Isang pagpapaliwanag mula sa may-akda, Eric_HotStories:
Mga 3 taon ang nakalipas bago ko pinapatuloy ang pagsulat ng mga kwento ko. Ipagpaumanhin ninyo itong matagal na puwang. Simple lang ang dahilan: busy sa trabaho at mga mahalagang tungkulin sa buhay. Ngunit ngayon, tuloy ang ligaya. Tuloy ang nakakalibog na kwentuhan. Balikan ninyo ang nakaraang anim na chapters nitong kwentong “Mga Kalarong Sundalo”. Magkakaroon pa ng dagdag na 2-3 bago matapos itong kwento. May mga iba pang kwento akong naka-line up na para sa inyo.
Ang nakaraan [mula sa Chapter-6]:
(Sumama si Jordan, ang binatang anak ni Kol. Quiambao, sa dalawang sundalong si Joel at Mon na maligo sa ilog. Ang biruan at harutan nila ay nauwi sa di-inaasang tsupaan – napatsupa ng dalawang sundalo ang walang karanasang binata. Parehong nilabasan ang dalawang sundalo sa bibig ni Jordan)
Nang humupa na ang libog ni Joel at Mon...)
Lumusob ulit silang tatlo sa ilog, para tumawid… dahil nasa kabila ang mga damit nila. Malambot na ang titi ni Mon. Medyo may katigasan pa ang titi ni Joel, ngunit, galit na galit pa rin ang sandata ni Jordan.
“Libog na libog ka pa a….”, ang puna ni Joel, sabay tawa… sabay akbay kay Jordan.
Natigilan si Jordan… at nakatingin ito sa malayo…. sa kabila ng ilog… sa may batuhan kung saan nakalatag ang kanilang pinaghubaran. Napuna din ni Joel ang pagtigil ni Jordan… at sinundan ang tingin ng binata.
Sa kabilang dalampasigan… … may taong nakatayo…. at kinabahan si Jordan….nahuli ba sila… at napanood nito ang naganap na tsupaan….?
Mula sa kabilang tabi ng ilog… pinagmamasdan silang tatlong hubad na lalaki.
At nakahubad din ang nagmamasid.
Patuloy ang kwento...
Dali-daling umahon ang dalawang sundalo, si Joel at Mon... kinuha ang mga kasuotan na nakalatag sa batuhan, at agad-agad nag bihis. Tumango lang sila sa sundalong nakatayo sa tabi ng ilog na parang nahihiya sila. “Sige, Sarge, mauna na kami”, sabi ni Joel. “Sige, Jordan.... “. Tumango lang si Sarge Arnel Dulay, at nginitian ang dalawang kaibigan niya habang umalis ang mga ito pabalik sa kampo.
Kayumanggi, matipuno, at may kalaparan ang dibdib at balikat. Matagal nang magkakilala ang dalawa dahil katiwalang kawani at driver ito ng ama ni Jordan. May lihim ding ‘mainit na harutan’ na nangyari na sa dalawa (basahin sa Chapter-1), kung kaya mas lalong komportable si Sarge na tumayong nakahubad sa harap ni Jordan na tila walang bahid ng kahihiyan.
Ngunit hindi makaahon si Jordan mula sa tubig. Tigas na tigas pa rin ang kanyang tarugo – dahil sa mainit na kaganapan kasama sina Joel at Mon – at hindi pa sya nilalabasan.
Hindi mabasa sa palangiti at maamong mukha ni Sarge kung nasaksihan nya ang tsupaan sa kabilang dako ng ilog. Ninanais ni Jordan na hindi ito nakita.
“Dumating na si Kol. Quiambao. Hinahanap ka na ng ama mo. Sabay daw kayo maghapunan”, bilin ni Sarge, bago ito lumusong sa tubig at maligo. Sa paglublob ni Sarge, mabilis na umahon si Jordan at sinuot ang shorts niya. Bakat ang tigas na tigas niyang ari.
“Magkita tayo mamayang gabi... pagkatapos ng hapunan ninyo ni Kol.”, mungkahi ni Sarge kay Jordan, habang sinesenyasan ito na bumalik na sa kampo. “text text tayo mamaya pagtapos na kayo”. Isang di-tiyak na pag-ngisi at nakakadudang kindat ang binigay ni Sarge kay Jordan bago ito lumisan pabalik sa kampo.
... alas-9 ng gabi...
Isang oras na si Jordan nakatihaya sa kama niya pagtapos nilang mag-hapunan ng ama niya. Pagod daw si Papa niya, at kinabukasan ay aalis muli ito ng maaga pa. Kaya maaga rin nakabalik si Jordan sa kwarto niya.
