💗❧សំឡេងបេះដូង❧💗( រដូវកាលទី១) ចប់

ភាគ:៩៥

« ហ្ហឹសសស....ហ៊ឹកៗៗ...» សម្លេងនៅតែមានមិនដាច់សូរសោះពួកគេវៃបូកដោយគ្មានគិតពីអ្នកនៅខាងក្រោមដឹងត្រឹមថាពួកគេមានក្ដីសុខណាស់។
ផ្លាប់ៗៗៗ.....! ផ្លាប់ៗៗៗ..!
សម្លេងលាន់កឺពេញបន្ទប់ទាំងមូលឯរិកគីបានហៅកូនចៅជំនិតឲ្យចូលមកខាងក្នុងវិញនាយឲ្យគេយកខ្សែតីទៅវាត់លោក ស៊ីនម៉ា គ្មានចិត្តអាណិតអសូរជាមួយនិងពួកគេអីបន្តិច ។
ខ្វាច់ៗៗ...ខ្វាច់ៗៗ..
« ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ » គាត់ឈឺសព្វកាយាដល់ថ្នាក់និយាយអង្វរជាច្រើនលើកច្រើនសារទៅហើយនៅតែវៃគាត់ខ្លាំងឡើង ។
កន្លងផុតទៅមួយម៉ោងក្រោយមកលោកស៊ីនម៉ាស្លឺៗចង់សន្លប់ទៅហើយអាចថាគាត់ពូកែទ្រាំក៏បានដែរនេះកន្លងទៅមួយម៉ោងហើយគាត់នៅមិនសន្លប់ទៀតនោះ ។ ឯម៉ារ៉ានាងបានសន្លប់ដេកស្ដូកស្ដឹងឯផ្នែកខាងក្រោមនោះមានឈាមហូរមកមិនបាត់ទាល់តែសោះ ។
« ចៅហ្វាយគិតចង់ធ្វើអ្វីពួកវាបន្តទៀត » អ្នកជាកូនចៅរបស់នាយបានសួរមកគេទៀតថានិងធ្វើបែបណពេលធ្វើបាបពួកគេដោយវិធីមួយនេះរួចហើយ ។ និយាយទៅរិកគីឲ្យគេមករំលោភម៉ារ៉ាគឺដូចជាថេយ៉ុងធ្វើចំពោះអ្នកបន្លំខ្លួនជាម៉ារ៉ាម្នាក់នោះណាស់ឲ្យរំលោភរហូតនាងស្លាប់បាត់នោះ ។
« យកទៅបោះឲ្យក្រពើស៊ីទៅយើងលែងចង់ទុកពួកវាឲ្យនៅចង្រៃទៀតណាស់ » រិកគីបញ្ចេញចោលមួយឃ្លានេះឲ្យកូនចៅធ្វើតាមការបញ្ជារបស់គេនិយាយទៅគឺគេខ្អើមមុខពួកទាំងនេះណាស់ទុកនាំឲ្យគេរស់នៅមិនសុខ ។
« បាទទាន » រិកគីនាយដើរចេញមកខាងក្រៅវិញបាត់់រឿងនេះទុកូនចៅនាយបង្ហើយឲ្យរួចរាល់ទៅចុះរូបគេទៅជួបជុំគ្រួសារវិញ ។
« អ្នកម៉ាក់ដើរយឺតៗណា » អ្នកស្រីហ្វៀឌីណាគាត់បាមចេញពីមន្ទីរពេទ្យវិញហើយដោយមានឡាគីរ៉ានាងជាអ្នកគ្រាគាត់ចូលមកក្នុងផ្ទះ ។ អ្នកស្រីគាត់មិនសូវជានិយាយអីច្រើនឡើយគឺគាត់រងស្ងប់ស្ងាត់ ។
« អូនយ៉ាងមិចហើយ? មានអារម្មណ៍ថាឈឺកន្លែងណាទៀតទេ? » អ្នកជាស្វាមីអង្គុយសុខៗបានឃើញភរិយាយចេញពីមន្ទីរពេទ្យវិញគាត់បានមកជួយទប់ហើយនាំគាត់មកអង្គុយលើសាឡុងកន្លេងទទួលភ្ញៀវរបស់គាត់ ។
« ម៉ាក់ .... » រិកគីហៅម៉ាក់ខ្លួនគេមានអារម្មណ៍ថាខុសខ្លាំងណាស់ពេលបានធ្វើរឿងមិនគប្បីជមួយគាត់នៅមានរឿងដែលគេបាននិយាយកុហកគាត់ទៀតគេពិបាកចិត្តខ្លាំងណាស់ ខ្លាចតែម៉ាក់នាយគាត់មិនអត់ទោសឲ្យ ។
