Adopted by One Direction

14

"Eum ja, ik praatte tegen mijn hond.", zei Sophia snel. "Sure.", zei Liam. "Wie is Louis ookal weer?", hoorden we duidelijk een mannen stem zeggen. "Mijn man, nou hou je mond even.", siste Sophie tegen de stem. "Owh jah je bent met hem getrouwd om Harry terug te pakken en voor zijn geld toch? Door hem hebben we deze enorme villa. Thanks Louis!", hoorde we de man weer zeggen. "Hou je bek!", riep Sophia. "Weet je wat, ik kom zo snel mogelijk naar Australië en laat een scheiding ondertekenen, daarna claim ik al het geld terug als schadevergoeding voor wat je mij en Haz hebt aan gedaan.", zei Louis met een schorre stem en tranen in zijn ogen. Ik leunde tegen hem aan en knuffelde hem. "Dat kan niet zomaar...", zei Sophie. "Let jij maar eens op.", zei Louis en hing op. Hij liep snel naar boven. Ik denk omdat hij niet wou dat ik hem zag huilen. Niall liep hem achterna. Ik bleef geschokt achter bij Harry en Liam. Liam schoof dichter naar me toe. "Is hij okey?", vroeg ik zacht. Ik kreeg de woorden amper uit mijn mond. Ik woonde hier nu al een paar weken en ik had hem nog nooit zo gezien. Liam trok me dicht tegen me aan, knuffelde en zei: "Jah, Louis is een sterke man en 'what doesn't kill you makes you stronger', toch?" Harry aaide me voorzichtig over mijn rug. Ik wrikte me los uit Liams greep en zei: "Ja, dat kan misschien wel zo zijn, maar zoiets kan je wel van binnen uit killen." Zonder te wachten op een verdere reactie, rende ik naar boven. Ik rende naar Louis kamer en zag hem op zijn bed zitten huilen, met Niall naast hem. Ik ging aan zijn andere kant zitten. "Gaat het pap?", vroeg ik. Louis trok me tegen zich aan zonder iets te zeggen en huilde door. "Ze was het niet waard papa, je kan beter krijgen.", zei ik hem heel strak knuffelend. "Moet ik jullie alleen laten?", vroeg Niall gênant en stotterend. "Hoeft niet mag wel.", zei Louis snikkend. Niall verliet stilletjes de kamer. Een tijdje zitten Louis en ik op bed zonder iets te zeggen. "Pap, hoelang waren jullie al getrouwd?", vroeg ik. "10 jaar, maar vijf jaar geleden is ze verhuisd.", zei Louis nog steeds snikkend. "Dat is lang, hoe kan ze jou dit aan doen.", zei ik. Mijn ogen schoten vuur. "Ik heb geen idee.", zei Louis en begon weer harder te snikken. Sh*t wat heb ik gedaan. "Pap, je verdient beter en ooit komt die ene meid, die je wil om wie je bent, niet om je geld of haar ex terug te pakken. Jij verdient en krijgt de beste vrouw van de wereld. Iedereen maakt fouten, daar leer je van. Ik wil je niet verdrietig zijn, ik hou van je.", zeg ik zacht en knuffel hem strak als tranen ook over mijn wangen rollen door hem zo te zien. "Dankje lieverd.", zegt hij en kus mijn hoofd. Dan pas merkt hij dat ik ook zachtjes huil. "Huil je?", vroeg hij. Ik knikte. "Ik wil je zo niet zien, je verdient dit niet.", zeg ik snikkend. Louis trekt me op schoot en dicht tegen zich aan. "Ik ben oke, echt waar lieverd.", zei hij. "Eerlijk waar?" "Ja, echt waar. Hoe kan ik dat nou niet zijn met zo'n toffe zoon als jij.", weer plant hij ene kus boven op mijn hoofd. Ik lach klein en bedank hem. "Ik denk dat ik nog een vliegticket moet boeken voor morgen.", zegt Louis. "Doe maar twee, ik ga met je mee.", zeg ik. "Waarom?", vroeg hij. "Versterking.", lach ik. Ineens horen we een geschreeuw vanuit Stacy's kamer en rennen er heen.

~♥~

Hey, nou ik werd bekant gewongen om nog een hoofdstuk te schrijven... ben blij dat je het leuk vond mop deze was voor jou SleepyTommo. Lees haar boeken eens, ze is een geweldige schrijver... TE GOED eigenlijk. Lots of love

ImNobodyToo