MASUMİYET

26.BÖLÜM

      MASUMİYET 26.BÖLÜM

"Merhaba tatlı kız."

Kadın'ın sıcak kanlı bir şekilde elini uzatıp bana gülümsemesi karşısında elimi tutan annemin gerildiğini hissettim. Elimi canımı acıtacak bir şekilde sıktığında bakışlarımı kaldırıp anneme baktım. Gözlerinde gördüğüm ifade kanımı dondurdu bir anda. O küçücük yaşımda her şeyin farkına varmış olacağım ki bir anda ağlamaya başladım.

"Pis kadın." diye bağırdım.

Kadın şok olmuş bir ifadeyle verdiğim tepkiye baktı. Bana uzanan elini yavaşça indirip bakışlarını anneme çevirdi. Anneme dönen o bakışlar kafamın içine büyük acılarla bir çivi çaktı. Hiç varlığını unutamayacağım büyük bir çivi.

"İyi günler o zaman Sevgi Hanım. Ben sizin zamanınızdan çalmayayım." O annemi ezen bakışlarına karşılık annem sakinliğini koruyarak küçük bir baş selamı verdi. İşte tam o anda anneme de bir öfkeyle dolup taştım. Suskunluğu, çocukluğumu gün ve gün eski bir harabeye çeviriyordu.

Kadın'ın arkasından yaşlı gözlerle baktığımda tüm dünyaya karşı büyük bir nefretle dolup taşmıştım. Hiçbir acı, çaresizlik kadar derinime işlememişti.

Annem elimi bırakıp bana döndüğünde bakışlarımı onun dolu dolu olan gözlerine çevirdim. Bu görüntü çok acıydı. Ona yardım edememek, bir şeyler yapamamak.

"Bir gün umarım benim gibi güçsüz ve susan bir kadın olmazsın." Annemin sessiz ve güçsüz sesi kulaklarıma ulaştığında kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Asla olmayacağım!"

Düşüncelerimden sıyrılırken karşımdaki adama donuk bir ifade ile baktım. Elimi kaldırıp dudağıma götürdüm ve yüzümü buruşturdum.

"Düşündüğümden daha iğrençti." Kenn, benden böyle bir atak beklemiyor olacak ki kaşlarını hafifçe çattı ve benim söylediğimi idrak etmeye çalıştı. Onun konuşmasına izin vermeden yanından geçip kapıya doğru ilerledim.

"Dur orada!" Kenn'in emredici sesine karşılık kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Asla..." dedim ve kapının kilidini çevirip kapıyı açtım. Kendimi dışarı atarken

"Güneş." diye seslendim içeri doğru. Güneş, sesime hemen karşılık verirken

"Mutfaktayım." Dedi. Bu ses ile kafamı çevirip banyodan çıkan Kenn'e meydan okuyan bir bakış attım. Öfkesi buradan beni yakıp kavurmasına rağmen büyük bir cesaret örneği gösterip

"Bir gün bu söylediklerinden, yaptıklarından çok pişman olacaksın ama her şey için çok geç olacak." dedim. Kenn söylediğim ile gözlerini kısıp, çenesini kastı.

"Pişman olacak tek kişi sensin!" Kenn'in alttan kinayeli bir şekilde beni tehdit etmesi üzerine tebessüm ettim.

"Zamanla göreceğiz."

Umursamaz bir şekilde arkamı döndüm ve mutfağa doğru hızlı adımlarla ulaştım. Hiçbir zaman annem kadar güçsüz ve sessiz bir kadın olmayacaktım. Haklarımı arayacak, kimseye kanmayacaktım. Özellikle de Kenn Clarck'a...

**************************************************************************

"Vişne reçelini İpeğe uzatır mısın Denny?"