Yüzük / Kerem Aktürkoğlu

Bölüm 75 (F)

28.06.2024 (7 ay sonra)
Çekya Maçı Sonrası, Almanya

"İyiyim, Kerem," diye mırıldandım, Kerem'in artık milyonuncu kez sorduğu "İyisin değil mi?" sorusuna. Ne diyeceğimi şaşırıyordum, iyiyim demiştim ama kocam endişelenmek konusunda bir numaraydı. Birden bayılıp kalacağımı beklemiyordum. Çekya maçında aldığımız güzel sonucun üstüne herkes mutluyken insanları hastaneye topladığım için biraz utanmıştım da. Kerem'in endişesini anlamıyor değildi. Sonuçta ilk defa başımıza böyle bir şey geliyordu. Yine de her beş dakikada bir aynı şeyi sormasa daha mutlu olabilirdim. Göz ucuyla ona baktığımda hala sabırsızca beni süzüyor olduğunu fark ettim.

Odada bir sessizlik hâkimdi, bizimle gelmiş olan Mert Günok, yanındaki sandalyede oturan, neden burada olduğunu tam anlamasam da aceleden kimse itiraz etmediği için gelmiş olan Derya'yla köşede sakin bir şekilde doktora odaklanmıştı. Hakan onu arayıp peşimizden büyük ve aklı başında kişi olarak yolladığı için işini fazlasıyla ciddiye alıyordu. Öteki köşede, Barış Kerem'in yanında duruyor, Açelya ise dili pek anlamadığını iddia etse de Alman doktorla birlikte benden aldıkları kanın sonuçlarını inceliyordu. Doktor dosyayı tamamen Açelya'ya bırakarak bize bir baş sallamasıyla veda edip odadan çıktı. Demek ki sorun yoktu, değil mi?

Sessizlik Açelya'nın kahkahasıyla bozuldu, "Oha! Nasıl fark etmedin kızım! Tuğçe ilk benim öğrendiğimi duyunca delirecek! Kudursun!" diye neşeli konuşmasının, ardından odadakiler rahat bir nefes aldı. Kerem'in geldiğimizden beri gerginlikten kasılan omuzlarının düşüşünü görünce içim sıcacık oldu. Sevgilim endişelenmeden duramıyordu.

Kerem'in "Neyi?" diye merakla sorduğunu duyduğumda bakışlarımı merakla çevirdiğim Açelya bir saniye bile duraksamadankonuştu "Hamile olduğunu!" Sonra bir an sanki ne yaptığını fark etmiş gibi elleriyle ağzını kapattı. 

Odadaki herkesin yüzündeki şaşkınlığı görmek kendikimi neredeyse hissedemeyecek hale gelmeme sebep olmuştu. Evet, çocuk bir süredir deneyip istediğimiz bir şeydi ama bu kadar ani öğrenmeyi hayal etmemiştim. Rahat bir nefes alıp gülümserken bakışlarım Kerem'e döndü. Barış yüzündeki kocaman sırıtmayla, Kerem'in sırtına birkaç kere vururken bakışları bende olan kocam şaşkınlıktan onu itmeyi bile düşünememişti büyük ihtimalle.

"Sen muhteşem bir anne olacaksın." Herkesten önce, Derya'nın yumuşak sesi beni Kerem'le olan bakışmamdan ayırdı. Bana doğru gelip sımsıkı sarılan kıza kollarımı onun etrafına dolayarak karşılık verdim. Bu sırada gözlerimin de hafifçe dolduğunu hissetmiştim. "Eğer kız olursa adı Derya olacak, başka ihtimal yok. Erkek olursa da Arda koyun," dediğinde de dolu gözlerime rağmen gülmeden edememiştim.

Derya'nın benden ayrılmasından sonra hemen yanımda beliren kocama çevirdim bakışlarımı. Gözlerindeki o sevgi ve mutlulukla bana baktığını görmek her şeye değerdi. Onu çok sevdiğimi biliyordum. Şimdi de ondan bir parça taşıyordum. Hayatımda hissettiğim en iyi duyguydu. Yine de duygusallaşıp ikimizi de ağlatmak istemediğim için güldüm. "Çocuk çocuk, al sana çocuk. Muradına erdin inşallah aşkım,"

Kerem bana yaklaşarak, "Seni çok seviyorum," dedi ve ardından da odadakileri hiç umursamadan dudaklarıma yapıştı. O an dünyanın geri kalanı tamamen yok olmuş gibiydi. Barış'ın abartılı bir şekilde öksürüp, Derya'yı kastederek 'Odada çocuk var!' demesine kadar tabii ki.

***

14.08.2024 (Gökçe 3 aylık hamile)
İstanbul

Son birkaç gündür aklımı kurcalayan şey, aslında bugünün konusu olmamalıydı. Sabah, üç aylık hamileliğimle ilgili rutin kontrol için doktor randevumuz vardı ve sonuçlar gayet iyiydi. Cinsiyetini hala öğrenemediğim bebişim sağlıkla geliyor gibi duruyordu. Milli aradan döndüğümüz anda Kerem'in bir milyon kişiyi arayarak bulduğu doktorumuz bize her konuda çok yardımcı oluyordu. Ama aklımın bir köşesinde bizden başka kimsenin çözemediği bir mesele dönüp durmuyor değildi. Kerem'in transferi.