ආල අඩව්ව [ කලු කුමාර || ] ✔️

○● 37 ○●

" මේඝහ්....!!! "

වැදුන වෙඩි පාරකට දොර අගුල කැඩි විසි වුණත් දොර හරස් කරලා තිබුණ මේස පුටු හින්දම අපිට තත්පරගානකට වෙලාව ඉතුරු වුණා. මේඝ ඉක්මනින්ම කඹේ ආධාරෙන් ගහට නැගගන්නවත් එක්ක කාමරේ දොර කඩාගෙන පැනපු කැම්බියන්ලා තුවක්කු ඒම් කරගෙන අපේ අවාසනාවට වගේ කෙලින්ම බැලුවෙ ඇරලා තිබුන ජනෙල් කවුළුව දිහා.
මැරෙන්න තිබ්බ බයටම දණහිස් පවා තුවාල කරගෙන සද්දන්ත චෙරි ගහෙන් බිමට පැන ගත්ත මන් පාරෙ වැටිලා තිබුණ අපේ බෑග් එක අල්ල ගත්තා.

" බලන් ඉන්න නෙමෙයි මිනිහෝ අල්ලගන්නවා අරුන් දෙන්නව....."
ජනෙල් කවුළුවෙන් එකපාරම එබුන රෂේන් අපිව දැකලා කෑගහනවත් එක්ක එලියෙ හිටපු උන් දුවන් ආවෙ අපිව හතර වටින් වට වෙද්දි. හතර වටෙන් වෙඩිකාලා පෙනේරෙ වගේ හිල් වෙලා මැරෙන්න වෙන්නෙ....මේඝ තුවක්කුව ඉස්සරහින් එන කට්ටියට ඒම් කරගෙන පස්සෙන් පස්සට යද්දි මාත් එයාගේ කෝට් එක මිරිකගෙන දුවන්න බලන් හිටියා.

" පහළ ලේන් එකේ රොකී ඉන්නවා....දුවන්න....! " එකපාරම ඇහුන වාහනේක හෝන් හඬක් එක්ක මේඝ මට රොකී ඉන්න තැනට යන්න කිව්වත් එයාව තනියම දාලා යන්න අදිමදි කරපු මන් තව තවත් තදින් එයාව අල්ල ගත්තා.

" ඔ..ඔයාව....දාලා යන්න බෑ....."

" කිව්වහම යනවා...!!! "

මේඝ ඇස් රතු කරගෙන මන් දිහා බලලා කෑගද්දි තවත් මුකුත්ම කියන්න ගියෙ නැති මන් බෑග් එකත් උස්සගෙන දුවන්න ගත්තා. කිව්වා වගේම කලු පාට කාර් එකක් ප්‍රධාන ළඟ නතර කරගෙන හිටිය රොකී මාව ඇදලා ඇතුලට දාගත්තා.

" ශිට් කොහෙද අරකා...." වාහනේ රේස් කරපු රොකී ඉවසීම පැනලා බලන් හිටියෙ මේඝ එනකම්. පපුව අස්සෙ ගින්දර ඇවිලෙද්දි එක දිගට ඇහෙන වෙඩි හඬට මන් වගේම රොකී හුස්ම හිරකරගෙන බලන් හිටියෙ ඊළඟ තත්පරේ මොනවා වෙයිද කියන සැකයෙන්. මේඝ එන්න පරක්කුයි කියලා දැනෙන තත්පරයක් ගානෙ මන් බෙල්ලෙ තිබුණ මාලෙ අතට තද කරගෙන බලන් හිටියා.
අඳුරෙන් වැහිලා තිබුණ අතුරු පාර දිගේ වේගෙන් දුවන් ආව මේඝ දකිනවත් එක්ක මගෙ ඇඟට ලේ ටිකක් උනද්දි රොකී වාහනේ රේස් කරලා පාරට දානවත් එක්ක මේඝ වාහනේට නැග ගත්තා.