ආල අඩව්ව [ කලු කුමාර || ] ✔️

○● 55 ○●

ඇවිලෙන ගිනිදලු එලිය දිගේ අඳුරෙ උන්නෙ එයා එලියට එද්දි මන් ගිහින් එයාගෙ බෙල්ලෙ එල්ලුනා වගේම එයා පාලුවට ගිය මගෙ කරට අඬ හදක හැඩේ ගත්තු මාලෙ දැම්මා.

" මේඝ...."

...........

" මන් හිතුවා ඔයා........"

............

" මේඝ.....අපෙ දෝනිට....කොහොමද...."

" ම්ම්........බත් අනලා කවාගනිද්දි රසද....."

මන් බෙල්ලෙ එල්ලිලා අහපු හැම ප්‍රශ්නෙකටම ගොලුවක් වගේ උන්න එයා බත් කැවිල්ලක් ගැන මතක් කරද්දි ආයෙමත් ඒ ඇස් රතු පාට වුණා.... ඒ කියන්නෙ මේකා මාව හොයන් ඇවිත් ආපිට ගිහින් නෑ.....

" මෙ.....අහන්නකො මගෙ අත......ආහ් ආ.....රිදෙනවා....ඕයි...."

" දකුණ තුවාල වුණාට උඹෙ වම තුවාල වෙලා නෑනෙ....අත් දෙකෙන්ම බෑ කියමුකො තමුසෙට හැන්දකින් කන්න තිබ්බනෙ........"

" ආ.....හ් ආ.....හ්.....රිදෙනවා.....!"

" මන් තමුන් ගැන පස්සෙ බලාගන්නම්....හරි..... වට වන්දනාවෙ ගිය ඒවා හෙමීට කතා කරගමු...."

අහුමුලු ගානෙ රිංගන් ඔක්කොම බලන් ඉදලා මගෙ ඇඩ්‍රස් නැති කරපු මේඝ
රෝමාන්තික ගති කැලේ දුවන්න අනිත් පාර ආවේස වෙලා අත රිදෙනවා කියන්න කට ගන්නවත් එක්ක මට අත අනිත් පැත්තටම බෝංචි කරලක් වගේ ඇඹරුවා.

ඊළඟට ඇහිච්ච අඩිසද්දෙත් එක්ක පිහිය අමෝරාගෙන අංගුලිමාල වැහිලා එන කුඩ්ඩා දිහාවට හැරුණ මේඝ මගෙත් බෙල්ලෙන් අල්ලගෙන පස්සෙ බලාගම්මුයි කියන ගමන් මාව පැත්තකට කරා.

දුවන් ආපු එකා එකතැන හිටියෙ මහසොන් අවතාරෙ දැක්කා වගේ. දෙකම එකයි මහසෝනා දැක්කත් එකයි මගෙ මිනිහා දැක්කත් එකයි දෙකම යක්කු....

අතේ තිබ්බ පිහිය වැටනවත් එක්ක බය වුණ අරකගෙ වෙරි හිදිලා ඉතිපිසෝව සියවතාවක් විතර රිපීට් කලා. මේඝ කට කොනින් හිනාවීගෙන අඩියක් ඒකා ගාවට තියද්දි ඌ බිම වැටිලා බඩගාගෙන පස්සෙට පස්සෙට ගියා වගේම මේඝ ඉනටත් අත්දෙක තියාගෙන ඒකගෙ මූණට නැමුණා.

" වැරදිනෙ ඕයි.....ඉතිපිසෝවෙන් කෑල්ලයි බගවත් ගීතාවෙන් කෑල්ලයි අල්කුරානෙන් කෑල්ලයි...තමුසෙ යක්කුන්වත් කන්ෆියුස් කරනවනෙ...."