Adopted by One Direction

16

Daar zaten we dan, in het vliegtuig. Hoog boven de vaste land. Ik keek naar buiten en merkte naar ene paar minuten op dat Louis naast me zat te wiebelen. Ik keek naar hem. Hij lag half in zijn stoel. Hij zag er moe uit. Logisch, hij had een emotionele en drukke dag achter de rug. Ik keek naar Louis' telefoon in mijn hand. "Speel maar een spelletje,", had hij gezegd. "Als we terug thuis zijn, krijg je je eigen telefoon." Ik pakte mijn koptelefoon uit mijn handbagage en deed hem in zijn telefoon. Ik zette Louis' playlist op waarbij stond 'Fav songs' en zette de koptelefoon op Louis hoofd. Hij keek even geschokt en haalde hem van zijn oren. "Ik dacht misschien kom je zo beter in slaap.", zei ik glimlachend. "Dank je.", zei Louis en gaf me een kus op mijn hoofd en zette de koptelefoon weer op. Dit is iets wat ouders meestal zeggen maar boeie ik zeg het gewoon: Ik was blij hem zo gelukkig te zien. zijn geluk was mijn geluk. Hij sloot zijn ogen en viel vredig in slaap. Ik keek weer naar buiten. Het was niet bewolkt dus ik had een mooi uitzicht over de wereld. Ik voelde me de koning te rijk. Ik lachte om het idee. Ik keek op mijn horloge. Het was al bijna tien uur. Geen wonder dat het donker werd. Langzaam werden ook mijn oog leden zwaar. We zaten nog geen half uur in de lucht en ik was nu al moe. Om acht uur werd ik wakker. Ik rekte me uit en zag Louis lachend naar me kijken. "Wat?", vroeg ik lachend. "Je slaapt zo lief.", zei hij plagend. "Ach hou toch op man.", zei ik en keek nep-boos naar buiten. Een half uurtje later hoorden we: "Zet uw mobiele apparaten uit en maak uw klaar, we gaan binnen enkele minuten landen." We deden wat ons werd gevraagd en een paar minuten later stonden we weer op de grond. Louis werd als de popster die hij was ontvangen. Waarschijnlijk had iemand in het vliegtuig iets over hem getweeted. Louis duwde me voor hem uit, zodat hij me niet kon verliezen in de drukte. We stonden buiten op de parkeerplaats en net toen Louis een taxi aan wou houden, zag hij tot onze grote verbazing Sophia. Kwam ze ons ophalen? Louis liep naar haar toe met mij vlak achter zich. "Hey schatje.", zei Sophie. "Laten we meteen ter zaken komen, ik heb hier het scheidingsformulier, onderteken het alsjeblieft.", zei Louis bot en overhandigde haar het formulier. "Niet blij om me te zien?", vroeg ze. "Teken nou maar.", zei ik. "Awhh wie is dit kereltje.", vroeg ze. "Mijn zoon.", zei Louis en duwde me weer beschermend achter zich. "Ook de mijne dus?", zei Sophia. "Nee, op het adoptieformulier sta alleen in, omdat jij er niet was om het te tekenen. Teken dat verdraaide formulier nou maar, dan kun je weer gaan.", zei Louis. Hij had het er moeilijk mee, dat zag ik aan zijn gezicht. "Okey dan, hier.", zuchtte Sophia en tekende het formulier. "Louis, wil je dit echt. Ik houd van je met heel mijn hart. To the moon and back.", zei Sophia. hart?!", vroeg ik vanaf achter Louis. Boos verliet Sophia het vliegveld. Ik sprong omhoog in Louis' armen. Hij ving me en knuffelde me stevig. Ik hoorde hem snikken. "Je hebt het juiste gedaan pap.", zei ik zach. "Ik weet het jongen, maar ik hield wel van haar.", zei Louis. Mijn hart brak doordat ik Louis zo moest zien. "Ik hou nog steeds van je papa en Stacy, Niall, Liam en Harry ook en hier ergens op de wereld loopt een meisje rond die ook heel veel van jou houdt.", zei ik. Louis gaf me een kus op mijn voorhoofd. "Dank je.", zei hij en zette me op de grond. Hij hield een taxi aan en toen we in de taxi zaten kreeg Louis een appje van Harry. Zou alles goed gaan daar? Harry staat nooit zo vroeg op.

~♥~

Hey zoals beloofd een nieuw hoofdstuk, best snel ook wel, misschien lukt het wel om nog een hoofdstuk te doen vandaag:) Lots of love

ImNobodyToo