Lidena

87. Lidena "En Yakın Düşman"

    "Ne gördün?"

    Kestiği eti yavaşça ağzına attı. Ağır ağır çiğnediği esnada yaşlı adam derince bir nefes almıştı.

   "Bir adamın yanında uyuyordu majesteleri." dediğinde İmparator Zeord gözlerini Sed Aruz'a çevirdi.

    "Bir adamın yanında?" dedi üstüne basa basa.

     Sed Aruz hafifçe başını salladı.

    "Rüyalarda enerjiler gözükmez. Bu yüzden kim olduğu hakkında bir yargım yok efendim." dediğinde İmparator Zeord yüzünde aptal bir gülüş ile suyundan bir yudum aldı.

    "Sonuçta babasının kızı." dedi keyifle. "Sevgisi en büyük zaafı olmalı." dediğinde Sed Aruz elini beline attı ve düşünceli bir şekilde yere baktı. Genç kızın gözlerinde sevgiye dair hiçbir şey görmemişti. "Birkaç suikastçi ayarla. Önce adamı sonrasında ise Lidena'yı öldürsün. Tez zamanda cesedini abimin önüne atmak istiyorum."

    Sed Aruz duyduğu sözler ile bir şey demek istedi ama belindeki elini sıktı ve durdu.

   "Emredersiniz."

.
.
.

    Yemekler yenirken Asır içten içe kendini yiyordu.

   "Majesteleri,  bir şeyler yemelisiniz. " diyen Lark ile Lidena bakışlarını Asır'a çevirdi.

   "Bir şey mi oldu?" diye sorduğunda genç adam Lark'ı teselli edercesine kafasını salladı ve Lidena'ya döndü.

   "Tehlikede olman canımı sıkıyor." dediğinde Lidena boş boş baktı gözlerine.

   "Hep öyleydim." demişti.

    Asır bu söz üzerine bakışlarını yemek yiyen diğer grupta gezdirdi. İçten içe sinirliydi. Hem de uçuk bir derecede. Demek bu yüzden hep böyle tetikteydi. Hep böyle gergin, hep böyle savunmacı. İçinde bir yerde sürekli bu durumu düşünüp canını sıkan biri vardı. Diğer kızlar gibi güzel bir yuva hayali kuramıyor oluşu bile Asır'ı sinirlendiriyordu.

   "Şu anda önemli olan bu değil." diyen Lidena ağzına bir ekmek attı ve derin bir nefes aldı. "Verma Duvran'ı bulmamız o lazım." dediğinde Asır dikkatle genç kıza döndü.

    "O deliye güvenecek misin?" dediğinde Lidena başını salladı.

    "Benim tarafımı tutan tek kadim insan." diyerek Asır'a baktı. "Benim topraklarımda toprağıma hükmeden insan. İlgimi çekmeyi başardı. " dediğinde Asır o anı hatırladı. Haklıydı. O yaşlı bunak toprağı ele geçirmişti sanki.

   "Anlıyorum." dediğinde Lidena yemek yemeyi bıraktı ve genç adamın gözlerine baktı.

   "Korkmuyormuşum." dedi bir anda. "Bir başkasına güvenmekten ya da yardım istemekten. Sevmekten de korkmuyorum ayrıca. Çünkü hala bilmiyorum." dediğinde Asır şaşkınca genç kıza baktı. Birden bire açtığı konu onu gafil avlamıştı. "Ama rahatsız oluyorum. İnsanlar yürüdüğüm yolda ayaklarıma dolanıyor gibi. Tıpkı şu an senin dolandığın gibi."

    Ansızın gelen laf ile Asır ellerini kaldırdı.

   "Ben ne yaptım?" dedi kendini savunarak.

   "Beni durdurmaya çalışacaksın. Çok belli. Ölmek istediğimde, savaşmak istediğim, öldürmek istediğimde ayak bağı olacaksın." dedikten sonra kendinden emin bir tavırla genç adama baktı. "Yani korktuğumdan değil istemediğimden yapmadığımı fark ettim." demiş ve masadan kalkıp gitmişti.

    Asır bu sözler üzerine uzunca bir süre tek başına oturmuştu. Düşünmüştü, kırılmıştı ama hak da vermişti genç kıza. Dediği gibi onu şimdiden korumak için bile kaçırıp saklayası vardı. Ayak bağı olacaktı. Cidden.