Tahimik ang barracks ngayong gabi. Nasa overnight training mission ang halos lahat ng sundalo ng barracks… kaya walang mga maiingay na humihilik. Halos solong-solo ni Private Dhel Ramos ang barracks nila ngayon gabi, maliban sa kasamahan niyang si Private Joel Virac, na natutulog sa ibabaw ng double-deck nilang kama.
Naalimpungatan si Dhel…
“uuhhh, uuuhhh….. uuuuhhh”
Parang may naghihingalo…? nauubusan ng hiniga…? Inaatake ng asthma…? Inaatake sa puso…? Nagising si Dhel at natanto niya ang nangyayari…..
“HUUYYY….!, Virac….. ang bastos mo ha….! Magbabati ka na lang… dyan mo pa gagawin sa ibabaw ko….!”, napabulalas ni Dhel sa sundalong nakahiga sa ibabaw ng kama niya.
Dalang-dala si Joel sa kanyang paggugunita. Inaalala niya ang huling pagtalik nila ng kanyang asawa na si Nenita. Tatlong buwan pa lang silang kasal… at mapusok pa ang pagtatalik nilang bagong mag-asawa, sa bawat pagkakataong nakakauwi siya sa kanyang bayan.
Malaking tao si Joel… maitim ang balat at malaking bulas. Hindi mapapansin ang konting bilog ng tyan niya dahil nakakatawag pansin naman ang lapad ng kanyang dibdib. Samantala ang asawa niya ay maputi at maliit na babae.
Sa tuwing pagtalik nila, maingay ang halinghing ni Nenita sa naghalong sakit at sikip, dahil malaki ang kargada ni Joel at marahas kumantot na tila gustong durugin ang maliit at mala-donselya niyang asawa. Ngayon, mahigpit ang hawak ni Joel sa kanyang naghuhuminding tarugo… ginugunita niya ang sikip ng pekpek ni Nenita. Libog na libog siya… ilang linggo na rin na hindi sya nakakauwi sa bayan nila. At dalang-dalang si Joel… hindi niya namalayan na napukaw si Dhel sa kanyang halinghing, na kahit mahina lang ay punong-puno ng kapusukan.
“VIRAC……ano ba…!!”, sigaw ulit ni Dhel.
“Ah… eh…. Sorry, pare….”, biglang sambit ni Joel. “…pinagpapantasyahan ko lang si Misis…hahaha”.
“Oo nga naman… ang cute nga ni kumareng Nenita….., para syang kawawa sa iyo, ano…”, nag-umpisang nagbiro na si Dhel.
“hehehe…. Tama ka dyan, pare. Kawawa talaga… nakakalibog nga yung kanyang mga ungol… parang nagmamakaawa at umiiyak, kahit alam ko nasasarapan naman siya siguro….”
“O sige… ituloy mo na yan… nang makatulog na tayo”, mungkahi ni Dhel. “Pero pwede ba…. Dun ka na lang sa labas… wag naman dyan sa kama… sa ibabaw ko pa!”
Hindi na umimik si Joel. Bigla na lang bumaba ito mula sa pang-ibabaw na kama ng double deck nila… at humakbang palabas ng barracks.
May konting liwanag mula sa maliit na bumbilya sa labas ng barracks. Nakita ni Dhel na sando at berdeng brief lang ang saplot ni Joel, at may dalang maliit na tuwalya… habang tuloy-tuloy itong lumabas ng barracks.
Nag-alala si Dhel na baka nagmamaktol o na-bad trip yung kasama niya dahil na-istorbo nga naman niya ang pagsasariling-sikap ni Joel.
Tahimik ang kampo. Ngunit tinakasan na ng antok si Dhel. Hindi niya maalis sa isip niya ang sinabi ni Joel tungkol sa pagtalik nito sa asawa niya. Lumipas ang ilang sandali, na parang ang tagal sa pakiramdam ni Dhel. Hindi pa rin bumabalik si Joel. Hindi makabalik-tulog si Dhel. Naalala ni Dhel si Nenita, nung nakilala niya ito sa kasal ni Joel. Naglalaro sa isip niya ang imahen ni Nenita, … na dinadaghanan ng maitim at barakong asawa niya na si Joel… parang nagugunita ni Dhel kung paano napapa-ungol ni Joel ang asawa niyang maputi, maliit at batang-bata pa.
Bumangon si Dhel. Hindi niya alam kung ano ang nagdadala sa kanya… at humakbang din siya palabas ng barracks…. Dahan-dahan ang paglakad niya sa madilim na kampo.
May tatlong mababang gusali na nagsisilbing barracks ng mga baguhang sundalo sa training camp. Bawat gusali ay tila isang malaking silid at tabi-tabi ang mga kamang double-deck. Ang ibang bintana ay sarado… ang iba naman ay nakabukas. Naririnig ni Dhel ang mahinang hilik mula sa mga natutulog sa loob ng ibang barracks. Tinahak ni Dhel ang kahabaan ng tatlong magkatabing barracks… patungo sa likod, patungo sa mga banyo at palikuran.
