oneshot (BTS)

pink /yoonmin

رقص کوچیک انگشت‌های کشیده‌اش روی تن سیاه و سفید و سرد کلاویه‌های پیانو ملودی گوش‌نوازی رو خلق کرده بود.
گوش‌هاش خوشحال از شنیدن این نوای لذت‌بخش لبخندی پررنگ روی لب‌های صاحبشون نشونده بودند.
مرد لحظه‌ای دست از نواختن کشید و با احساس گرما دکمه‌های اول پیرهن مشکیش رو باز کرد و عینک سر خورده روی بینیش رو بالا فرستاد.

_ برای چی تمومش کردی؟

صدای پسر موصورتی پشت سرش به نرمی و لطافت گلبرگ‌های یک گل توی گوش‌هاش پیچید و خلسه‌ی آرامش بخشش رو بهم ریخت.
لبخند روی لب‌هاش کمی پررنگ‌تر شد و نگاهش با مهربونی سمت پسری چرخید که پیهن آستین بلند صورتی به تن داشت؛ درست نقطه‌ی مقابل خودش.

_ گوش می‌دادی؟

جیمین بدون اینکه نگاه از واژه‌های دفتر خاطرات توی دستش بگیره هومی کشید و برگه‌های کاهی رو به آرومی ورق زد.

_ اون دفتر خاطرات من نیست؟

لحنش بوی آزردگی گرفت و ابروهاش به هم گره خورد. لبخند کنج لب‌های مو صورتی نشست و پسر دفتر خاطرات رو به آرومی بست و روی پای خودش قرار داد.

_ شاید باشه.

_فکر نمی‌کنی این کار بی‌ادبیه؟

جیمین ابروهاش رو بالا انداخت و بی‌صدا خندید.

_ منظورت از این حرف چیه مین یونگی؟ نکنه نگرانی عشق آتشینت به خودم رو به روت بیارم؟

~•
های آدیا صحبت می‌کنه.
دوستش داشته باشید و اگر دلتون خواست یه سر به دیلیم بزنید.
https://t.me/Saudede_adya