Yetenekliler Okulu

Bölüm 24

Bölüm sonunda düşüncelerinizi yoruma yazın lütfen. :)
İyi okumalar..

Henüz binadan uzaklaşmamışken görüş açıma giren Paul beni fark edip Klaus'a edeceğim işkence planlarını yarıda keserek yanıma gelmişti.

"Zaman geldi Alec. Amcan yarın babanı geri getireceğimizi söyledi."

"Nasıl?"

"Kolye etkisini yarın gösterecekmiş, baban yapılacak ayin ile geri gelecek."

Umursamaz bir tonda yanıtladım söylediğini.

"Bu güzel bir haber."

Tek kaşı sevincimin sönüklüğü karşısında yavaşça havaya kalkarken merakla mırıldandı.

"Sen nereye gidiyordun sinirli sinirli?"

"Dağ evine."

Dalgaya alıp gülerek yanıtladı.

"Hangi dağ evine? Dostum bizden habersiz alem mi yapıyorsun–"

"Saçmalama Paul. Klaus piçinin işini bitirmeye gidiyorum."

Dediklerim Klaus'un adını duyduğu an ilgisini çektiğinde sinirle konuştu.

"Neden? Ne yaptı yine piç kurusu?"

Kendime yediremediğim cümleler nasıl çıkacaktı ağzımdan?

"Cecelia'nın aklını karıştırmış. Şu an onun kollarının arasında uyuyor..."

Zorlukla konuşmuştum...

"İyi de bundan bize ne?"

Bir süre düşünüp gözlerini hafifçe açarak şüpheyle konuştu yeniden.

"Bir dakika yoksa sen? Siktir..."

Tek elini saçlarının arasından geçirip etrafa bakındığında gözlerimin sinirden dolduğunu hissediyordum.
Ona aşık olamazdı...
Ona aşık olmayacaktı.

"Onu Klaus ile bırakamam Paul. Burada benim yanımda olmalı..."

Transa geçmiş gibiydim.
Aklımdaki tek düşünce gidip kızımı o piçin kollarından almaktı.

"Bu iş zor olacak. Onu alıkoyamazsın Alec."

"Ben Alec'im. Ne istersem yaparım."

"Dostum saçmalama. Bana muhtemelen yüksek güvenlikli olan bir binadan onca kurt adam arasına girerek Cecelia'yı kaçıracağını mı ima ediyorsun cidden?"

Düşünmeden yanıtladım.

"Evet."

"Yuh! Yani Max, Klaus ve Archie oradayken onu kaçıracak kadar kafayı yediğini söylüyorsun?"

"Aynen öyle Paul."

Derin bir nefes aldım.

"Aynen öyle..."

"Ben de geliyorum o zaman."

Kararlı bir tonda konuştuğunda reddetmek adına bir girişimde bulunmuştum.

"Paul-"

"Boşuna dil dökme.Geleceğimi biliyorsun."

Bir şey demeden gülümseyip yeniden ormana doğru yürümeye başladım.
Koşarak enerjimi harcamak istemediğim için sakince yürümeyi tercih etmişken aklımdan Cecelia ve Klaus'u bir türlü silemiyordum.
Paul ormanı geçip eve geldiğimizde sessiz bir ıslık çaldı.

"Zekalarından etkilendim."

Havalandırmaya sessizce çıktığımızda iki adam dikkatimizi çekmişti. Paul ile kısa bir bakışma yaşadık. Ben hallederim bakışını atıp ellerini cebine soktuğunda hafifçe gülümseyip başımı iki yana salladım.