Adopted by One Direction

3

We staan met zijn allen rond Niall. Ik sta te trillen op mijn benen. Uit angst, maar ook van de kou. Ik kruip dicht tegen Louis aan. "Niall, zeg dan iets.", fluister ik. Louis knielt naast me neer en knuffelt me. Ik deed er alles aan mijn tranen in te houden, maar het lukt niet meer. Tranen rollen over mijn wangen en ik begin te snikken. Als Liam met een glas water naar me toe komt, krijg ik een idee. Ik pak het glas aan en gooi het tegen Niall. Meteen schrikt hij 'wakker'. Ik loop naar hem toe en knuffel hem. "Niall, wat was er?", vraag ik fluisterend in zijn oor. Niall schud zijn hoofd. "Ga maar slapen.", zegt hij. Ik kijk naar Louis die naar me knikt. Hij komt op me af en pakt me hand. Samen lopen we naar boven. Ik ga op bed zitten en Louis leest nog snel een verhaal voor. Als ik bijna slaap, hoor ik dat Louis de kamer weer verlaat en val in slaap. 

*7.30 in de morgen*

De wekker ging, dus het was tijd om op te staan. Vandaag was het sportdag voor groep zes, dus deed ik sportkleren aan en liep naar beneden. De jongens zaten op de bank. "Morgen.", zei ik gapend. Ik kreeg geen reactie, dus liep ik naar de voorkant van de bank en zag dat ze in slaap waren gevallen. Ik pakte uit de pannenkast twee deksels en sloeg ze tegen elkaar om de jongens wakker te maken. Ze schrokken allemaal wakker en vroegen wat er was. "Eum het is half acht. Ik moet ontbijten en zo meteen naar de sportdag op school.", ik. "Laten we dat dan maar snel regelen.",  zei Louis, stond op en liep met me mee naar de keuken. Hij smeerde mijn brood voor school en gaf me mijn kommetje ontbijtgranen met melk. Ik at het op en ging ook op de bank zitten. Ik kroop tegen Niall aan en vroeg nogmaals wat er was. Niall schud weer zijn hoofd. "Niks hoor.", zegt hij en aait over mijn haar. Teleurgesteld zet ik de televisie aan. Na een tijdje zegt Louis: "Kom op Stacy we moeten naar school. " Ik sta op en loop naar Liam. "Ga jij mij mee wegbrengen oom Liam?", vraag ik. Liam knikt. "Speciaal voor jou.", zegt hij. Ik lach en bedank hem. Met zijn drieën rijden we naar school. Als ik uit stap hoor ik Louis nog roepen: "En pas op met die Jaydon, he!" Ik kijk geërgerd om en roep: "Jaha!" Ik zwaaide nog eens en liep verder. Ineens voelde ik dat iemand mijn hand vastgreep. Ik keek op en zag dat het Jaydon was. "Sportkleren maken je nog mooier.", zegt hij en liet me blozen. "Dankje jou ook.", zei ik. Hij lachte lief met glinsters in zijn ogen en bedankte me. De sportdag ging snel. Voor ik het wist stond Louis weer klaar om me op te halen. Ik ging thuis meteen naar me kamer, want ik zou face-timen met Jaydon. Ik belde hem via face-time. Hij nam op en zei dat ik even moest wachten en zette de camera uit. Het geluid stond nog wel aan zonder dat hij het wist, denk ik. En wat ik toen hoorde... het was niet te geloven. Hoe kon hij?! Louis had gelijk!

~♥~

hey en hoofdstuk drie is klaar. Ik heb vet veel inspiratie voor dit boek, niet normaal man, haha. Nou see ya

xx not-perfect-just-me