My Spoiled Brat Princess

14

May nagbabasa pa ba? Haha😂😂

------------------------
I don't know what's in me but I let him hug me. I'll let him this time but it doesn't mean we're good.

"I'm sorry." He said almost pleadingly.

Pero kahit na ganito ang inaakto niya hindi ko padin maramdaman ang mga damdamin ko noon para sa kanya. My expression remained stoic. If this is Xander I'll definitely forgive him right after when he say sorry. But he's not Xander.

"Sandali Brandon." I tried to push him but nothing happened. Yakap-yakap parin niya ako nang mahigpit.

"Cassy please." He shooked his head and hug me tighter. "P-princess this me, your Brandon."

Kahit na hindi ko man makita alam kong umiiyak siya. Pero bakit ganon? Wala akong maramdaman? Hindi ko rin alam kung bakit siya nahingi ng tawad sakin. Kaya siguro wala lang lahat ito para sakin dahil hindi ko maintindihan ang dahilan ng inaakto niya.

"Sorry for what?"

I felt his body stiffened. Bahagya ring lumuwag ang pagkakayakap niya sa akin. Doon kona nakuha ang tamang pagkakataon para itulak siya at makawala ako ng tuluyan.

I stepped back. Umiling ako para ipakita sa kanya na naguguluhan ako sa ikinikilos niya.

Akmang lalapit pa siya sakin ng itaas ko ang kanang kamay ko sensyales na pinapatigil ko siya. Agad siyang huminto. Mas namula ang mukha niya lalo na ang kanyang mga mata na ngayon ay may nagbabadya na namang luha. Umiling siya. "Fuck, I messed up big time huh!"

Ano pa man ang sabihin niya hindi na magbabago ang isip ko. Hindi na ako ang batang Cassidy. Alam kona kung paano maging isang mature sa mga sitwasyon gaya nito. I smiled and took his hands. I intertwined our fingers just like before. Pero sa pagkakataong ito wala na akong paghangang nararamdaman ngayon para sa kanya.

I saw a glints of hope in his eyes. I smiled at him.

"No need to say sorry Brandon. Cause from the very beginning it was all my fault. I've been a very bratty girl." I chuckled. "Sana mapatawad mo pa ako sa lahat ng ginawa ko sa inyo ni Macy.''

Pinagmasdan ko ang mga kamay namin. Lahat ng ala-ala ko tuwing hawak hawak ko ang kamay niya noon ay ibang-iba na sa ala-alang makukuha ko ngayon.

"No don't say that. Ako ang may kasalanan Princess. It's me all this time who's at fault." Pagmamakaawa pa niya. Pinaghiwalay niya ang mga kamay namin para lang hawakan ang magkabila kong pisngi. His nose touches mine while his tears we're cascading nonstop.

"P-princess." He croaked.

I smiled. "Brandon in time kakausapin ko kayo ni Macy. And I will say sorry for everything that I've than to you." Huminga ako nang malalim bago nagpatuloy. "Pero sa ngayon aayusin ko muna ang lahat ng bagay na kailangan ko ayusin bago ako humarap sa inyong dalawa." Ngumiti ako at yumakap sa kanya. "Kapag nakapag adjust na ulit ako dito sa Philippines and naging productive na akong anak kina mommy at daddy then I think it is the right time to face you and Macy. If she wants me to kneel then I will do it. Kasi nadamay siya sa accident na dapat ako lang ang sangkot."

All the memories are flashing back. Lahat ng hirap sakin ni Xander para lang mas mapabilis ang recovery ko. Masyado akong nakaabala sa mga tao sa aking paligid. But I'll make sure na makakabawi ako this time.

"No. Who said you have to kneel? You are my princess. They will kneel for you not the other way around."

I smiled and looked at his face. Dumistansiya ako at pinakatitigan siyang mabuti. "If Iam still the old Cassy I will clap my hands because of what I've heard from you. Pero Brandon this is me now. Yung gusto mong maging independent na Cassy." My voice broke. Masakit padin pero masaya ako na nasasabi ko ang lahat ng ito sa kanya.

He vowed his head and cried. I just stand and watch him.

Hindi ko inaasahan na magiging ganito ang pag-uusap namin. Brandon who is a very cold person is now crying in front of me. Ni sa panaginip hindi ko inasahan na makikita ko siya sa ganitong estado.

Pero kahit na parang pinipilipit ang puso ko sa sakit at lungkot na nararamdaman ay nagawa ko paring tumalikod at iwan siya.

Iam giving him a favor. And that is to make him feel that he is not obligated to me anymore.