Adopted by One Direction

10

Ik keek hem vragend en bang aan. "Wat is er?", vroeg ik bang. "Het gaat over Stacy.", zei Louis. "Ik wist het!", riep ik. Louis keek me verrast aan. Ik keek naar de grond. "Ik hoorde hou en Harry vanmorgen praten in Stacy's kamer.", zei ik. "Nou, oke dan. We zijn naar de dokter geweest, die ons naar het ziekenhuis verwees, waar zij dus nu een tijdje moet blijven. Wat er precies is weten we niet.", zei Louis. Ik keek hem met open ogen aan. "Mogen we naar haar toe?", vroeg ik. Louis schudde zijn hoofd. "Ze zijn met testjes bezig.", zei hij. Tranen sprongen in mijn ogen. "Het is mijn schuld,", zei ik. "Als ik sneller had gehandeld en haar op had gevangen,  was er nu misschien niks aan de hand." Louis legde een hand op mijn schouder. "Het is niet jou schuld.", zei hij. Ik haalde mijn schouders op. We reden naar huis in stilte. Eenmaal thuis zag ik de anderen op de bank zitten en voor zich uit staren. Ik woon hier pas een volle dag en er ging nu al van alles fout, lekker dan. Ik ging bij de rest zitten en keek op mijn telefoon. Op mijn nieuwe school liep vandaag in ieder geval wel alles goed. Ik had al nieuwe vrienden en de klas was ook heel aardig. Ik zag dat ik nu ook al in onze klassenapp zat. Om een goede start te maken vandaag, had ik nog maar niet gezegd wie mijn vader was. Dan zou alles waarschijnlijk heel anders zijn gegaan en hadden mensen mij heel anders behandeld. Ik heb gewoon gezegd dat het toeval is dat mijn achternaam Tomlinson is. Louis had tijdens een kennismakings gesprek verteld dat ik op moet passen moet wie ik wel en niet om ga, als hij mijn vader is. Hij had gelijk. "Hoe was je schooldag?", vroeg Liam. Ik schrok op uit mijn gedachten die alle kanten op dwaalden. "Leuk.", zei  ik en begon enthousiast te vertellen. "Dus ja, kort  gezegd was het best wel een leuke schooldag.", zei ik afrondend. Toen ging de telefoon van Niall. "Het is het ziekenhuis.", zei hij en gebaarde dat we stil moesten zijn. Liam, Louis, Harry en ik keken hem allemaal in spanning aan. Na een paar minuten hing Niall op en waren de anderen en ik nog niks wijzer. "Pak jullie jassen, we gaan naar het ziekenhuis,", zei Niall. "Ze is inmiddels wakker geweest en is nu aan het slapen, omdat ze hele erge hoofdpijn had en zo." Iedereen pakte zijn jas en liep naar de auto. Liam reed zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. We vroegen welke kamer ze lag en liepen er heen. Daar lag ze dan. Helemaal stil op haar bed met nog steeds een slangetje in haar neus en onder de blauwe plekken. Een koude rilling ging door me heen toen ik haar zo zag liggen. Ik liep voorzichtig naar haar toe en onder tussen klopte Harry op de deur, zodat ze wakker zou worden. Stacy werd wakker en keek ons slaperig aan. "Hoe voel je je lieverd?", vroeg Louis en gaf haar een kus op haar hoofd. Ik zat inmiddels op de rand van haar bed en pakte haar hand. Ik schrok, want haar hand was zo koud als ijs en heel erg wit. Ik warmde haar hand in mijn handen. "Gaat wel,", zei ze. "Vooral veel hoofdpijn." De dokter kwam de kamer binnen en nam Louis mee om te vertellen wat er nou precies was. Blijkbaar mochten ik en Stacy het niet weten, want Niall, Liam en Harry mochten ook mee. Stacy en ik zaten op haar bed een beetje te kletsen en wachtten tot de anderen terug komen. 

Na een paar minuten kwamen de anderen binnen. "Je mag voorlopig nog niet naar huis.",  zei Niall. Stacy schrok en wou opspringen en naar Louis lopen. Ik hield haar tegen en seinde Louis dat hij er ook bij moest komen zitten. "Maar ik wil bij papa zijn.", zei Stacy. "Dat gaat niet lieverd,", zei Louis. "Eerst moet je nog geopereerd worden." Ik keek hem geschokt aan. "Operatie? Waaraan?", vroeg ik. "Nou...", begon Louis.

~♥~ 

hey, weer een hoofdstuk klaar, sorry zoals je misschien al hebt gemerkt vind ik het heel leuk om cliffhangers te schrijven. hoop dat jullie het leuk vinden en ik ga me best doen om vandaag nog een update te doen en anders zo snel mogelijk weer. see ya

xx ImNobodyToo