Yetenekliler Okulu

Bölüm 7

İyi okumalar..

Yavaş çekimde dudaklarıma yaklaşırken bütün vücudum uyuşmuş gibi hissetmem garipti.
Ne oluyordu bana?
Deminki o kararlı ve ne istediğini bilen kız gitmişti yerine aptalın teki gelmişti sanki.
Kulaklarım uğuldamaya başladığında bunu garipseyip netliğini kaybeden görüşüme lanet okudum.

Sanki bedenimi kontrol eden bir güç varmışçasına ona karşı koymuyordum.
Kapının çalışı bile şu an tesir etmiyordu düşüncelerim üstünde. Dur bir dakika...
Kapı?! Beni kendime getiren ısrarlı çalışın ardından gözlerimi pörtleterek birkaç adım geri gittim.Alec açmak için kapıya yöneldiğinde hızla kolunu tutup kapının arkasına doğru çekiştirmiştim.

Gelen kişi müdüre falansa onu burada görmemeliydi. Bu ikimizin de sonu olabilirdi.
İşaret parmağımı ağzıma götürüp sus işareti yaptığımda göz devirip kafasını beni onaylarcasına salladı..

Kapı tekrar çalmaya başlayınca Jessie'nin sesi doldurdu kulaklarımı.
Sanırım annem Alec'in odamda oluşunu ve beni kapı çalmasa az daha öpeceğini öğrense beni öldürürdü. Nasıl yapardı bilmiyorum ancak yapabileceğini biliyorum.
Bir de ben bu okula akıllanmak ve uysallaşmak için gelmiştim değil mi?
Evet herneyse..Kapıyı açtığımda Jessie direkt üstüme atlamıştı. Uçmuştu da denilebilirdi tabii.

"Cece sana bir şey oldu diye çok endişelendim..."

Bu kızda benden bile fazla kuvvet vardı...
Kemiklerim birbirinin içine geçmiş olabilirdi.

"T-ta...TAMAM. Jessie çok sıkma."

"Ah,üzgünüm."

Mahçup bir ifade takındığında hafifçe gülümsedim.

"Sorun değil."

Gayette sorun. Nefes alamıyordum.

"Betixler kimseyle kolay arkadaş olmuyor ama sen onlardan biriyle arkadaş olmayı başarıp üstüne bir de at aldırmışsın gezmek için?"

"Abartma Jes."

"Jes?"

"Sen Cece derken iyiydi?"

Diyerek sırıtsam da bu fazla uzun sürmemişti çünkü kapının arkasında bir adet Alec bıraktığımı hatırlamıştım o an. Jessie'nin sırtı dönüktü ve tam zamanıydı çıkmasının.
Ona Jessie'ye fark ettirmeden odadan çık bakışı atsam da ne yazık ki Jessie'nin gözünden kaçmamıştı bu hareketim.

Arkasını döner dönmez gizlice çıkmaya çalışan Alec'i gördüğünde bana yeniden dönüp şaşkınlık ve soru dolu bakışları ile buluşmamı sağlamıştı.

"Onun burada ne işi var? Yoksa sonunda çıkıyor musunuz-"

"Hayır! Yani şey. Alec beni merak etmiş de ondan gelmiş."
Alec tepki vermediğinde onaylatmak adına ona seslendim.

"Öyle değil mi Alec?"

Tek yaptığı sırıtmakken kendinden emin bir ifade ile mırıldandı.

"Öyle mi?"

Jessie Alec'in dediği üzerine şaşırsa da ardından yüzünü asarak konuşmaya başlamıştı. Bense hâlâ öyle mi deyişine donuk ifadem ile bakıyordum.

"Yani siz bana bile söyleme gereği duymadınız öyle mi?"

Bu iş iyice sinirimi bozmaya başlıyordu artık.

"Bilmece gibi konuşma.Neyi söylememişiz?"

"Birde soruyor musun? Çıkmanızdan bahsediyorum."

Alec gülümseyerek kolunu belime doladı.