Adopted by One Direction

18

*Davy's p.o.v.*

"Als je je lieve Stacy ooit nog terug wil zien...", begon ik voor te lezen. Louis pakte het briefje af, hij had geen geduld. "dan moet je wat dingen voor ons doen, wil je weten wat? kom dan morgen om 14.30 naar mijn studio... ALLEEN! Groetjes je ouwe vriend jake.", las Louis verder. "Wat moet hij met mijn meisje?!", riep Louis. Ik viel geschrokken van de bankleuning. Liam hielp me opstaan. "Top, ik weet al wat ik morgen ga doen.", zei Louis. "Je mag niet alleen gaan papa, daarlijk doet hij jou ook iets aan. Wij zijn buddy's toch? We kunnen dit samen aan.", probeerde ik. Louis schudde zijn hoofd. "Nee Davy, daarlijk doet hij jou iets en dan ben ik jullie beide kwijt. Dan kan ik niet aan, dit lukt al niet echt. Als jullie beide iets zou overkomen ga ik echt dood. Jij blijft hier bij Niall, Liam en Harry. Veilig thuis.", zei hij. "Maar.", probeerde ik nog. "Niks te maren, het is al tien uur, ga maar naar bed.", zei Louis, zacht. Niall legde zijn hand op Louis' schouder en seinde dat ik naar bed moest. Ik gaf Louis een kus op zijn wang en liep naar boven. De volgende morgen werd ik vroeg wakker na een slechte nachtrust en liep naar beneden. Ik dekte de tafel en pas toen ontdekte ik Louis die op de bank lag te slapen. Ik liep snel maar zachtjes naar mijn kamer en pakte een bedsprei voor hem en gooide hem over Louis heen. De dag ging traag. Het was twee uur. "Ik ga, let goed op Davy en zorg dat hem niks over komt!", riep Louis. "Te laat!", dacht ik gniffelend. De jongens en ik waren verstoppertje aan het spelen en omdat zij zich verstopten kon ik Louis mooi volgen. Ik liep op een veilige afstand achter hem. Hij liep de studio in en ik dus ook...

*Stacy's p.o.v.*

"Waar is ze?!", hoorde ik Louis roepen. "Papa!?", riep ik toch een beetje als een vraag. Ik zat ineen geluidsdichte, getinte kist. Daar kwam Louis de kamer binnen gelopen. Hij kon mij niet zien. "Zo makkelijk gaat dat niet.", zei een bekend gezicht. Het was jake, de ex-beste vriend van Louis, Liam, Harry en Niall. Waarom deed hij dit? "Wat wil je?!", riep Louis wanhopig. "Dat je mijn naam zuiverd... en...", zei jake kalm. "En wat?!", riep Louis. "Nee, een opdracht tegelijk.", zei jake gemeenlachend. "Papa?!", probeerde ik weer tevergeefs. "Zeg het jake?! Wat wil je?! Ik doe alles voor mijn meisje!", riep Louis. "Alles?", vroeg jake met een gemeen lachje. Louis knikte met tranen in zijn ogen. "Echt alles.", zei hij voor mij bijna onverstaanbaar zo zacht. Ik liet me op de grond vallen ik deed mijn hoofd in mijn handen. Wat moest hij met Louis? Ik probeerde het te bevatten. . "Nee papa doe het niet!", riep een bekende stem. Ik keek snel weer op. Davy?! "Wat doe jij hier?", siste Louis tegen hem . "Je bent niet alleen, wat ben je voorspelbaar Louis. En wie is deze jongeman?", zei jake en liep op Davy af. Louis ging beschermend voor hem staan. "Mijn zoontje en je blijft met je tengels van hem af.", zei Louis. Jake knipte twee keer met zijn vingers en het volgende moment stonden er twee grote sterke mannen die Louis ruw vast pakte. "Rennen Davy!", riep hij. "Ik ga hier niet weg zonder jou, pap!", zei Davy eigenwijs en bleef staan waar hij stond. Jake kwam dichterbij. Davy wou toch wel weg rennen, maar nog twee grote, sterke mannen blokte zijn uitgang. "Nu heb je dubbel zoveel reden om je best te doen met mijn opdrachtjes, neem hem mee mannen en eum die kist ook.", zei Jake. "Laat me los!", riep Davy toen hij werd vastgepakt. "Laat mijn kinderen gaan Jake.", riep Louis, proberend los te komen. "Kijk morgen in je brievenbus voor je verder opdrachten.", zei Jake gemeenlachend en liep weg. Ook mijn kist werd opgetild. "Mannen, laat hem uit.", was het laatste wat jake zei. Een paar minuten was ik weer uit mijn kist in het busje. Toen ik weer aan het snikken was, hoorde ik Davy's stem. Niet veel later knuffelde hij me troostend.

~♥~

Hey, ik ben zo dood XD sorry babe, ik houd wel van je hoor. Hoop dat jullie het leuk vinden, ik update morgen weer :) Lots of love♥

ImNobodyToo