MASUMİYET

19.BÖLÜM

  MASUMİYET 19.BÖLÜM

Bir gece olmak isterdim. Karanlığın üstüme sindiği, sessizliğin huzur koktuğu bir gece...

"Al kızım..."

Babamın şefkatli ses tonu kulaklarıma ulaştığında yüzümde bir gülümseme belirdi. Uzattığı çikolataya baktım mest olmuş bir şekilde. Küçücük ellerimi uzatıp babamın elindeki çikolataya uzandım. Çocuktum, masumdum ve hiçbir şeyden habersizdim.O gün babamın bana aldığı son çikolata olduğunun farkında değildim... O gün hayatımızın tam ortasına girecek yeni bir kişiden habersizdim. Bir bomba gibi düşmüştü hayatımıza ve kısa süre içinde hepimizi bir yerlere savurmuştu. Yıkık bir enkaz altına gömmüştü hepimizi...

Babam, yüzünde hafif bir tebessümle başımı okşadığında elimdeki çikolataya odaklandım. Poşetini yırtıp açtığımda hemen yemeye başladım. Sonra annemin o naif sesi yankılandı odada.

"Bugün biraz erken gitmiyor musun?"

"Asistan seçimleri var bugün. Bu işi bugün halledeyim, sıkıntı oluyor." Dediğinde sesindeki sakinlik huzur kokuyordu.

Annem başka hiçbir şey söylemedi. Bir ara kafamı çikolatadan kaldırdığımda annemin yüzünde donuk bir ifade gördüm. Bir tedirginlik vardı. O gün bunu hiç anlamlandıramamıştım ama sonra zaman geçtikçe anlamaya başladım. Bir kadının hisleri hiçbir zaman yanılmazdı. Annem de hissetmişti, o asistanlardan birinin babamı bizden koparacağını...

Babam arkasını dönüp bizden gittiğinde annem elinde bir ıslak mendille yanıma geldi. Ellerimi ve ağzımı sildiğinde hafiften dudaklarımı büzdüm.

"Bir tane daha çikolata istiyorum." diye mızmızlandım.

Annem bu hareketim ile eğilip benle aynı boya geldi. Yüzündeki ifadeyi hiç unutmayacaktım. Korkuyordu. Sonra bir anda beni kendine çekti ve sımsıkı sardı. Öyle güven verici bir sarılmaydı ki annemin beni hiç bırakmayacağını hissetmiştim.

Sonra güçlü bir gürültü yerimden sıçramama sebep oldu. Gözlerimi anında açarken sersem gibiydim. Uykulu bir ses

"Ne oldu?" diye sorarken kafamın altında bir şey hareketlendi. Uyku sersemi olduğum için ilk başta bir şey anlamadım ve

"Yandaki adam eve geldi!" dedim hoşnutsuz bir ifadeyle. Ve gözlerimi tekrar kapatarak sarıldığım bedene daha çok gömüldüm.

Burnuma dolan koku karşısında bilincim yerine gelirken bir anda gözlerimi açtım ve ateşe dokunmuşum gibi sarıldığım bedenden uzaklaştım. Dağılmış saçlarımın arasından şaşkınlık ve korkuyla yatağımda uyuyan adama baktım.Kenn verdiğim tepki ile gözlerini açıp bana baktı. Hafifçe kaşlarını çattığında

"Ne var?" diye sordu öfkeyle. Söylediğine karşın sinirli bir şekilde güldüm ve karşımda yara çıplak uyuyan adamın bu pervasızca sorusuna odaklandım. "Ne mi vardı?"

"Benim yatağımda ne işin var diye sordum?" Sesim istediğimden daha yüksek ve sert çıkmıştı. Kenn söylediğimi umursamadan kolunu kaldırıp gözlerinin üstüne koydu ve

"Beni rahatsız etme, uyuyacağım!" dedi.

Söylediğine karşın iri iri gözlerle karşımdaki umursamaz adama baktım. Sıkıntıyla bir nefes verdiğimde saçlarımı geriye doğru ittim. Olanları anlamlandıramıyordum. Dün gece en son Güneş gelmişti ama sonrası tam bir muammaydı. Hiçbir şey yoktu. Sanki beynime reset atılmıştı. Boş boş yatağın içinde öylece otururken elimi bilinçsizce başıma götürdüm. Başım çatlayacak kadar ağrıyordu.