Adopted by One Direction

40

"Jake doe het niet, alsjeblieft! Als je echt van me houdt, of het ooit hebt gedaan, zet hem dan rustig neer op het dak, alsjeblieft.", Eleanors stem klonk nietig en smekend. Alle geluiden vaagden langzaam weg, terwijl alle momenten aan me voorbij vlogen. Ik zag mijn leven aan me voorbij vliegen. Als laatst zag ik mezelf hangen, waar ik nu hing. Ik zuchtte zacht, terwijl ik langzaam de geluiden om me heen weer begon te horen. "Als je het doet, doe het dan snel.", dacht ik. "Ik heb nooit van je gehouden, je was een truc om Louis te overwinnen, al die tijd al. Ik wist dat het met Eline en de kids niet meer zou lukken, omdat hij die forthaan goed in de gaten hield en beschermde. Ik moest een nieuw slachtoffer kiezen, waar hij heel close me was!", hoorde ik Jake schreeuwen tegen Eleanor. Normaal had ik mijn mond open getrokken en haar beschermd, maar als ik een verkeerd ding zei of deed was ik er geweest. Ik hoorde Eleanor snikken en wegrennen. Nu was ik dus alleen met Jake en de man. Nu was ik er dus sowieso geweest. Jake begon nu tegen mij een verhaal over dat ik dom was geweest en dat dit nooit was gebeurd als ik hem mijn kinderen had gegeven. "Maar ookal had ik dat geweten, je had ze niet gekregen.",  dacht ik. Ik voelde me klein bij het idee dat iemand anders over mijn lot bepaalde. In de verte hoorde ik sirenes. "Zo meteen kunnen ze mij ook oprapen.", vloog door mijn gedachten. Tranen rolden over mijn wangen. "Nog laatste woorden, Louis?", vroeg Jake. Ik stelde me de gemene lach op zijn mond voor. "Je krijgt Davy, Stacy en Eline nooit.", zei ik zacht. Dat was genoeg voor Jake. "Wie gaat ze nu nog beschermen?! Laat hem los!", riep Jake. Ik voelde dat ik los werd gelaten en deed mijn handen voor mijn ogen. "Daar ga ik dan.", dacht ik en bereidde me voor op de klap die mijn leven ten einde zou brengen. Ik wachtte geduldig, maar gespannen af tot ik de grond zou raken. Ik keek voorzichtig door mijn handen heen. Ik was er bijna, maar ik zag dat ik niet op de grond zou vallen, maar op een enorm luchtkussen. De sirenes waren dus inderdaad voor mij. Ik landde zacht en ging weer op mijn staan. Mijn benen trilden als een gek. Eleanor kwam naar me toe gelopen en sloeg mijn arm om haar nek voor ondersteuning. "Heb jij de brandweer gebeld?", vroeg ik met trillerige stem. Ze knikte trots. Ik omhelsde en bedankte haar. Er kwamen nu ziekenhuisbroeders op me afgelopen om te kijken of alles goed was. 

Ik zat nu op een brancard , terwijl de dokter zijn laatste testje deed. In mijn ooghoeken zag ik dat Jake door de politie werd weggevoerd, netals de man. "Alles is goed.", zei de dokter, tegen een andere dokter. "Je mag weer gaan.", zei deze tegen mij. Ik stond op en voelde dat ik bij mijn benen vast werd gepakt. Ik keek naar beneden en zag Stacy mijn been knuffelen. "Papa?", zei ze vragend met tranen in haar ogen. Ik hurkte en knuffelde haar. Stacy trok me strak tegen zich aan en huilde op mijn borst. Ik voelde dat Davy me van achter knuffelden en seinde dat hij naar voren moest komen. Hij deed het en ik knuffelde hem stevig vergetend dat hij met krukken liep. Davy liet me los uit de knuffel, maar Stacy leek dat voorlopig nog niet te willen. Ik stond op en Stacy vouwde haar beentjes om mijn middel heen. Nu kwam ook Eline op me afgerend met tranen in haar ogen. Ook zij knuffelde me stevig. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Liam, Niall en Harry stonden op een afstandje toe te kijken hoe ik hier emotioneel stond te zijn. Toen ik alleen Stacy nog als een aapje aan me had hangen, wende ik me tot Eleanor. "Heb je hun ook gebeld?", vroeg ik zacht. Eleanor knikte. "Ik had Nialls nummer nog in mijn telefoon staan van toen we samen waren.", zei ze. Ook Eleanor had tranen in haar ogen. "Kom hier.", zei ik en seinde voor een knuffel. "Dankje.", fluisterde ik tijdens de knuffel in haar oor. 

"Wil je even zelf lopen?", vroeg ik aan Stacy. Ik kon ieder moment door mijn knieën zakken, want die waren nog steeds aan het knikken. Stacy keek me aan met haar mooie blauwe oogjes. Tranen rolden nog steeds over haar kleine zachte wangetjes. Ze schudde haar hoofd. Het was voor haar hard aangekomen zo te zien. Na nog een paar minuten lopen, viel ik op de grond en werd alles zwart. 

~♥~

Hey, weer een hoofdstukje. 7 op een dag wjow man is dat normaal? misschien komt er nog een hoofdstuk XD Lots of love

ImNobodyToo