Ang nakaraan (mula sa chapter 7)…
“Saan ka nanggaling....?, inulit ni Kapitan Reyes ang tanong, ngunit may tonong pangungutya na.
Wala nang isinagot si Jordan. Inutusan si Jordan na pumasok sa madilim na silid ng kapitan.
“Ano ang gusto mong sabihin ko sa ama mo...?”, mapangutyang tanong ulit ni Kapitan Reyes. “.... yung totoo.... o yung totoo...”.
Ang lakas ng kabog ng dibdib ni Jordan. Nagiging komplikado na ito.
“O... ano na..!!!”, mapilit na ang boses ng Kapitan.
“Sir.....”, kabadong sumagot si Jordan. “... ano ho ang pwede kong gawin...???” Hindi alam ni Jordan kung bakit yan lang ang naisip niyang isagot.
Mahina ang sagot ni Capt. Reyes habang dahan-dahan itong lumapit kay Jordan.... “Ano sa palagay mo ang pwede mong gawin..?”
Patuloy ang kwento... (Part 8)
Hindi makakilos si Jordan. Naging blangko ang isip niya. Napagtanto niya na wala na talaga siyang ilulusot pa dito. Ano ang nasaksihan ni Kapitan Reyes? Ano ngayon ang gusto niya mangyari? Nanikip ang dibdib ni Jordan. Pinagpapawisan si Jordan kahit na may konting hangin naman na pumapasok sa maliit na bintana sa bandang likod ng kwarto ng Kapitan. Mainit ang pakiramdam ni Jordan, dulot sa naghalong kaba, takot….. at may kung ano pang karamdaman na bumabagabag sa kanya.
Walang bahid ng anumang emosyon sa mukha ni Vince Reyes, ang kapitang palaging mainit ang ulo kay Jordan. Diretso ang titig nito sa binata habang unti-unti itong nilapitan… hanggang halos magkadikit na ang mukha nilang dalawa, kaya napa-atras si Jordan. Tuloy-tuloy pa rin ang paglapit ng Kapitan. Humakbang pa ng isang beses si Kapitan Reyes, kaya napaupo si Jordan sa gilid ng kama nang bumundol ang kanyang mga paa dito.
Matikas ang katawan ni Kapitan Reyes, at ang tangkad nito ay lalong kapuna-puna sa nakaupong binata. Kapunapuna ang umbok ng harapan ng pantalon ni Kapitan Reyes. Hindi matanto ni Jordan kung ang bumubukol ay ang kamay na pinasok nito sa bulsa ng kanyang pantalon, o may iba pang nakaumbok.
Tila dumadagundong sa tenga ni Jordan ang tibok ng kanyang puso, kahit katahimikan ang nanaig sa madilim na silid na bahagyang naiilawan ng maliit na bumbilya sa poste sa labas ng bintana. Hindi matanto ni Jordan kung ang naririnig niyang malakas na paghinga ay sarili niya o si Kapitan Reyes. Parang tumigil ang panahon ng napakatagal. Nakatitig ang kapitan kay Jordan, at nakadikit naman ang mata ni Jordan sa hinaharap ni Kapitan.
Ginagalaw ng sundalo ang kamay nitong nakasuksok sa pantalon niya. Unti-unting napapalapit ang ulo ni Jordan sa nakabukol na pantalon sa harapan niya. Tila walang may gustong gumawa ng unang hakbang.
Napalanghap ng hininga si Jordan, at bumuka ng kaunti ang mapulang labi nito. Ito lang ang hudyat na hinihintay ni Vince Reyes. Agad niyang sinubsob ang kanyang harapan sa mukha ni Jordan na halos nakadikit na sa pantalon niya. Napakapit bigla si Jordan sa mga binti ni Vince para hindi siya matumba sa kama.
Nilabas ni Kapitan Reyes ang kanyang mga kamay, sinapo ang ulo ni Jordan at diniin ito sa nakabukol niyang pantalon. Pagkalipas ng ilang saglit, pinigilan muna ng kanang kamay niya ang ulo ni Jordan, habang binubuksan ng kaliwang kamay niya ang butones at zipper ng kanyang pantalon. Tunulungan na ni Jordan ito. Pagkababa ng zipper ng pantalon ni Kapitan Reyes, dinakma ni Jordan ang nakaumbok sa loob ng puting brief nito.
Binaba niya ang garter. Sumampal sa pisngi niya ang matigas na tarugo ng kapitan. Marahas na pinihit ng kapitan ang panga ng binata, at binaon ang galit na laman niya sa nakangangang bibig nito.
“Aaaaaahhhhh……..”, ungol ni Kapitan Reyes. “…. ‘tang ina mo…..”
Katamtaman lang ang haba at taba ng titi ni Vince. Hindi naman dapat maduduwal ang binata dito, kung hindi lang marahas na sinubsob ng kapitan ang ulo ni Jordan, hanggang sa abot-bulbol ang labi nito.
