටපිට බලන ගමන් ඒත් මේත් ගාන්න ගත්තා.

මන් පුටු ඇඳි වලට අත් තියලා නිසල්ගෙ මූණ ඉස්සරහට නැවෙද්දි එයා පුටුවෙ පස්සටම ගිහින් හේත්තු වුණා.

" මොනවද බලන්නෙ බොනවා ඕක....
කෝ ගන්නවා කට ළඟට...."

" ඒ...ඒ වුණාට සර්....මේ සර්ට හදපු එකනෙ...මන් බොන එක හරි නෑනෙ...."

" නෑ නෑ....මමනෙ කියන්නෙ....ගන්නවා ඉතින් ඕක කටට...බොන්න-

කැබින් එකේ දොර ඇරෙන සද්දෙට කියපු දේ අතර මඟ නවත්තලා මගෙ අවදානෙ ගියේ ඒ පැත්තට.

" අනේ මන්ද මන් එන්නෙම වැරදි වෙලාවට
ඇහෙන්නෙත් වැරදියට....සොරි සොරි....
Carry on....Carry on....."
ඇස් ගෙඩි දොඹ ගෙඩි සයිස් කරන් දොර ගාව හිටියෙ කන්ෆියුස් වුණ රොකියා.
ඔලුවට පාරක් ගහගත්ත රොකී මොනවදෝ කියාගෙන ආපහු යන්න හැරෙද්දි මන් ආයෙත් මගෙ මිශන් එකට බැස්සා.

" නිසල් ඕක බොනවද....මන් පොවන්නද..."

එක උගුරට කෝප්පෙන් බාගයක් හිස් කරපු නිසල් මන් දිහා බලන් හිටියෙ පාතාලෙ මැරයෙක් දිහා බලන ගානට. කොහොමත් මේඝ සම්බන්දව මම පාතාලෙටත් වඩා අන්තයි.

" මොනවද ඒ..." මන් ඇහුවෙ ඇස් වලින් බාගෙට හිස් කරපු පීරිසි කෝප්පෙ පෙන්නන ගමන්.

"ත්...තේ...සර්...."

" හ්ම්....අද මුලු ස්ටාෆ් එකටම බෙදුවෙ තේ.. එහෙමනෙ..."

" ඔ...ඔව්...සර්...අද විතරක් නෙමෙයි ඉතින්
හැමදාම තේ බෙදන්නෙ...."

" එතකොට ජෙනරල් මැනේජර්ට විතරක්
නෙස්කැෆේ දුන්නෙ....." 
මන් ඇහුවෙ නිසල්ගෙ නිකටින් උස්සලා මගෙ ඇස් වලට සමාන්තරව අල්ලගන්න ගමන්.