💗❧សំឡេងបេះដូង❧💗( រដូវកាលទី១) ចប់

ភាគ:៧៦

ក្រាក...!
    ក្នុងពេលតែមួយជាមួយនិងគ្នាដែរនោះក៏មានដៃមាំម្នាក់បានបើកទ្វាចូលមកល្មម គេបានឃើញឡាគីរ៉ាអង្គុយក្បែរកែនគ្រែហើយក៏ដើរសំដៅមករកនាងទាំងស្នាមញញឹមដោយមិនបានដឹងឡើយថានាងកំពុងតែយំ ។
« ឡាគីអូនកំពុងតែ.....បង...បង... » រិកគីនាយគាំងស្ញេញពេលប្អូនគរបានឃើញហើយប្រកដជាបានដឹងរឿងទាំងអស់នេះរឿងដែលគេខំលាក់មោនទាន់ឲ្យអ្នកណាបានដឹង ពេលនេះក៏រលាយដូចអំបិលត្រូវទឹកអស់ទៅហើយ ។
« ហេតុផលអីដែលបងមិនប្រាប់ខ្ញុំតាំងពីដំបូង ហ៎ាស? បងនៅលាក់ដល់ពេលណា? បងប្រហែលជាបានដឹងហើយថាលើលោកនេះគ្មានទេអាថ៌កំបាំងវាលាក់មិនបានយូរឡើយ ហ៊ឹកៗៗៗៗ បើបងប្រាប់ខ្ញុំពីដំបូងមកក៏គ្មានរឿងអ្វីកើតឡើងមកដែរបងកុហកខ្ញុំ...ហ៊ឹកៗៗៗៗ.. » នាងស្រែកសម្លុតដាក់រិកគីបងមិនទ្រាំទៀតបានឡើយ គាត់គិតនៅបោកប្រាស់នាងបន្តទៀតមែន? រិកគីគេនៅស្ងៀមមិនបានតបតជាមួយនិងនាងទេ ទុកឲ្យនាងយំឡើងញ័រខ្លួននៅនិង ។
« ម៉េចក៏បងនៅស្ងៀម? បងឆាប់ឆ្លើយមក ហ៊ឹកៗៗៗៗ....បងកុហកថាបងហ្វីដារវល់គ្មានពេលមកខលនិយាយជាមួយនិងខ្ញុំដូចមុនឡើយ បងកុហកគ្រប់យ៉ាងបងទុកខ្ញុំជាខ្យល់ឬមនុស្សគមិនឲ្យដឹងឬ? ហ៊ឹកៗៗៗៗ.....ខ្ញុំឈឺណាស់ ហ៊ឹកៗៗៗៗ... » ឡាគីរ៉ាឈរឆ្ងាយពីបងប្រុសហើយក្រវីក្បាលនិយាយដោយទឹកភ្នែករហាម នាងសមណាស់ សមជាមនុស្សដែលគេត្រូវបោកប្រាស់ស្រួលមែនទែន? នាងជាស្រីមិនល្អ នាងជាមេនាំបញ្ហាមកឲ្យគ្រប់គ្នាហើយ ។
« មិនមែនវាទាំងអស់នោះទេ បងគ្មានបំណងចងលាក់ឯងរហូតទេប៉ុន្តែបងឃើញឯងមិនទាន់ជាខ្លួនស្រួលបួនបានជានៅលាក់ជាមួយនិងឯងបន្តទៀតសិនទៅពេលនេះបើឯងបានដឹងហើយក៏ដឹងទៅចុះ ព្រមទទួលយកទៅថារីហ្វីដាបានទៅចោលពួកយើងហើយហ៊ឹកៗៗៗៗ.... » អារម្មណ៍មួយនេះវារំជើបរំជួលណាស់គេទប់អារម្មណ៍មិនបានសោះហើយ គេជាប្រុសមែនតែគេក៏ចេះខូចចិត្តដែរមិនមែនមានតែស្រីប៉ុណ្ណោះឡើយ ។
ក្ដុក.....ប្រាវ...!
