ආල අඩව්ව [ කලු කුමාර || ] ✔️

●○ 51 ○●

මන් තදින්ම පියා ගත්තා මා දිහාවට ඇදිලා එන කඩුවෙන් කොයි මොහෙතෙ හරි හදවත පසාරු වෙන බව දැන දැනම මන් එකතැනම උන්නා....

කඩුවෙන් හදවත පසාරු වෙනවා වෙනුවට ඇස් පියන් උන්න මට ඇහුණෙ තවත් කාගෙ හරි කටහඬක් එක්ක මා දිහාවට ආව කඩුව තවත් කඩු පහරකින් ආයෙමත් රෂේන්ගෙ කකුල් පාමුල වැටුණා.

" රේචල්.......! ඔතනින් අයින් වෙනවා......"
රෂේන්ට අත් මිට මොලවගෙන දත්මිටි කද්දි මන් මන් ඉස්සරහට කොහෙන් මතු වුණාද නොදන්න රේචල් ගොදුරක් ඩැහැගන්න බලන් ඉන්න සිංහ ධේනුවක් වගේ දත් විලිස්සුවා.......

" දැන්වත් ඔය පව්කාර වැඩේ නවත්තනවා...."

" මේක මගේ වැඩක් තමුසෙ පැත්තකට වෙලා ඉන්නවා....මෙච්චර කල් තමුසෙ මේඝගෙ පැත්තෙ හිටියා කියන්න ඩෑඩ් පවා දන්නවා හරි......මන් හොඳින් කියන්නෙ එක පාරයි...එහෙම නොවුනොත් තමුසෙ මගෙ නංගි කියන්න මට අමතක වෙයි...."

" ඉතින් අමතක කරනවා......තමුසෙ වගේම ඩෑඩ් මාව හිර කරද්දි මට සහෝදරයෙක්ට හිටියෙ මේඝ විතරයි.....
තමුසෙ ඉන්නවට වඩා මැරෙන එක අපි හැමෝටම ලේසි....."

කෙල්ලෙක්ගෙ කියන්න බැරි තරම් ගැඹුරු වුණ රේචල්ගෙ කටහඬින් පිහි තුඩවල් වගේ වචන රෂේන් තරහෙන් පුපුරන ගමන් අහන් හිටියා. බලන් ඉන්න විදිහට රේචල්ගෙ බෙල්ලත් කොයි වෙලේ ගහලා කියලා බයේ මන් පස්සෙන් පස්සට ගියා වගේම කාගෙ හරි ඇඟක හැප්පුනා. ඒ එක්කම මගෙ නලලට සීතල මොකක් හරි තද වුණා.

තුවක්කුවක්.....ඒ මෙච්චර කල් මන් ෆෝටෝ වලින් විතරක් දැකලා තිබුන රෂේන්ගෙ තාත්තා වගේම මේඝගෙ බාප්පා වුණ දුෂ්මන්ත....මීට ආත්ම ගානකට කලින් මේ හැම දේකටම රෂෙන්ව උසි ගන්වපු තණ්හාව බලය හින්දම මීනි මරපු මරණ වරෙන්තුව අත උඩම තියන් ආව මිනිහා.

" මගෙ බෑණාව දැකපු කල්.....ම්ම්..." එයා මගෙ කන ගාවට නැමිලා කොඳුරද්දි මන් හිටියෙ ටැප් එකක් ඇරලා වගේ දාඩියෙන් පෙගිලා.
එක්කො එක පාරම බෙල්ල කැපිලා හරි මැරෙන්න ඕනි...ඒත් මන් මොකාද එකා වගේ මැරෙන්න යන අන්තිම තත්පරේ ආයෙමත් මොකක් හරි එහෙකට පැටලෙනවා.

සීතල තුවක්කුව මගෙ මුලු ඇගේම හිරිගඩු පිපීගෙන බෙල්ල ළඟට යද්දි කිසිම බයක් සැකක් නැතිව දුෂ්මන්ත් මගෙ ඉන වටේ තදින්ම අතක් පටල ගත්තා.