Adopted by One Direction

17

"Hey, eum hoe is het gegaan daar? Ik werd wakker gemaakt door gerommel vandaag. enne hoe zeg ik dit zonder je in paniek te laten raken? Degene die vanmorgen ons huis binnen is gedrongen heeft je dochter meegenomen.", Louis staarde zonder iets te zeggen naar zijn telefoon. Er verscheen acht in zijn ogen. Hij leek verstijfd van angst. Ik las het bericht, nu stortte ook mijn wereld in. Louis cancelde snel het hotel en gaf de chauffeur de opdracht terug naar het vliegveld te gaan. "We komen er zo snel mogelijk aan... ongeveer 11 uur -.- Begin vast met zoeken naar mijn kleine meisje!! Zien je straks Good luck.", typte Louis. Eenmaal terug op het vliegveld, betaalde Louis de chauffeur. We waren nog net op tijd voor onze vlucht terug. We checkten in en liepen naar het vliegtuig zo snel we konden. Daar zaten we dan weer. Dit keer zat Louis naast het raam en ik in de stoel direct naast hem. "Gaat het pap?", vroeg ik en pakte zijn hand. Louis schudde zijn hoofd en trok zijn hand uit de mijne. Ik leunde op mijn andere armleuning. "Sorry, zo bedoelde ik het niet. Het komt laatste dagen gewoon allemaal tegelijkertijd op me af.", hoorde ik zacht naast me. Ik keek op naar Louis. "Geeft niet pap, ik snap het. Ik ben ook bezorg, maar jij als haar vader natuurlijk veel meer.", zei ik en lachte klein terug. "Ik ben blij dat ik je mee heb genomen,", hij slaat zijn armen om me heen. "Ik hou van je kleine man, dank je voor je steun." Hij trekt me tegen zich aan en sleept me mee in een knuffel. "Geen dank pap, ik ook van jou.", zei ik. Na een tijdje vielen we zo al knuffelend in slaap. Voor we het wisten was het weer tijd om te landen. We stapten uit, haalden onze bagage op en reden zo snel (maar toch veilig) naar huis. De jongens zaten op de bank. Ze waren waren aan het hijgen. "Moe?", vroeg ik. "Jah omdat jullie de auto mee hadden, moesten we de stad door rennen.", zei Liam uithijgend. "Sorry.", zei Louis. Ik rende naar boven. Als ik iets had geleerd van Sherlock Holmes, is dat je altijd eerst op de plaats delict moet kijken. Ik liep naar Stacy's kamer en onderzocht alles. Als laatste liep ik naar het bed. Daar lag een briefje. Ik liep er mee naar beneden en las het voor...

*Stacy's p.o.v.*

Ik werd wakker doordat ik ruw werd vastgepakt. Ik werd mee het huis uit gesleurd, in mijn pyjama. Het licht was te fel en de mannen droegen een masker, dus zag ik niet wie het waren. "Papa?!", riep ik bang. "Die zie je voorlopig niet meer terug.", zei een mannenstem en gooide me achterin het busje. "Papa?! Harry?! Liam?! Nial?!", riep ik zo hard ik kon. Door het geblindeerde achterraam, zag ik Harry staan. Hij schreeuwde iets, ik kon hem niet horen en hij mij niet zien. Wie waren deze mannen en waarom nemen ze mij mee?! Ik ging op de grond zitten en huilde.

~♥~

Hey, ik ben bang voor als Eline SleepyTommo dit leest... SHE'S GONNA KILL ME *stikgeluid* help me XD Lots of love

ImNobodyToo