Adopted by One Direction

48

Ik liep het huis binnen en iedereen was weg. Er lag alleen nog een briefje, twee zelfs. Een was van, Jake?! 'Surprise! Heb je me gemist? Ik jou wel maatje, want ik heb nog steeds dingen te goed van je en raad eens. Ik heb je vriendin en kinderen, als je doet wat ik vraag zal ze niks overkomen. Die oude opdrachten mag je vergeten. Ik wil nu iets anders, je staat nu dikker bij me in het krijt, omdat ik door jou in de cel zat. Kijk om precies 14.25 (of later, maar niet eerder) in je brievenbus voor de opdrachten. Jij gaat me terug betalen ventje, je hebt me genoeg aangedaan en jij gaat je bij me uit het krijt werken, als je Eline, Stacy en Davy terug wil zien. Gr. Jake.', stond er. Ik zuchtte en was bang om de tweede te lezen, maar gelukkig was deze van de jongens. 'Hey Lou, niet schrikken maar wij zijn achter Jake aan, hij heeft je kinderen en Eline weer *zucht* Weten de kinderen überhaupt wel waarom dit allemaal gebeurd? groetjes Liam en de lads Ps. dat klinkt echt geweldig!', hadden de jongens geschreven. Ik keek op mijn horloge en zag dat het 14.25 was. Ik zuchtte en liep naar de brievenbus, bang voor wat me daar te wachten stond. Inderdaad lag er nu een briefje. Ik zuchtte, opende het en begon te lezen. Ik zuchtte en gooide het briefje gefrommeld op de grond. Wat moest hij met mijn kinderen? Ik weet dat hij ook wraak wil op Eline, maar hij is heel erg gericht op Davy en Stacy, maar waarom? ik legde mijn hoofd in mijn knieën en begon te huilen.

*Davy's p.o.v.* 

Dit keer had Jake ons met zijn drieën in een kamer opgesloten. Eline had mij en Stacy dicht tegen zich aangedrukt toen Jake binnen kwam. "Geen zorgen. Als jullie braaf zijn, doe ik jullie niks.", zei Jake grijnzend. "Je blijft van ze af, Jake!", riep Eline. Hoe wist ze zijn naam? "Ze hebben er niks mee te maken!", vervolgde ze zichzelf. Wist zij wel wat er aan de hand wat? Had zij er wel iets mee te maken? Kon zij ons vertellen wat er allemaal aan de hand was? "Hou je mond, rotwijf! Ze hebben er misschien niks mee te maken, maar ik heb ze nodig.", zei Jake. "Zo praat je niet tegen Eline!", riep Stacy. "En waarom heb je ons nodig?! Waarom zijn wij zo belangrijk?!", riep ik en sprong op met tranen rollend over mijn wangen. "Hou jullie bekken of ik sla jullie!", siste Jake terug. "Zeg het, eikel!", riep ik en sloeg mijn hand voor mijn mond. Ik liet me weer op de grond zakken en kroop in elkaar en sloot mijn ogen, bang voor wat er zou gebeuren. Toen er na een paar minuten nog niks gebeurde, opende ik voorzichtig mijn ogen en zag dat Eline beschermend voor me stond. "Je blijft van ze af Jake!", riep ze. "Neem mij, maar laat de kinderen gaan!" "Goed idee.", zei Jake grijnzend en nam Eline mee.

~♥~ 

Hey, weer een hoofdstuk, laatste voordat ik naar Londen ga? Geen idee sorry, Lots of love

ImNobodToo