Ik schrok, maar toen ik terug naar boven wou lopen, kwam Louis daar aan. Hij mocht dit niet zien. "Wil je eerst mijn haar nog doen, pap?", vroeg ik. "Ga maar vast op de bank zitten, ik kom er zo aan.", zei Louis. Ik ging op de bank zitten en keek naar Danielle die Harry tegen de muur duwde en zoende. Toen ik voetstappen van de trap hoorde komen keek ik gauw naar mijn voeten. "Danielle?!", hoorde ik Louis roepen. Ik keek geschrokken op. Danielle liet Harry los die snel naast me op de bank ging zitten. "Het is niet wat het lijkt. Hij zoende mij.", zei ze. "Ja, want daarom had jij hem zo goed vast, daarom stond hij met zijn rug tegen de muur en daarom kijkt hij nu heel geschrokken!", riep Louis. Ik had hem nog nooit zo boos gezien. Zijn boosheid maakte me bang, ookal wist ik dat hij niet boos was op mij. Ik kroop tegen Harry aan. Toen Louis dat zag, zei hij kalm: "Doei Danielle. Het is over, sorry." Ik keek om me heen, omdat ik niet wist waar ik moest kijken. Ik zag dat de andere drie inmiddels bij de buitendeur mee stonden te luisteren. Danielle keek verdrietig en liep het huis uit. Ik rende naar Louis toe en knuffelde hem. "Gaat het papa?", vroeg ik. Hij lachte en knikte. "Gaan we nog zwemmen of hoe zit dat.", riep hij, rende naar het zwembad en deed n bommetje. Ik rende achter hem aan en deed hem na. Even later kwamen de andere vier er ook in. We zwommen tot het etenstijd was. "Gaan we naar Nandos?", vroeg Niall. "Trakteer maar.", zei Liam en stak zijn tong uit. "Deal.", riep Niall en greep Davy's hand. We volgden hun maar de auto en Liam reed naar Nandos. We bestelden en na het eten gingen we nog wat touren met de auto. Het was een leuke dag met een paar minpunten. Toen we thuis waren, legde Louis en Harry mij en Davy in bed. Harry las een verhaaltje voor en niet veel later viel ik in slaap. Midden in de nacht werd ik wakker. Ik had een nachtmerrie gehad. Ik pakte mijn zaklamp en liep naar beneden. Toen ik net een paar stappen op de overloop had gezet, viel mijn zaklamp uit. Wat moest ik nu? Doorlopen of terug gaan. Ik liep verder richting de trap. Het was donker. Alles leek zwart. Ik zag geen hand voor ogen. Ik denk dat ik even veel had gezien als ik mijn ogen dicht had gehad. Voorzichtig liep ik door en probeerde iets te zien in het donker. Opeens struikelde ik over een opstaand stuk van de mat en viel. Blijkbaar lag het stuk mat waarover ik was gestruikeld heel dicht bij de trap, want ik viel niet op de grond, maar van de trap. In de keuken brandde een lamp, zag ik. "Stacy?!", hoorde ik iemand roepen. Het is het laatste wat ik waarnam, voordat alles weer zwart werd...
~♡~
Hey, een hoofdstuk in de vroege ochtend. Hoop dat het leuk blijft. Nou ik schrijf zo snel mogelijk weer verder. See ya
Xx ImNobodyToo
JE LEEST
Adopted by One Direction
Fanfictionhoe perfect zou het zijn als 1D je ouders zijn? Nou of het perfect is, is nog maar te betwijfelen. In dit boek lees je het verhaal van Stacy, die daadwerkelijk door hun geadopteerd is. Het maakt haar leven niet helemaal makkelijk en leuk zoals de me...