Toen ik de volgende morgen wakker werd, liep ik zachtjes naar beneden om Eline niet wakker te maken. Ik pakte snel een kommetje ontbijtgranen en ging op de bank zitten. Na een tijdje kwam Davy ook naar beneden. "Hey maatje, lekker geslapen?", vroeg ik. Davy knikte vrolijk en kwam naast me zitten. Toen ik de laatste hap van mijn ontbijtgranen nam, zag hij mijn verlovingsring. "Wow, pap. Die is echt gaaf!", riep Davy. "Ja he?", vroeg ik trots. Davy knikte vrolijk. Ik zette mijn schaaltje op tafel en trok Davy tegen me aan. "Over een tijdje krijg je een moeder.", zei ik zacht. Davy keek me aan met zijn helder grijze ogen. Ze twinkelden vrolijk. "Is dat wat?", vroeg ik lachend. "Dat is perfect.", zei Davy en sloeg zijn armen om mijn middel. "Is er nog ruimte voor twee meiden?", vroeg Eline die met een snikkende Stacy in haar armen naar beneden kwam. "Op die bank.", zei ik plagend. "Nee hoor, kom hier maar bij zitten.", zei Davy en ging rechtop naast me zitten. Eline kwam naast hem zitten met Stacy op haar schoot. "Wat is er lieverd?", vroeg ik en hing een stukje over Davy heen naar Stacy. "Ze is een beetje ziek, meer niet. Dus ik ga zo meteen een lekker ontbijtje voor haar maken en een tabletje pakken en daarna gaat ze weer lekker even slapen.", zei Eline. "Zie je, ze gedraagt zich nu al als jullie moeder.", fluister ik zacht tegen Davy, als Eline met Stacy in de keuken zit. Davy knikt blij. Na een minuut of 10 kwam Eline met Stacy terug in haar armen. "Ik ga haar even op bed leggen.", zei ze en liep met Stacy naar boven. "Ga jij ook wat eten kleine man?", vroeg ik aan Davy. Hij knikte en liep naar de keuken.
We zaten met zijn allen in de huiskamer, behalve Stacy. Die lag nog in bed. "Zal ik even bij Stacy gaan kijken?", vroeg Eline. "Ik ga wel lieverd.", zei ik, gaf haar een kus op haar voorhoofd en liep naar boven. Ik opende de deur naar Stacy's kamer en liep naar haar bed. "Hey lieverd,", zei ik zacht. "Hoe voel je je?" Haar ogen waren half open. "Papa?", kreunde Stacy zacht. "Papa is hier lieverd, hoe gaat het?", zei ik zacht en aaide over haar hoofd. Ze was heet. "Papa ben je daar?", zei Stacy weer. Haar stem klonk angstig. "Papa ga niet weg!", riep ze. "Ik ga niet weg lieverd. Ik blijf bij je.", zei ik en pakte haar hand. Deze was dan weer ijskoud. Ik liep voorzichtig naar het hoofd van het bed, zonder haar hand los te laten en opende het gordijn een stukje met mijn andere hand. Ik keek naar Stacy en schrok. Ze was spierwit. Ik ging weer naast haar op bed zitten en streelde haar hand zachtjes met mijn duim. Met mijn andere greep ik naar mijn mobiel in mijn zak en belde de dokter. Dit was wel een spoed leek me. Gelukkig konden we meteen terecht op de praktijk. "We gaan naar de dokter Stacy.", zei ik zacht en tilde haar voorzichtig op. Ik liep naar beneden en werd vragend aangekeken door de anderen. Wat moest ik zeggen zodat Davy niet ongerust of bang zou worden?
~♡~
Hey weer een hoofdstukje klaar :) hope you like it, Lots of love
ImNobodyToo
JE LEEST
Adopted by One Direction
Fiksi Penggemarhoe perfect zou het zijn als 1D je ouders zijn? Nou of het perfect is, is nog maar te betwijfelen. In dit boek lees je het verhaal van Stacy, die daadwerkelijk door hun geadopteerd is. Het maakt haar leven niet helemaal makkelijk en leuk zoals de me...