Yetenekliler Okulu

Bölüm 5

İyi okumalar...

Bay Hall aileme haber verirse annemi öğrenir miydi? Nasıl bir işe bulaşmıştım ben...

Klaus'un sinirli bakışlarını, Kaan'ın şaşkın bakışlarını ve Jessie'nin gözlerini pörtletip olaya anlam vermeye çalışmasını görmezden gelmiştim sınıftan çıkarken.
Alec için de aynı yöntemi uygulamayı düşünsem de kısa sürede kolumu kavrayan eli bu planımı açığa almıştı.

"Neden mesafeli davranıyorsun Cece?"
Umursamamaya çalışarak yanıtladım.
"Olması gerektiği gibi davranıyorum. Beni taciz etmene rağmen kollarına mı atlamalıydım?"

"Hayır elbette ama olması gereken tek davranış biçimi bu değil."

"Alec. Beni öptün ve utanmadan hâlâ yanıma gelip neden mesafelisin diyorsun. Bu yaptığını başkası yapsaydı neler yapardım herhangi bir tahminin var mı?"

"Neden seni öptüğümde beni engellemedin?"

"Kollarımı tuttuğun için olabilir mi?"

"Cecee. Güçlüsün, isteseydin beni orada tek bir bakışınla yok edebilirdin."

dedi üzerime doğru yürüyüp.
Geri geri giderken sırtım duvara çarptığında kaşlarımı çattım. Ona yaptığını ödetebilirdim.
Neden yapmıyordum?
Bana biraz daha yaklaştı.

"Düşünüp benden hoşlanıp hoşlanmadığını kafanda tartıyorsun."

Dedi gülümseyerek.

"Saçmalıyorsun. Bu kadar egoistleşmende ne etkili oldu bilmiyorum ama şu saçma düşüncelerinden artık vazgeç ve normal haline dön."

"Neden benden hoşlanma fikri sana saçma geliyor ki? Çirkin mi tipim? Aptal mıyım? Bende ikisi de olmadığını iyi biliyorsun Cecelia."

Çirkin değildi ama aptal...Bu düşünülebilirdi.

"Nasıl bir hayal dünyası içinde yaşıyorsun bilmiyorum. Ama biz bir filmde değiliz Alec. Şu klasik duvarla erkek arasında kalan güçsüz kız sahnesi eminim hoşuna gitmiştir ama sana tavsiyem başka biriyle yapman. Önümden çekilmek için on saniyen var."

Annem bu yaşananları görse ne tepki verirdi acaba? Ben neden tepki vermiyordum?

"Annen mi?"

Dur bir dakika.

"Düşüncemi duydun?"

Gözleri yuvalarında hafifçe sağa sola dönerken birkaç adım uzaklaştı.

"H-hayır."

"Gücünü bilmeyişin bir yalan mıydı? Yoksa yeni keşfetmeye mi başladın?"

Tek kaşımı kaldırdım.
Kendimden şüphe duymuyordum çünkü farkında olmadan düşündüklerimi dıştan söyleme gibi bir huyum yoktu.

"Yok öyle bir şey."

Kesin bir şekilde konuşuyordu ama demin düşüncemi okumuştu.

"Düşüncemi okudun. Ya gücün buysa? Müdüre söylemelisin."
Bu sayede başka bir sınıfa alınırdı da rahat ederdim belki.

"Ortada söyleyecek bir şey yok!"

"Bana bağırma!"

Koridorda sesim yankılandığında göz devirdim.

"Neden uğraşıyorsam..Ne halin varsa gör."

Dedim onu iteleyip yürümeye başlamadan önce. Bana neydi ki? Sorguladığım için hata bendeydi.