Adopted by One Direction

19

*Davy's p.o.v.*

Sh*t dit was mijn schuld, Louis nachtmerrie was uitgekomen door mij. Hij was ons nu allebei kwijt. Het busje stopte en de deuren vlogen open. Ik had Stacy zo stevig mogelijk vast, maar toch kregen de grote sterke mannen het voor elkaar om ons uit elkaar te halen. We werden beide in een aparte op gesloten. Ze hadden allebei geen ramen en stalen deuren. Eruit komen was dus onmogelijk en het was er nog eens super donker. "Laat me eruit!", riep ik op de deur bonkend. Na een paar minuten ging de deur open. Ik deinsde verblind door het licht achteruit. "Hou je bek jij?! Je komt hier voorlopig niet weg, wen er maar aan. Het enigste wat je hier ook te eten krijgt is water en brood, welkom in de hel.", zei Jake. "Houd mij hier, maar laat Stacy gaan, jij klootzak!", riep ik kwaad. "Pardon?!", zei Jake beledigd. "Je hoorde me!", riep ik. Wat er daarna precies gebeurde weet ik niet. Ik weet alleen dat ik een paar minuten later op de grond lag in de inmiddels weer donkere kamer. Ik had overal pijn. Mijn oog, mijn borst, mijn ribben, mijn armen werkelijk alles. Ik begon te snikken, maar hield er al weer zo snel mogelijk mee op want het deed enorm pijn. Ik wou opstaan en door de kamer gaan ijsberen om een plan te bedenken, maar na een paar stappen zakte ik door mijn benen van de pijn. Ik kroop weer terug naar mijn hoek en kroop in elkaar. De deur ging open. "Hier eten.", zei Jake. Hij knipte het ligt aan. Nu pas zag ik mijn wonden en schrok. Jake lachte en verliet de kamer weer. Ik kroop naar mijn droge boterham en glas water toe. Ik zuchtte en begin te eten. Ik wou naar mijn zusje toe. Toen ik het op had kroop ik naar de deur en begin weer te bonken. Weer vloog de deur open. "Wat nou weer?!", riep Jake. "Mag ik naar Stacy toe?", vroeg ik zacht. "Als je naar Stacy toe mag, zou je dan hier nog zitten?!", riep Jake fel. "Please.", smeekte ik. "Nee, ben nu maar weer stil, ik moet het briefje met opdrachten voor Louis nog schrijven. Dus houd gewoon je kop dicht!", riep Jake, deed het licht uit en sloot de deur. Ik kroop weer terug naar mijn hoekje en begon ontroostbaar te huilen. Ik negeerde de pijn en gooide het eruit.

*Louis' p.o.v.*
De mannen gooide me op de straat. Ik liep naar huis met tranen in mijn ogen. Tranen van pijn, maar ook van woede. Ik was kwaad, kwaad op Jake en ook op de lads. Eenmaal thuis, zag ik de jongens onschuldig op de bank zitten. "Waar is Davy?", vroeg Liam toen hij me zag. "Jake heeft hem ook,", zei ik fel. "Omdat jullie niet goed op hem hadden gelet!" Toen barstte ik in tranen uit en liet mezelf op de grond vallen. "Sorry.", snikte ik. Harry kwam bij me op de grond zitten. "We krijgen ze terug, maakt niet uit wat we ervoor moeten doen.", zei hij. Ik bedankte hem. Na een lange nacht met weinig slaap liep ik naar beneden. "Kijk morgen maar in je brievenbus voor verdere opdrachten.", had Jake gezegd. Ik liep een beetje nerveus naar de brievenbus. Het was er nog niet. Ik liep weer naar de huiskamer en liep rondjes. Liam kwam beneden. Hij ging op de bank zitten en keek een tijdje lachend toe hoe ik rondjes liep, tot het hem ging ergeren. "Okey kom zitten.", zei hij. Ik schudde mijn hoofd en bleef lopen. Na een tijdje kwamen ook Niall en Harry beneden en gingen naast Liam zitten. Ik hoorde de brievenbus open gaan en sprintte er heen. Het was een brief van Jake. Ik liep naar de woonkamer en begon het te lezen. F*ck!

~♡~

Heey, een hoofdstuk klaar... er komen er vanavond nog een aantal denk ik :) hope you still like ik. Ik heb een te gekke tip voor het boek gekregen van highxtea. Ook andere tips zijn van harte welkom. Lots of love

ImNobodyToo