50. Bölüm

8.6K 406 27
                                    

MERHABA GÜZEL OKURLAR, AÇIN KOLLARINIZI SIKICA SARILALIM SİZLERİ ÇOK ÖZLEDİM. FAKAT UZAKTAN SARILALIM BİRBİRİMİZE MALUM HASTALIK ARTIK HEP BURADAYIM YENİ BÖLÜM HAFTAYA BUGÜN SİZLERLE SAAT TAM 00.00'DA SİZLERİ UNUTMADIM YAZMAYI DA BIRAKMADIM. HER BİRİNİZE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM. BENDEN VE KİTAPLARIMDAN VAZGEÇMEYENLERE

AYRICA TEK GÜZEL HABERİM BUDA DEĞİL ''RUHUN BANA EMANET'' KİTABINI BEKLEYEN GÜZEL ARKADAŞLARIM O KİTAP SELİN'E AİTTİ. TÜM HAKLARI İLE ŞU AN KENDİSİ YENİDEN YAZMAKTA. PROFİLİNE BENİM PROFİLDEN ULAŞABİLİRSİNİZ.  YİNE BURAYA PROFİL LİNKİNİ BIRAKIYORUM.  @kirlangicselin 

HEPİNİZİ SEVİYORUM SAĞLIKLA KALIN :) 

NİLSU 

''Sana bunu ispatlayacağım. O adamın yaptığı her şeyi ortaya çıkaracağım. Sana söz veriyorum İpek!'' sustu. Derin nefes alıp verişlerini dinliyordum.

''Senin ailene zarar vermedim.''

''Eğer sen yaptıysan Kenn, beni bir daha bulamazsın! Beni kendi ellerinle son kez öldürmüş olursun bunu bil'' Ellerinin arasından yüzümü kurtardım.

''Ve yaptığın şeyi temizlemene bile izin veremeyeceğim. Tüm her şeyi elbette öğreneceğim!''

''Öğrendiğin şeyden sonra haklıysam bile hayatında olmayacağım İpek'' Odada ilerleyen saatin sesi bile o anda durmuştu.

''Nasıl, hayatında olmayacağım biraz daha açık konuş''

''Daha ne kadar açık olayım İpek'' Derin bir soluk alıp bıraktı.

''Hayatından defolup gideceğim İpek'' dedi. Sesi ciddiydi, ellerini saçlarına geçirdi. Konuşmamı beklemedi.

''Senin de istediğin buydu.'' Konuşmadan sadece ona bakıyordum. Gözlerim ona kilitlenmişti. Gerçekten çıkıp gider miydi? Kısa bir anda boğazım düğümlendi. Kendimi hemen toparladım. Sarsıldığımı anlamasını istemedim.

''Sen bilirsin'' Umursamaz görünmeyi başarabildim. Umursamaz yüzümün altında suratı asık bir İpek yatıyordu. Peki gerçekten doğru söylüyorsa o zaman onu kaybetmek hem yaralar, bana doğru söylediğinde ona inanmamış olmanın pişmanlığını yaşayacaktım.

Ona inandığım zamanlar beni yarı yolda bırakan adamdı. Aklımda bu şekilde yer edinmişti Kenn Clarck. Ona inanıp yarı yolda kalmak daha zor ve ağırdı. Arkasına bakmadan odadan çıkıp gitti. Hiçbir şey demeden çıkıp gitmişti. Belki de benim ''Sen bilirsin'' demek yerine ''Hayır'' dememi bekledi. Benden onun beklentisini suya düşürmüş oldum.

Ben o gittiğinde, babamın uzun zamandır boş olan koltuğuna oturdum. Belki başka bir şeyler bulabilirdim. Kenn'i haklı çıkaracak ve amcam olacak adamı adalete teslim edecek en ufak bir bilgiye ihtiyacım vardı.

Bunu kendim için değil, kardeşim için yapmalıydım. Çünkü amcam olacak adamın, henüz ondan haberi yoktu. Beni ortadan kaldırdığında tüm malların onun üzerine geçeceğini düşünüyordu. Fakat abisinin bir kızı daha olduğunu bilmiyordu. Her ne kadar nefret ettiğim kadının bir parçası olsa da o benim kardeşimdi. Onu korumalıydım. Karşımda duran aile resmine baktım. Çerçevesini bu zamana kadar hiç değiştirmemişti. Elime aldığım çerçevenin arka kapağı düştü. Ne olduğunu anlamak için ters çevirdiğimde bir küçük anahtar masanın üzerine düştü. Bunun bir kasa anahtarı olduğunu anlamak zor değildi. Küçük anahtarı elime aldığım da babamın bir kasası olacağını düşünmemiştim. En değerli şeylerini hep kasa da saklamıştı. Ya da ben öyle sanmışım, odanın içinde bir kasa olabileceğini anladığım anda etrafa bakınmaya başladım.

MASUMİYETHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin