Adopted by One Direction

61

Ik zat gespannen naar de deur te staren. Daar moest ze uit komen, daar was ze. Ik zuchtte en hoopte maar dat alles goed ging. Ik hoopte dat ik mijn kleine meisje snel weer kon zien, snel weer in mijn armen kon houden. Eindelijk ging de deur open en werd Stacy naar een gewone kamer gebracht. Een van de dokters seinde dat ik mee mocht komen. Ik liep naast het bed. Daar lag ze dan. Mijn kleine meisje, ze lag te slapen als een engeltje. Toen het bed op zijn plaats stond, ging ik naast haar zitten en pakte haar hand. "Is alles goed gegaan?", vroeg ik aan de dokter die nog in de kamer stond. "Ja het ging allemaal goed, ze zal wel wakker worden als de narcose is uitgewerkt.", zei hij. Ik knikte bedankend en de dokter verliet de kamer. "Kijk jou nou,", zei ik zacht. "Je slaapt zo lief, alsof je net niet onder het mes bent geweest. Alsof je nooit ziek was. Ik hou zo veel van je, word alsjeblieft snel wakker." Ik gaf haar een kus op haar voorhoofd, terwijl een traan mijn oog verliet

Ik zat nu al een tijdje te wachten en hoor ineens een zachte stem. "Papa?", zegt Stacy zacht. "Ik ben hier lieverd.", zeg ik en ga naast haar zitten. "Je hebt je belofte gehouden.", zegt ze zacht. Haar ogen twinkelen en ze laat een lieve glimlach. "Ja, ik zal er altijd voor je zijn. Ik blijf altijd bij je. Je bent mijn kleine meisje en ik laat je niet alleen.", zei ik en mijn hand speelt met haar haar. "Dankje pap, ik hou van je.", zegt ze. "En ik van jou, lieverd.", zegt ik en geef haar een kus op haar voorhoofd. "Zal ik Eline bellen, dat ze samen met Davy langs mag komen?", vroeg ik. Stacy knikte enthausiast dus pakte ik mijn telefoon. Ik zag dat ik al een aantal keer was gebeld en een aantal appjes had. Ik opende ze.
Eline: Hey lieverd, hoe gaat het met dr? Is de operatie al gedaan?
Eline: Louis! Kunnen we komen?! Neem verdorie je telefoon op.
Niall: Lou, kun je effe antwoorden en je telefoon opnemen?
Liam: Hey bro, Hoe is het daar? Alles goed gegaan? Neem je telefoon op buddy.
Harry: Okey, ik snap dat je het even druk hebt met haar, maar ik zit hier met 4 overbezorgde mensen die graag iets van je horen, antwoord of bel alsjeblieft even.
Ik klikte op Eline's nummer en belde haar. "Eindelijk,", zuchtte Eline toen ze op nam. "Waarom duurde het nou zo lang? We waren doodongerust." "Hey babe, ook leuk jou stem weer te horen.", plaagde ik. Ik hoorde Eline zuchten aan de andere kant. "Het duurde zo lang, omdat ik wou wachten tot ze wakker is. Ik had voor een paar seconden geleden nog helemaal niet op mijn telefoon gekeken.", zei ik. "Het is okey, hoe is het met Stacy?", zei Eline. "Jah goed, ze heeft graag dat jullie even langs komen.", zei ik. "Jongens pak jullie jassen, we gaan naar het ziekenhuis,", hoor ik Eline commanderen naar de anderen. "We komen er aan baby." Eline hing op voor ik nog verder kon antwoorden. "En?", vroeg Stacy toen ik mijn telefoon weg deed. "Ze komen er aan.", zei ik zacht.

In de avond gingen we naar huis, zonder Stacy. Die moest nog in het ziekenhuis blijven, zodat ze konden kijken of alles echt wel goed ging. Ik zuchtte toen ik de kamer verliet. Ze huilde heel hard. Mijn hart brak. Ik wou bij haar blijven, haar geruststellen. Ik wou haar zich veilig laten voelen, maar de zuster was streng en zei dat er niemand bij haar mocht blijven slapen. Ik liep verder de gang door als het huil geluid steeds zachter werd, tot ik het uiteindelijk niet meer hoorde.

Op de terug weg zaten Davy en Eline bij mij in de auto. De anderen waren met de van Liam meegereden. Eline en Davy waren druk in gesprek, terwijl ik op de weg lette en aan Stacy dacht. "Wat vind jij daarvan pap?", vroeg Davy ineens. Ik schrok op uit mijn gedachten en keek hem via mijn binnenspiegel vragend aan. "Wat is er?", vroeg ik afwezig. "Ik zei dat meisjes niet kunnen voetballen, maar Eline zei van wel. Wat vind jij?", vroeg Davy. "Als je vind dat meisjes niet kunenn voetballen, heb je Eline zeker nog nooit zien voetballen, want zij kan er wel wat van.", zei ik lachend. "Okey, dan daag ik je straks uit in een een-tegen-een-duel, Eline.", zei Davy uitdagend. "Kom maar op", zei Eline lachend.