Adopted by One Direction

23

Ik zuchtte. "Met Stacy gaat het echt goed, alleen is ze bang als ze alleen in haar kamer is.", zeg ik. "En met jou?", vraagt Louis. "Goed, alleen,", ik zucht. "Hij heeft me geslagen en getrapt." Ik begin te huilen en zie Jake boos naar mij kijken. "Verdomme!", riep Louis. Ik hield de telefoon verder weg van me oor zodat ik ni doof werd. "Geef me Jake!", sist hij in mijn oor. Ik geef de telefoon weer terug aan Jake die weer voor in de auto stapt. Ik probeer het gesprek te volgen en ben er helemaal op gefocust als Stacy begint te praten. "Hij heeft je geslagen en geschopt. Je zei dat je okey was.", zei ze zacht. "Ik ben okey Stacy.", zeg ik en sleep haar in een knuffel. Na een halfuur ging de deur weer open. "Meekomen jullie!", riep Jake. Hij pakte Stacy vast en de sterke man mij. "Doe rustig met Stacy, jij-jij.", zei ik wijselijk mezelf inhoudend voor een scheldwoord. "Jij wat?!", vroeg Jake uitdagend. Ik hield me stil. "Zeg dan lafaard!", riep hij. "Jij klootzak!", gooide ik eruit. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. Stacy werd weer in een andere kamer gezet als mij. De man gooide me op grond. Ik wou snel wegkruipen, maar Jake hield me tegen. Hij sloeg me weer. Langzaam maar zeker veranderde ik in een smurf. Jake verliet de kamer en deed de deur op slot. Ik bekeek de kamer. Een raam! Ik strompelde erheen en probeerde het open te doen. Ik faalde, want hij zat op slot. Ik liet me op de grond vallen en huilde. Waarom moest mij dit overkomen? Waarom mij en Stacy? Wie was deze Jake eigenlijk en waarom wou hij wraak op Louis? Waarom was hij toch bezorgd om mij, terwijl hij me heel de tijd in elkaar sloeg? Hoe ging het met Stacy nu ze weer alleen was? Ik baalde dat ik geen van deze vragen kon beantwoorden. De deur ging open. "Hier eten!", zei Jake. Zal ik het hem vragen? "Jake? Waarom doe je dit?", vroeg ik hem zonder verder na te denken. "Gaat je niks aan.", zei hij bot. "Alsjeblieft? Wat heb ik verkeerd gedaan?", tranen rolden over mijn wangen, terwijl ik dit smeekte. "Gaat je niks aan, zeg ik toch.", sis hij. "Zeg het! Ik heb als gijzelaar het recht om het te weten!", riep ik. Toen Jake naar me toe liep, kroop ik in elkaar. Hij hurkte voor me neer. "Jij hebt helemaal geen rechten meer en jij moet niet zo brutaal doen! Je weet wat je anders te wachten staat.", bromde hij. Hij balde zijn vuist. "Nee alsjeblieft, doe het niet.", zei ik bijna onverstaanbaar. "Wat niet?" "N-niet slaan alsjeblieft." Ik zei het zo zacht dat hij me vroeg het te herhalen, dus dat deed ik. "Wie niet?", vroeg Jake gemeen lachend. "Jij, Jake alsjeblieft niet slaan.", huilde ik. "Goed zo jongen.", zei hij, stond op en verliet de kamer. Ik ging weer liggen, dat deed minder zeer. Ik staarde naar het plafond, terwijl het langzaam donker werd. Ergens diep in de nacht hoorde ik gepruts in het slot. Was het Jake? Moesten we weer weg voordat Louis komt?

~♡~

Hey wazzup, tips blijven welkom tops ook en haat moet er ook zij :p ik weet we het haat ding snapt. Nou ik schrijf zo snel mogelijk weer verder. Lots of love

ImNobodyToo