Adopted by One Direction

45

Eline draaide zich om met een kleine glimlach en tranen in haar ogen. "Louis.", begon ze zacht. "Wat is er liefje?", vroeg ik en liep langzaam dichter naar haar toe. "We zijn zwanger.", zei ze. Velen gedachten gingen door mijn hoofd en tranen liepen over mijn wangen. Ik rende naar Eline toe en trok haar in een knuffel dicht tegen me aan. Ik kuste haar voorhoofd met gemixte gevoelens. Ik was blij, bang en zenuwachtig. Ik wist niet wat de toekomst ons zou brengen. Morgen was de rechtszaak met Jake, het ging niet moeilijk worden om die te winnen, maar dan nog. "Weet mijn moeder al dat dit het was?", vroeg ik zacht. Eline knikte. "Je moeder had tranen in haar ogen van geluk, ook al benoemde ze wel dat we dan onverantwoordelijk bezig waren geweest.", zei ze en trok terug uit de knuffel. Ik pakte haar handen vast. "We komen er samen doorheen.", zei ik zacht. Eline lachte. "Ik had het niet anders gewild.", zei ze zacht en speelde met mijn haar. Ik keek haar strak in haar ogen, tranen rolden nog over mijn wangen. "Kom we gaan beneden.", zei ik. Samen liepen we naar beneden en vertelde het grote nieuws aan mijn zusjes en vader, die het nog niet wisten.

Ik lag op bed en staarde naar het plafond en probeerde te bevatten wat ik net te  horen kreeg. Ik zuchtte. "Fuck!", riep ik uit en kroop in elkaar. Ik was bang, bang voor de toekomt. Laatste tijd kwam er zoveel op ons af, hadden we zoveel stress en gebeurde er zoveel en nu kreeg ik er ook nog een klein frummeltje bij. Kon ik dit aan? Was ik er klaar voor? Ja ik had twee kinderen opgevoed, maar dit was anders. Nu had ik het kind ook een moeder en ik had mezelf beloofd om eerst te trouwen of me minstens te verloven voor ik zelf een kind kreeg. Dat had ik nu dus verpest. En hoe moest het met Eline? Ging ik met haar samenwonen? Trok ze bij ons in? We moesten iets verzinnen, want zij was net zo belangrijk in de opvoeding van het kind en misschien wel belangrijker. Natuurlijk hou ik van haar en  dit een avontuur dat ik alleen met haar aan zou willen gaan. Maar ik kon geen antwoord vinden op die vragen en raakte langzaam maar zeker gestrest. Ik sloop naar Liams kamer en pakte snel een pakje sigaretten mee. Ik kon niet meer. Ik had het nodig. Ik voelde me niet goed, niet fit. Ik had er een nodig, eentje maar, daarna legde ik het pakje weer terug. Ik liep naar mijn balkon, zette mijn laptop op met tafeltje en rookte rustig mijn sigaret, terwijl ik verlovingsringen op zoek. Ik zucht, wat is er veel keuze en Eline zou ze bijna allemaal even mooi vinden, maar ik wou iets speciaals. Een speciale ring voor het meest mooie en speciale meisje dat ik ken. "Louis we zijn thuis!", riep Liam vanaf beneden. "Fuck hij mag me niet zien roken.", dacht ik. Ik zuchtte. Ik was erbij. "Kom eraan!", riep ik en doofde snel mijn sigaret, pakte een pepermuntje. Ik nam mijn laptop mee naar binnen, legde hem op mijn bed en liep naar beneden. Het moment van de waarheid. Tijd om de jongens en kids het nieuws te vertellen. Misschien konden hun de vragen in mijn hoofd oplossen, of niet?

~♥~

Hey, weer een hoofdstuk, werd bijna gedwongen, nou ja... ik werd gedwongen, hoop dat het het waard was SleepyTommo XD Lots of love

ImNobodyToo