« កូនមានអ្វី? » ទឹកមុខខ្សោះៗមិនសូវជាមានកម្លាំងឆ្លើយមកគេដោយស្នាមញញឹម
« ម៉ាក់នៅខឹងជាមួយនិងកូនទៀតទេ? ឲ្យកូនសុំទោសម៉ាក់ កូនជាកូនមិនល្អមិនសមកើតជាកូនរបស់ម៉ាក់និងប៉ាឡើយ » រិកគីអង្គុយលុតធ៊ជង្គង់នៅចំពោះមុខអ្នកម៉ាក់ចង់គាត់មិនលើកលែងឲ្យក៏គេនិងនៅតាមពោលពាក្យថាសុំទោសៗៗៗដដែល ។ អ្នកដែលនៅទីនោះជាមួយនិងគ្នាដែរនោះឈរមើលដោយអារម្មណ៍ក្ដុកក្ដួលក្នុងអារម្មណ៍ មើលឃើញហើយចង់ស្រក់ទឹកភ្នែកចេញមកទៅហើយ ។ វាជាអារម្មណ៍វិសេសវិសាលរបស់ឡាគីរ៉ាបំផុតណាស់ហើយ នាងឈរមើលទាំងទឹកភ្នែកកំពុងតែនឹងស្រក់ហូរមកនោះ ។ ដោយការទ្រាំមើលមិនបានទៀតនោះឡាគីនាងក៏រត់ចេញពីទីនោះមកអង្គុយក្នុងសួនច្បារក្រោយផ្ទះវិញ នាងនៅតែគិតថាគ្រប់យ៉ាងខុសមកពីនាងបើមិនមែននាងទេបងស្រីក៏មិនស្លាប់ទៀត បើនេះមិនមែនជានាងឲ្យទៅជាអ្នកណាទៅវិញ?
« ហ៊ឹកៗៗ » នាងមិនអាចនិយាយអ្វីបាននៅពេលនេះមានតែទឹកភ្នែកដែលកំពុងតែនិងស្រក់ហូរមកមិនឈប់មិនឈរនោះហើយនាងយំខ្សឹបខ្សួលក្ដាប់ដៃខ្លួនឯងយ៉ាងណែន ។
« គ្រប់យ៉ាងមកពីខ្ញុំតែម្នាក់គត់បើមិនចឹងរឿងវាក៏មិនរញ៉េរញ៉ៃដល់ថ្នាក់នេះដូចគ្នាដែរ ខ្ញុំគះរឲ្យស្អប់ណាស់ហើយក៏ជាមនុស្សដែលចង្រៃ ហ៊ឹកៗៗ....មកពីខ្ញុំបានបងនិងម៉ាក់មើលមុខគ្នាមិនចំ ហ៊ឹកៗៗ...គឺមកពីខ្ញុំ...បានម៉ាក់ត្រូវចូលពេទ្យ ហ៊ឹកៗៗ » នាងទម្លាក់កំហុសគ្រប់យ៉ាងមកលើខ្លួនឯងនាងគិតរួចហើយទោះមានអ្នកនិយាយថាមិនមែនមកពីនាងក៏នាងនៅតែមានកំហុសដ៏ធំមួយនេះ ។
« ឈប់ទៅបានទេ? ខ្លួនធំប៉ុនណាណីហើយនៅយំដូចកូនក្មេងទៀតហើយកុំគិតថាគ្រប់បែបយ៉ាងជាកំហុសខ្លួនឯងទៀតឲ្យសោះដឹងឬនៅ? បងប្រុសនាងបាននិយាយរួចហើយវាជាកំហុសរបស់គេនាងមិនបានខុស ជូតទឹកភ្នែកចេញឲ្យស្អាតបានឬនៅ? ខ្ញុំយល់ពីអារម្មណ៍របស់នាងព៣លនេះមិនថាវាបានកន្លងផុតទៅបែបណាក៏ដោយដែរវាជាអតីកដ៏ខ្មៅងងឹតទាំងអស់របស់ខ្ញុំដូចជានាងអញ្ចឹង មិនមែនមានតែនាងឯណា? »
« ហ៊ឹកៗៗ...បើពេលនោះលោកមិនចាប់ខ្លួនខ្ញុំទៅទេបងរិកគីមិនស្ដីបន្ទោសបងរីហ្វីដានោះទេ គាត់ខឹងនិងខ្លួនឯងដែលមើលថែខ្ញុំម្នាក់មិនបាន នេះសមជាបងស្រីគេដែរទេ? ត្រង់ចំណុចមួយនេះហលយទលបខ្ញុំមានចំណែក្នុងរឿងមួយនេះ ហ៊ឹកៗៗ »
