Adopted by One Direction

53

Ik kreunde zach, toen ik uit bed stapte. Nu ik had geslapen voelde ik de blauwe plekken pas echt. Ik liep naar beneden en ging weer op de bank zitten. Naast Eline. "Ga je morgen mee uiteten lieverd? Eigenlijk zouden we gisteren gaan, maar dat is er niet van gekomen.", zei ik. "Lijkt me leuk.", zei Eline stralend en gaf me een kus op mijn wang. "Okey afgesproken.", zei ik lachend. "Morgen,", dacht ik. "Morgen ga ik haar ten huwelijk vragen.", dacht ik en begon te glimlachen. Ik kon er niks aan doen. Ik dacht er gewoon aan hoe perfect het zou zijn als Eline mijn vrouw zou zijn, hoe mooi ze er uit zou zien in die trouwjurk en hoe een goede moeder ze zal zijn voor Stacy, Davy en ons nieuwe kind. "Wat zit jij nou weer te lachen en weg te dromen?", vroeg Niall. "Niks hoor.", zei ik snel en keek schamend weg. Ik hoorde dat de anderen in lach schoten, waardoor ik ook in de lach schoot.

Eline lag tegen me aan. Haar hoofd op mijn benen, haar hand in mijn haar. Af en toe als ze te veel bewoog kreunde ik zacht van de pijn. "Dank je.", zei ze zacht uit het niets. Ik keek haar vragend aan. "Waarvoor?", vroeg ik. Ze haalde haar schouders op. "Voor alles.", zei ze zacht en beet op haar lip. Mijn hand ging door haar haar. "Geen dank.", zei ik en kuste haar zachte lippen voorzichtig. Toen ik terug had getrokken, staarde Eline me aan en glimlachte. "Wat is er?", vroeg ik lachend. Eline haalde haar schouders op. "Weet ik niet, je bent gewoon zo lief.", zei ze zachtjes. Ik lachte klein. "Papa, mag ik je nagels doen?", vroeg Stacy met een potje nagellak in haar hand. Ik schudde mijn hoofd. "Doe die van Eline maar.", zei ik. "Je kan die van papa gewoon doen hoor. Hij kan toch nergens heen zolang ik op hem lig.", zei Eline grinnikend. "Don't you dare.", zei ik plagend. Eline pakte mijn hand en gaf hem aan Stacy. "Ga je gang maar meisje, ik houd hem wel tegen.", zei ze en deed haar armen strak om me heen. Ik zuchtte en gaf me over aan Stacy die mijn nagels aan het lakken was.

"Wat mooi, je bent echt een natuurtalentje Stacy!", riep Eline en trok haar op schoot. Ik gniffelde zacht. Ze leek wel haar moeder. Ik was trots, trots dat ik Eline als vriendin had.

Eline was een eindje gaan wandelen met Davy en Stacy. Ik liep met het doosje in mijn handen naar beneden. "Kijk jongens.", zei ik trots tegen Liam, Niall en Harry. "Sorry Louis ik wil niet met je trouwen.", zei Harry plagend. Ik zuchtte. "Ik ook niet met jou, haz. Dit is voor Eline, voor morgen. Want morgen wil ik haar ten huwelijk vragen bij een romantische picknick op een mooi uitkijk punt.", zei ik. "Awhh Boubear!", plaagten de anderen me. Ik glimlachte klein. "We gaan morgen een pak halen voor jou.", zei Liam. Ik knikte bedankend, toen Eline binnen kwam. Snel hield ik het doosje achter mijn rug. "Hey babe, ik ga even boven een ander shirt aan doen.", zei ik en snelde naar boven. Had ze het gezien? Zag ze het doosje toen ik naar boven liep en was de verrassing eraf?

~♡~

Heey hier ben ik met een hoofdstuk geschreven en geüpdatet in LONDEN de stad waar de boys wonen/woonden 😊😊 Lots of love

ImNobodyToo