    អ្នកនៅក្នុងបន្ទប់ងាកមើលទៅខាងក្រៅបន្ទប់មានរាងចំណាស់ម្នាក់ឈរកាន់ថាសបង្អែមធ្លាក់ខ្ចាយពេញការ៉ូនៅពេលបានលឺសម្ដីចុងក្រោយរបស់រិកគីគាត់ដើរមកកាត់នេះដផយចៃដន្យ ឯការចៃដន្យរបស់គាត់បានឲ្យដឹងគ្រប់យ៉ាងនៅពីក្រោយរឿងនេះ ។
« ម៉ែដោះ... » រិកគីដង្ហើយហៅម៉ែដោះឈរមុខបន្ទប់នោះទាំងទឹកភ្នែកកំពុងតែស្រក់មកហើយ ។
« វាមិនអាចទេមែនទេ ? អ្នកប្រុសឆ្លើយមក ហ៊ឹកៗៗៗៗ អ្នកប្រុសនិយាយអម្បិញនេះវាគ្រាន់តែជាការសាកចិត្តខ្ញុំ? ខ្ញុំស្ដាប់ច្រឡំទេ? ហ៊ឹកៗៗៗៗ... អ្នកប្រុសនិយាយមក » ម៉ែដោះគាត់ចូលមកក្នុងបន្ទប់ហើយអង្រួលស្មារបស់រិកគីទាំងកែវភ្នែកដល់ទឹកភ្នែករៀបហូរមក គាត់ចង់លឺវាម្ដងទៀតណាស់ថាពិតឬមិនពិត? ឡាគីរ៉ានាងនៅឈរយំញ័រខ្លួនតតាក់មិនអាចនិយាយបន្តទេ ។
« អ្នកនាង វាពិតដែរទេ?? អ្នកទាំងពីរកុំឈរស្ងៀមបានទេ?ហ៊ឹកៗៗៗៗ... » ម៉ែដោះគាត់មកជម្រិតសួរឡាគីរ៉ាមកដងតែនាងមិនមាត់មានតែក្រវីក្បាលនាងមិនទាន់បានដឹងនិងព្រមទទួលឡើយ ។
« ម៉ែដោះស្ងប់អារម្មណ៍សិនទៅ » រិកគីមិនអាចឈរមើលគាត់នៅយំចង់ទន់ខ្លួនសន្លប់តទៅទៀតបានក៏និយាយហាមប្រាមដាក់គាត់ ។
« ហ៊ឹកៗៗៗៗ... » ការឆ្លើយតបមានតែទឹកភ្នែកមកប្រដេញមិនឈប់ រងចំណាស់ដាក់ខ្លួនអង្គុយក្បែរកន្លែងឡាគីរ៉ានាងអង្គុយមុននេះគាត់លើកដៃមកបើកធាតុមើលម្ដង គាត់អង្អែលរូបថតមួយនោះទាំងទឹកភ្នែកហូរមិមិនអាចបញ្ឈប់វាត្រឹមម៉ោងនេះបានទេ ។
« មិនពិតទេត្រូវអត់? អ្នកនាងរបស់ម៉ែដោះមិនទៅណាចោលម៉ែដោះទេ អ្នកនាងថានៅមើលថែម៉ែដោះរហូតនោះមែនទេ? អ្នកនាងបានសន្យាថានិងនាំម៉ែដោះឲ្យទៅលេងអ្នកនាងនៅកន្លែងធ្វើការនោះអី ហ៊ឹកៗៗៗៗ....ម៉ែដោះមិនជឿថាអ្នកនាងទៅចោលម៉ែដោះមិនប្រាប់ មិនទាន់បានឃើញមុខគ្នាជាលើកចុងក្រោយចឹងទេ ហ៊ឹកៗៗៗៗ.... » គាត់រៀបរាប់ទាំងទឹកភ្នែកហូរមកគាត់ជាមនុស្សចាស់ស្ដាប់រឿងទាំងអស់នេះហើយឲ្យជឿរបៀបម៉េចបាន? គាត់ឆាប់រំជួលចិត្តណាស់ ។
« ម៉ែដោះ...ម៉ែដោះ.. » ឡាគីរ៉ានិងរិកគីងាកមកវិញឃើញម៉ែដោះគាត់សន្លប់បាត់មាត់ឈឹងបាត់ទៅហើយ ពួកគេភ័យចំពោះអាការ:របស់គាត់ណាស់សុខភាពកំពុងតែមិនសូវជាអំណោយផលមកយំឲ្យសន្លប់បែបនេះថែមទៀតវាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរលើសដើម ។
« បង...ហ៊ឹកៗៗៗៗ..បងឆាប់នាំម៉ែដោះទៅមន្ទីរពេទ្យទៅ » ឡាគីរ៉ាបានឲ្យយោបល់ឲ្យនាយហើយគេក៏លើកបីម៉ែដោះចេញទៅខាងក្រៅបាត់ទៅឯឡាគីរ៉ានាងក៏ជូតទឹកភ្នែកចេញវិញឲ្យស្អាតរួចរត់តាមពីក្រោយបងប្រុសនាង ។
បន្ទប់ងងឹត...!
