Curse of the Snow

The End

Curse of the snow❅ 「نفرین ‌برف‌ھا」
PART57 : پایان

دختر مو قرمزی که لباس خدمه قصر تنش بود و وسط اتاق ایستاده بود و با وحشت دست هاشو بالا آورده بود، با دیدن شمشیر باکوگو جیغ بنفشی کشید و روی زمین پرت شد و به گریه افتاد.
باکوگو بی توجه به دختر توی اتاق چشم چرخوند تا میدوریا رو پیدا کنه که چشم هاش با پسر مو سبز برهنه ای که کمرش به تاج تخت چسبیده بود و داد میزد و با پتو سعی داشت بدنش رو مخفی کنه مواجه شدن..

چشم باکوگو بین دختری کہ بی ھوش روی زمین افتادہ بود و میدوریای دست پاچہ در رفت و آمد بود

_باکوگو: چہ خبرہ اینجا!

شمشیرش رو غلاف میکنہ و با قدم ھای بلند بہ سمت میدوریا میرہ، لحافی کہ پسر بہ سختی سپر خودش کردہ بود رو از روش برمیدارہ و بغلش میگیرہ

_میدوریا: ک...کاچان نکن توروخدا

پسر بی توجہ بہ مخالفت ھای اون، روی دست ھاش بلندش میکنہ و بہ سمت دری در گوشہ ی اتاق میرہ و با لگد بازش میکنہ.

_باکوگو: بھترہ حموم بکنی تا من گند بالا اومدہ رو جمع کنم

کمی بعد وان سرامیکی با آب گرم، میدوریا را در آغوش گرفت و پسر بلوند از حمام خارج شد و بالای سر دختر خدمتکار ایستاد.

دست هاش رو به کمرش قلاب کرد و به توده موهای سرخ دختر که روی فرش پهن شده بودن نگاه کرد و سعی کرد فکر کنه..
همینکه می خواست خم بشه تا دختر رو بلند کنه صدای تلپی شنید و با فکر اینکه از سمت حمامه با سرعت سر جاش چرخید اما با زن میانسالی مواجه شد که موهای سفیدش رو مرتب بالای سرش گلوله کرده بود و لباس هایی مشابه با دخترِ بی هوش پوشیده بود..
صورتش چروکیده بود و دست هاش لاغر بودن و نشون میدادن که بالای هشتاد سال عمر کرده..
باکوگو سر تا پای زن و خدمتکار پسر دیگه ای حدودا چهارده ساله به نظر می رسید و پشت سر زن ایستاده بود رو از نظر گذروند.

زن نگاه مضطربی به باکوگو و دختر روی زمین انداخت و بعد با وحشت جلوش تعظیم کرد.

_خیلی خیلی متاسفم سرورم..ما رو بابت گستاخی مون عفو کنید..

پسر با تقلید زن، ھمان کار را تکرار و متقابلا تعظیم کرد

_باکوگو: خوب شد کہ اومدین. موندہ بودم با این جنازہ چیکار کنم
_پسر: ج...جنازہ؟ خواھرم مرددددههههههه؟!

باکوگو از بلندی صدا صورتش رو با انزجار در ھم کشید و سرش را در گردنش فرو کرد

_باکوگو: نمردہ احمقققق! اہ... ھوفف... بیاین بلندش کنیم

ھر دو بہ نشانہ ی اطاعت سر تکان دادند و برای کمک جلو آمدند.