hoe perfect zou het zijn als 1D je ouders zijn? Nou of het perfect is, is nog maar te betwijfelen. In dit boek lees je het verhaal van Stacy, die daadwerkelijk door hun geadopteerd is. Het maakt haar leven niet helemaal makkelijk en leuk zoals de me...
Ik belde mijn moeder. "Hallo met Johanna.", hoorde ik. "Hey mam.", zei ik vrolijk. "Hey lieverd, hoe gaat het?", vroeg mijn moeder. "Goed hoor met jou en de rest daar?" "Prima, maar waarom belde je lieverd?" "Ken je Eline nog?", vroeg ik zenuwachtig. "Ah je eerste echt relatie, tuurlijk ken ik haar nog. Wat een schatje was dat zeg, hoezo?", vroeg mijn moeder. "Er zijn wat dingen gebeurd met mij en de kinderen en haar en het is voor haar niet veilig om alleen thuis te zitten en ze mag hier niet blijven door het management. Mag ze een tijdje bij jou blijven?", vroeg ik in een hap adem. "Tuurlijk lieverd.", zei mijn moeder. Ik zuchtte opgelucht en zei: "Thanks mam je bent de beste. Ik kom haar straks even afzetten." "Is goed boubear, ik zie je wel verschijnen. Neem je je Stacy trouwens ook mee? Heb haar al zo lang niet gezien.", zei mijn moeder. "Owhh mama, ik had het jou nog niet verteld door alle drama, maar ik heb ook nog een zoon geadopteerd, Stacy was zo alleen en ja ik neem ze allebei mee, denk ik.", zei ik. "Wat ben je toch een schat, okey zie je straks, Love you.", zei mijn moeder. "Love you too mam, tot straks.", zei ik en hing op. Ik liep zuchtend de huiskamer in waar de anderen gespannen zaten te wachten. "Mag niet.", zei ik naar de grond starend. "Dus ik moet naar huis?", vroeg Eline. Ik hoorde angst in haar stem. "Nee, we gaan zo wat belangrijke spullen ophalen en dan mag je voor een tijdje bij mijn moeder intrekken.", zei ik. Eline glimlachte. "Dankje.", zei ze zacht. "Ik ga even vragen of Stacy en Davy mee willen, het is tenslotte hun oma.", zei ik en liep naar boven. Ik klopte op de deur van Davy's.
Eline leek nerveus. Ze had mijn moeder ook al zo lang niet meer gezien. Ik opende de deur en liep naar binnen. "Louis!", riepen mijn zusje allemaal tegelijk en kwamen op me afgerend. Ik gaf ze allemaal een knuffel. Daarna liepen ze vrolijk naar Stacy en gaven haar ook een knuffel Ze gingen weer zitten, omdat ze de andere twee niet kenden. Stacy rende naar mijn moeder. "Oma!", riep ze blij. Mijn moeder tilde haar op en kwam naar mij toegelopen. Ik gaf haar een kus op haar wang. "Mam dit is Eline en dit is Davy mijn zoontje.", zei ik trots. Mijn moeder zette Stacy op de grond. "Hey Eline, lang niet gezien.", zei mijn moeder en gaf Eline een knuffel. Daarna wende mijn moeder zich tot Davy gebeurd. "Ik ben Louis moeder, jou oma dus, oma Johanna, maar wat is er met jou gebeurd lieverd?", zei ze. Davy keek mij hulpzoekend aan. Ik vertelde haar hetzelfde verhaal als ik tegen de dokter had verteld, die over dat kamp. "Ach jongen toch, kom gauw zitten.", zei mijn moeder. Eline had haar tassen in de gang laten staan en hielp Davy een beetje mee naar de bank.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Eline was helemaal weg van mijn inmiddels anderhalf jarige broertje en zusje Ernest en Doris.Deze ook van haar trouwens, net als mijn andere zusjes. Terwijl Stacy speelde en druk praatte met mijn zusjes, Eline met mijn ouders kletste en Doris op schoot had, zat Davy tegen mij aan te leunen en zei bijna niks. "Ben je moe jongen?", vroeg ik hem en sloeg mijn arm om hem heen. Davy knikte. "En veel pijn.", zei hij zacht. Ik zag tranen over zijn wangen lopen. "Ik ga even iets voor je pakken tegen de pijn, daarna gaan we zo weer naar huis.", zei ik, stond op en liep naar de keuken. Ik pakte twee paracetamollen en een glas water en liep terug naar de huiskamer. "Hier neem maar in.", zei ik en overhandigde Davy het glas en de tabletten en ging weer naast hem zitten. Ik gaf hem een kus op zijn hoofd. "Dankje.", zei Davy zacht. Het leek alsof hij niet harder kon praten. Toen hij het op had, stond ik op. "Wij gaan mam. Davy en Stacy moeten beide goed rusten en Davy is nu heel erg moe,", zei ik. "Stacy, neem jij Davy's krukken even mee?" Davy keek me vragend af. "Ik draag je aangezien je zo moe bent. Mijn zusjes gaven mij, Stacy en Davy een knuffel. Mijn moeder gaf ons alle drie een knuffel. Ik liep nog even snel naar Eline. "Zie je snel beauty.", zei ik en drukte een snelle kus op haar zachte lippen. Ik liep naar Davy, tilde hem op en zette hem in de auto naast me. We reden weg, weer terug naar huis, gelukkig ging het nu weer allemaal goed, toch?
~♥~
Hey laatste hoofdstukje voor vandaag, maar morgen komt er zeker meer!! Ik ga nu effe het geweldige boek Long way Down lezen van SleepyTommo, zou jij ook moeten doen als je toch op een hoofdstuk van mij wacht. Ze schrijft geweldig goed en updatet ook vaak. Lots of love
