Adopted by One Direction

60

Eline, Stacy en ik zaten gespannen in een dokterskamer in het ziekenhuis. We werden vanmorgen gebeld dat de uitslagen binnenn waren en waren meteen met zijn allen in auto gesprongen en reden zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Nu zaten we te wachten tot de dokter binnen kwam met de uitslagen. Eindelijk kwam hij dan binnen. Ik zuchtte en keek naar Stacy die naast me zat. Ze staarde naar haar handen en bleef stil. De dokter begon te praten. "Het is slecht nieuws, Meneer Tomlinson.", zei de dokter. Ik sloeg mijn arm om Stacy heen en trok haar tegen me aan. Ik keek de dokter bezorgd aan en wachtte tot hij door ging. "We hebben een tumor gevonden.", zei hij. Ik zuchtte als tranen mijn ogen vulden. Ik trok Stacy op schoot en knuffelde haar stevig. "Kwaadaardig?", vroeg Eline zacht. De dokter knikte. Ik drukte mijn hoofd in Stacy's nek en liet mijn tranen lopen. "Waar?", vroeg Eline en legde haar hand troostend op mijn rug. "Bij haar lever.", zei de dokter. "Hij kan weggehaald worden toch?", vroeg ik snikkend. De dokter knikte. "Gelukkig waren we er op tijd bij.", zei hij.

We zaten in de auto. Eline reed en ik zat er naast met Stacy op schoot. "Papa, ga ik nu wel dood?", vroeg ze zacht. Ik schudde mijn hoofd. "De dokters gaan je over een paar dagen beter maken.", zei ik zacht en kuste haar hoofd. Eline bleef stil en legde haar hand voorzichtig op mijn knie.

Ik liep met Stacy in mijn armen naar binnen. "En?", vroeg Liam toen we binnenkwamen. "Hoe is het gegaan?", vulde Harry aan. Ik schudde voorzichtig mijn hoofd en Eline zei wat Stacy had, terwijl ik weer in tranen uitbarstte. "Papa, Stacy mag niet doodgaan.", zei Davy. Ik schudde mijn hoofd. "Gaat ze ook niet kleine man,", zei ik en trok hem tegen me aan. "Ik ga Stacy op bed leggen." Ik liep naar boven en legde Stacy in haar bed. Ik gaf haar een kus op haar voor hoofd en wenste haar welterusten. "Ik hou van je, lieverd.", zei ik. "Ik ook van jou papa.", zei ze. Ik liep de kamer uit en terug naar beneden.

We zaten allemaal op de bank. "Weten jullie al een naam voor mijn broertje?", vroeg Davy. Ik keek Eline aan. We hadden al een naam, maar Eline wou hem nog niet vertellen. Ze knikte. "Mag ik hem weten?", vroeg Davy en klom op mijn schoot. "Als je hem aan niemand verteld.", zei Eline plagend. "Beloof ik.", zei Davy. "Je broertje gaat Freddie heten.", zei ik. "Mooie naam.", zei Harry. Ik lachte bedankend naar hem. "Cool!", riep Davy uit. Ik lachte naar hem en sloeg mijn armen om me heen. "Binnenkort heb je een klein broertje en een moeder.", fluister ik. Davy lachte trots en knikte.

*paar dagen later*

Samen met Stacy zat ik in de auto naar het ziekenhuis. "Papa?", vroeg ze ineens. "Ja?", vroeg ik knikkend. "Blijf je bij me als de dokters me bezig maken?", vroeg ze zacht en keek me hoopvol aan. Ik keek haar even snel aan en lachte voor ik weer terug op de weg lette en antwoordde. "Papa zal je niet alleen laten. Ik blijf altijd bij je, schat.", zei ik lachend. Maar terwijl ze Stacy aan het opereren waren, moest ik wachten in de wachtkamer. Ik wachtte gespannen tot ik eindelijk bij Stacy mocht.