Lidena

77. Lidena "En Yakın Düşman"

   Geile uzunca Lidena'ya baktıktan sonra toprak üzerinde kaydı ve hızla terk etti kasabayı.

   "Hey! " diye bağırdı Asır.

   "Canına kast eden kız kaçıyor!" diyerek işaret parmağını giden kızın peşine tuttu. "Tabii anladığım kadarıyla bizi Komutandan kurtarmaya da çalıştı ama düşman olduğunuz açıkça ortada." dediğinde Lidena Geile'nin gidişine baktı.

   "Onu öldürmeyeceğimi biliyor." dediğinde Asır anlamayarak yanına gitti.

   "Neden? Neden öldürmüyorsun?"

   "İstediği şeyleri yapmıyor." dedi Lidena. "Ona emredileni yapıyor."

   "Herkesin bir iradesi olur." diyen Asır kirlenmiş kıyafetlerini sirkelerken Lidena dönüp ona bakmıştı.

   "Tabii eğer iradelere hükmeden biri olmadığı sürece."

  Asır kaşlarını havaya kaldırdı.

   "Bu da ne demek? İradelere hükmeden bir puşt mu var?" dediğinde Lidena kılıcının keskin tarafını tuttu ve toprakta çekip aldı. Çöken zemin yeniden yükseldi ama artık kasaba harabe gibiydi.

   "Var."

   "O zaman bizim de var. " diyerek ellerini çırptı. Lidena anlamsızca ona baktığında kafasını sallamıştı. "Biz kadim insanların torunlarıyız. Şu gezegende yapılabilecek her türlü büyüyü yapabiliriz."

     Lidena kafasını salladı.

    "Haklısın." diyerek kılıcını kınına sokarken Asır etrafa bakındı.

   "Lorganı çağırda göle falan gidelim. Balık yiyelim." dediğinde Lidena dönüp bir kez daha baktı adama.

   "Daha yeni yemek yedin."

   "Üzerine savaştık." dediğinde Lidena hızla cevap vermişti.

    "30 dakika sürmedi."

     Asır sinirle güldü.

    "Sen küçük bir ölüm makinesi olabilirsin ama ben büyük bir ölüm makinesiyim küçük hanım. Çok özür dilerim ama bir kendine bak bir bana! " dedi iki eliyle bedenini gösterdi. "Gezegende kapladığım hacim bile senin üç katın! Ayağa kalktığım an sindirmiştim ben o yemeği."

   Lidena kafasını salladı.

   "Tamam." dedi pes edercesine. "Tamam, gidip yiyelim." dediğinde Asır yan bir gülüş attı.

   "Gideceğiz tabii."

    Lidena'nın ıslığı ile lorgan hızla göğe yükselmişti. İkinci bir ıslık ile onları görmüş ve yanlarına gelmişti. İkili devasa hayvanın sırtına atlayıp göğe yükseldi. Birileri yeri eşip dibe dalarken...

  Geile çamur dolmuş tırnaklarına bakarken önüne gelen genç adam ile kafasını kaldırdı.

   " Ne yaptın? "

    Genç kız sağlam olan gözüne bir müddet baktıktan sonra hırsla cevap verdi.

    "Emrettiğiniz gibi, Komutan Avran'dan onu kurtardım efendim..."

    Eris yüzünde ufak bir gülümseme ile geri çekildi ama elini Geile'nin çenesine atmadan edemedi. Baş parmağını çenesi boyunca sürtmüş ve gözlerinin içine dikkatle bakmıştı.

   "Sen olmasan ne yapardım? " dediğinde Geile de ona bakmıştı.

   "Ne yapardın?" dedi ama öfke doluydu. Geile ona hayatını bile verebilecek bir hale gelmişti. Zaten öyleydi. Onu ilk gördüğü andan beri sevmişti. Gözlerini kapattığında bile Eris'i görebilecek kadar sevmişti. Eğitimhanede onlarca erkeğin içinde sadece onu arayıp bulacak kadar.