« មានតែខ្ញុំទេបើមិនមកពីខ្ញុំរឿងវាក៏មិនពិបាកដូចឥឡូវ » ថេយ៉ុងនឹកឃើញហើយក៏ស្ដាយក្រោយយ៉ាងណាក៏វាបានហួសទីហើយចង់សុំទោសនាងក៏មិនបានទៀតនាងស្ដាប់លឺងលឺអ្វីទាំងអស់ហលយនាងក៏គ្មានរូបរាងនៅលើលោកឲ្យគេបានឃើញ ។
« ហ៊ឹកៗៗ... » ឡាគីនាងអោនមិខចុះខ្ទប់មុខយំយ៉ាងខ្លាំងនាងមិនយល់នងមិនដឹងទេថាវាទីជាបែបនេះ នាងខំឈប់គិតវាក៏រសាត់មកចូលក្នុងខួរក្បាលនាងឲ្យនាងបានបឹកឃលញពីអតីតមួយនោះ ។
« បើយំក៏យំឲ្យអស់មកទុកថាខ្ញុំនៅកំដរនាងយំឲ្យអស់ចិត្តទៅចុះមិនបាច់ខ្លាចថាខ្ញុំយកទៅនិយាយប្រាប់អ្នកណាថានាងយំដូចជាកូនក្មេងទើបនិងកើតនោះទេ » ថេយ៉ុងទាញនាងឲ្យមកផ្អែកស្មារបស់គេនាងទាំងនិយាយឲ្យមានការសើចសប្បាយជាមួយនិងគ្នាលាយចូលគ្នា ។ គេគ្រាន់តែនិយាយលេងជាមួយនិងនាងប៉ុណ្ណោះមិនថាពេលនាងយំឬក៏គេងតែងតែស្រស់ស្អាតសម្រាប់គេជានិច្ច ។ ឡាគីនាងចង់ងើបដកក្បាលពីស្មារបស់ថេយ៉ុងវិញទៅហើយតែគេក៏អោបនាង ឃើញបែបនឹងហើយថឡាគីរ៉ានាងក៏សម្ងំស្ងៀមៗឲ្យគេអោប ។

« ឡាគី... »
« ហ៊ឹម...? »
« នាងអាចឆ្លើយសំណួរតាំងពីលើកមុនឲ្យខ្ញុំបានដឹងផងបានទេ? » សុខៗនាយបានរំលឹកទៅដល់គ្រាដែលគេនិយាយថាស្រលាញ់នាងនោះគេចង់បានចម្លើយនៅពេលឥឡូវនេះណាស់ ។ ឡាគីនាងនៅស្ងៀមនាងបានដឹងហើយពេលគេបង្ហើបមុនដំបូងនោះហើយនាងក៏បានពិសោធន៍ចិត្តខ្លួនឯងដូចគ្នាក៏គិតអ្វីដូចជាថេយ៉ុងបានគិតចំពោះនាង  ។
« ខ្ញុំ.... »
« តាមខ្ញុំស្មានចម្លើយរបស់នាងគឺនៅដដែលត្រូវទេ?នាងមិនបានស្រលាញ់ខ្ញុំវិញទេ ហ៊ឹស...! ខ្ញុំរំខានយូរពេកហើយទេដឹង? »
« មិចក៏គិតអញ្ចឹង? លោកនៅក្នុងចិត្តខ្ញុំ? » ឡាគីនាងបាញ់សម្ដីមកគេវិញតែនៅអណ្ដឺតអណ្ដតមិនទាន់បាត់។
« ព្រោះនាងនៅស្ងៀមធ្វើអី? »
« ខ្ញុំកំពុងតែគិតនិងហើយសារភាពដាក់ស្រីដូចជាលោកនេះគេមិនយកភ្នែកមើលផង »
« ចុះនាងគិតយ៉ាងណាវិញ?»
« នាងស្រលាញ់ខ្ញុំវិញទេ? »
« គឺថា...ខ្ញុំ... » នាងនៅតែរដាក់រដុបនិយាយមិនចេញដែលវានិយាយមិនចង់រួចពិតមែនណានៀក ។
« គឺអី? » អ្នកដែលចាំផ្ទៀងចម្លើយនេះអន្ទះអន្ទែងចង់ដឹងខ្លាំងណាស់
«ខ្ញុំក៏ស្រលាញ់លោកវិញដូចគ្នាណាមួយខ្ញុំក៏ទើបច្បាស់និងបេះដូងខ្លួនឯងមិនដឹងថាខ្ញុំបានលង់ស្រលាញ់លោកតាំងពីពេលណានោះទេ » ឡាគី