ආල අඩව්ව [ කලු කුමාර || ] ✔️

○● 57 ○●

" කෝ අපේ එකා....."

" අර මැද නටන්නෙ සුදුයි කලුයි කිට් එකක් ඇදගෙන...."

ස්ටේජ් එක උඩ සිංදුවට නටන එක වසරෙ පොඩි බට්ටො ටික අස්සෙ මිහින්ව හොය හොය උන්න මේඝට මන් ඇඟිල්ලෙන් ඇනලම සුදු කලු හරකෙක්ගෙ කිට් එකක් ඇදන් පාන්දරින් ඉස්කොලෙට සිංදුවෙ තොප්පි ගොනාට නටන කොල්ලව පෙන්නද්දි ආරාධිත අමුත්තන්ගෙ පේලියෙ හිටපු මේඝ අත හපාගෙන හිනාව තද කරන් මන් දිහා බැලුවා. ඒ අස්සෙ ශිෂ්‍ය නායක බැජ් එකක් ගහන් උන්න දෝනිත් ස්ටේජ් එක පිටිපස්සෙ ඉදන් අප්පච්චි වගේම හිනාව තද කරන් එයාගෙ මල්ලි දිහා බලන් හිටියා. එයාට දැන් අවුරුදු දොළහක්....ලොකු ගෑණු ළමයෙක්.... කාලෙ
හරි ඉක්මනට ගෙවෙද්දි පුංචි ලේන් පැටව් වගේ අපි ගාවට ආව එයාලා හරි ඉක්මනට ලොකු වෙද්දි ගෙවෙන කාලෙ අල්ලලා නවත්තගන්න තරම් හිතට ලෝබයි. ආයෙමත් දණ ගගා ඇවිදින්න හදන අකුර අකුර එකතු කරන් අප්පච්චි කියාගන්න හදන ඒ කාලෙට මන් තාමත් ලෝභයි.

" මේකට හරියට උඩ පැනගන්නවත් බෑ යුගාන්....පව් මගෙ කොල්ලා...." 

හරියට තාම නටන්න බැරි පැටව් ටික අස්සෙ පුලුවන් උපරිමෙන් හම්බුණ චරිතෙට නටන්න දඟලන මිහින් දිහා බලන් මේඝ මුමුණනවා...ඒකා දන්නෙ නැතුව ඇති ඒකා නටන්නෙ හරකෙක්ට කියලවත්.....
දෝනි වගේම පුතාවත් යවන්න වුණේ ප්‍රයිවට් ඉස්කෝලෙට වෙද්දි මේඝටත් ප්‍රයිවට් කැම්පස් එකකම ආයෙමත් උගන්වන්න හම්බවුණා. මාත් අවුරුදු ගානකට පස්සෙ මගෙ පරණ රස්සාවට පණ දුන්නා.
දිනෙත්ට අනුව බිංකුණ්ඩන්ගෙ රස්සාව
ඒත් මන් ආසම පරණ මොකක් හරි හාරන්න....මේඝගෙ ලොකු අකැමැත්තක් නැති එකේ මන් ආයෙමත් පුරාවිද්‍යා සයිට් එකක වැඩට ගියා....හැබැයි දාහක් නීති මැද....අදාල වැඩේ විතරයි.....නෝ කතා නෝ පාටි.....වැඩ ඉවර වුණ ගමන් කෙලින්ම ගෙදර....යාලු මිත්‍ර සබඳතා සපුරා තහනම්....!

තෑගි ප්‍රධාන උත්සවේ ඉවර වෙන්න ළං වෙද්දිම වගේ මට අයියාගෙන් කෝල් එකක් ආවා. ඒකත් රෂේන් කොහෙද අහලා. කලින් ළං වෙලා හිටියත් දැන් දැන් රෂේන් කලේ මගෙ අයියව හිතා මතාම මඟ ඇරපු එක කියන්න වටේ පිටේ ඉන්න ඕන කෙනෙක්ට තේරෙන්න ගනිද්දි නොහිතපු විදිහට එයාලා දුරස් වුණා කොටින්ම එයාලා උන්නෙ යාලුකමක්වත් නොතිබ්බ ගානට....අයියා තියා රෂේන්වත්
හේතු කිව්වෙ නෑ...මේඝ වගේම රේචල් පවා ඒකට මැදිහත් නොවෙද්දි මගෙ අයියව පාවිච්චි කරලා අහක දැම්ම එකට
රෂේන් ගැන මගෙ හිතේ තිබුණ පුංචිම අනුකම්පාව පවා නැතිවෙලා ගියා.