Halos dalawampung minuto lamang matapos tawagan ni lolo si Brandon ay narinig ko na ang kalampag sa pintuan nang aking kwarto.
Naramdaman ko ang mainit na palad na humaplos sa aking noo bago ko maramdaman na umaangat na pala ako mula sa sofa na aking kinahihigaan. Doon na ako napamulat kaya‘t kitang kita ko ang namumutlang mukha ni Brandon.
‘‘You make me worried.‘‘ aniya nang mahinahon. Dahan dahan niya akong inilapag sa aking malambot na kama.
Why did I lay in the couch anyway? Eh mas malambot naman ang kutson?
‘‘Brandon look I‘m sick.‘‘ sumbong ko. Pero mali yata ang sinabi ko dahil mas lalo lamang syang namutla. Is he sick? He really look pale. Hinipo ko ang noo niya pero hindi naman siya mainit.
''Wala akong sakit.'' aniya habang nangingiti.
''Did you eat already?'' he asked. Humiga sya kaya't ginawa ko agad kama ang katawan niya. He really knows how to make me calm.
He starts humming a lullaby habang yakap-yakap ako. Agad akong nakaramdam ng antok kaya hindi ko narin nasagot ang tanong niya.
Naalimpungatan ako nang maramdaman na wala si Brandon sa aking tabi. I shouted his name. Inulit ko pa ng isang beses pero wala parin. When I decided to look for him ay siya ring bukas ng pinto.
Pumasok siya agad at lumapit sa akin.‘‘Why are you shouting princess?'' malambing niyang tanong habang yakap ako. Nagsimula nang magtubig ang aking mga mata.
''You left.'' I confided habang sinasabunutan siya.
BINABASA MO ANG
My Spoiled Brat Princess
Fiksi UmumShe can get whatever she wants, but not his heart.