  មនុស្សស្រីដែលមានគេរំលោភបំពានដឹងរាល់ថ្ងៃនៅពេលនេះនាងជិតដាច់ខ្យល់ស្លាប់ព្រោះការរំលោភរាល់ថ្ងៃនេះហើយពួកគេរំលោភនាងបូកជាច្រើនដង។ នាងមិនអាចនៅទ្រាំទ្រជាមួយនិងពួកគេបន្តទៀតបានឡើយ ។ ដោយសារតែចៅហ្វាយនាយពួកគេបានអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើអ្វីដាក់នាងក៏បានតាមចិត្តចង់ហើយធ្វើឲ្យនាងស្លាប់សន្រឹមបែបនេះវាជាទីគាប់ចិត្យរបស់ចៅហ្វាយពួកគេណាស់ ។
« ស្រួលខ្លួនដែរទេ? តាមមើលទៅនាងប្រហែលមានក្ដីណាស់ជាមួយកូនចៅរបស់ខ្ញុំ  » ថេយ៉ុងបាញ់ពាក្យឌឺដងផ្លែផ្កាទៅកាន់នាងស្នាមពាសពេញដងខ្លួនរបស់នាងអស់ហើយសម្លៀកបំពាក់ក៏ដាច់រហែកពិបាកភ្នែកមើលណាស់ ។
« ហ៊ឹកៗៗ ស្រួលណាស់លោកមានដឹងទេ? » នាងមិនឲ្យចាញ់គ្នាជាមួយនិងថេយ៉ុងក៏តបមកវិញទាំងទឹកភ្នែកនិងសើចសប្បាយដូចជាគ្មានកើតទុក្ខកង្វល់ឲ្យអ្នកណាចាប់អារម្មណ៍ជាមួយនិងនាងសោះឡើយ

។
« ម៉ារ៉ា នាងមានដឹងដែរទេ ខ្ញុំពេលនេះពិតជាខឹងនិងកើតទុក្ខខ្លាំងណាស់ខ្ញុំចង់បញ្ចេញកម្លាំងដាក់នាងខ្លះ » ថេយ៉ុងនាយញញឹមចុងមាត់រួចហើយក៏ដើរទៅយកខ្សែតីនៅកែនជញ្ជាំងកាន់ដើរសំដៅមករកម៉ារ៉ាដែលគេចង់ផ្អោបនិងសសរនោះ ។
ខ្វាច់ៗៗៗ...!
   ខ្សែតីបានវាត់ទៅលើសាច់របស់នាងយ៉ាងដំណំគេវាត់ខ្លាំងៗត្រឹមប៉ុន្មានខ្សែតីក៏រហែកសាច់ចេញឈាមមករឹមៗ ។
ខ្វាច់ៗៗ...!
« អូននៅឯណាទៅ? ឡាគីរ៉ាបងនឹកអូន ខ្វាច់ៗៗៗ » ដៃកាន់ខ្សែតីវាយមនុស្សស្រីដែលគេស្អប់តែមាត់ពោលពាក្យនិយាយថានឹកមនុស្សស្រីផ្សេងនាងជាមនុស្សដែលគេស្រលាញ់ទៀត ។ ខ្សែតីចេះតែបន្តវាត់
វាត់រហូតទាល់តែនាងសន្លប់បាត់មត់ឈឹង គេខឹងគេចង់បញ្វេញកំហងអញ្ចឹងហើយមានតែរាងកាយនាងចង់ចំពោះមុខនេះប៉ុណ្ណោះ ។ គេក្រវាត់ខ្សែតីមួយនោះចេញឆ្ងាយពីខ្លួនមុននិងដដើរចេញពីក្នុងបន្ទប់ងងឹតមួយនេះ គេបានធូរអារម្មណ៍ដែលខឹងមុននេះក៏រសាត់បាត់ខ្លះហើយ ។ នាយចេញមកខាងក្រៅរួចដើរទៅយកឡានបញ្ចេញបើកចេញពីទីកន្លែងមួយនេះចេញទៅរកមនុស្សដ្រីដែលគេស្រលាញ់វិញម្ដងយ៉ាងណាក៏គេត្រូវតែរកនងឲ្យឃើញមិនអាចបោះបង់វាចោលពាក់កណ្ដាលទីបានទេ ។