by the seashore

Chapter 45

Samantala, sa bahay ni JR, nagpatuloy sa paglilinis ng bahay si Dave.  Makalipas ang dalawang oras  natapos na niyang linisin ang second floor ng maalala niya ang sinabi ni Dei.  Pumasok siya sa masters bedroom at kinuha ang wallet ni JR.  Binuksan ito, nagulat at nalungkot siya ng makita ang litrato ni JR kasama si Chelsea.  Bumukas ang pinto at inabutan ni JR si Dave na hawak ang wallet niya.

JR:  Dave, bakit mo hawak ang wallet ko?

Dave:  Kasi kuya kanina, hinahanap ni Ate Dei yung lisensya niya tinignan niya dito sa wallet mo at nakita ko na biglang lumungkot ang mukha niya ng buksan ito.  Marahil ito ang nakita niya kaya ganon.  And sabi pa niya, tignan ko na lang daw para malaman ko ang sagot sa tanong ko sa kanya noon,  tinanong ko kasi sa kanya. "kung sa palagay ba niya hindi mo na mahal yung dati mong girlfriend."

JR:  Ano, nakita to ni Dei?

Dave:  Opo kuya.

JR:  Nasaan siya?

Dave:  Umalis po, pupuntahan daw niya ang Mama niya.

JR:  Hindi ba sinabi ko sa yo huwag mo siyang papayagang umalis?

Dave:  Opo pero sabi niya hindi ka daw magagalit dahil ang gusto mo naman daw kausapin niya ang Mama nya eh yun naman ang gagawin niya.

Napaupo sa kama si JR, kinuha ang wallet kay JR at napatitig dito.  Kahit siya gusto niyang itanong sa sarili, "kung bakit nga ba hindi pa niya tinatanggal ang litratong ito sa wallet niya.  Maaring nasaktan siy sa nakita, bakit nga naman hindi, eh siya ang girlfriend ko tapos litrato ng iba ang nasa wallet ko."

Dumeretso si JR sa banyo nagshower at nagbihis.  Pupuntahan niya si Dei, ayaw niyang magisip ito ng kung ano-ano.  Habang pababa siya ng hagdan, nagring ang celphone niya, tinignan niya kung sino ang tumatawag at ng makita na si Ram sinagot niya ito.

JR:  Hello Kuya, kamusta?

Ram:  Nasan ka?

JR:  Nandito sa bahay, paalis pa lang papunta ako sa Destiny. Susundan ko si Dei , nagpunta daw diyan para kausapin ang Mama niya.

Ram:  Tama ka at sa dami ng napagusapan they came up with a decision. Sasama si Dei pauwi ng Maynila sa Mama niya. Bilisan mo at baka hindi mo na abutan.

JR:  Ano?!

Pinindot nito ang end call at tinawag si Dave.

JR:  Dave, yung gate buksan mo bilis... baka hindi ko na abutan si Dei.

Natatarantang  napatakbo si Dave para buksan ang gate.

Ipinatawag ni Sir Simon ang lahat ng staff ng Destiny sa beach front resto.  Nandon din si Ram at Krizza. Nakaupo ang lahat maliban kay Dei at kay Sir Simon na nakaakbay at nakahawak sa kamay ng dalaga na para bang sinasabing kaya mo yan.  Dumating si JR ng nakatalikod si Dei at nagpapahid ng luha.  Naupo ito sa dulo katabi ni Vinz.

Dei:  Good afternoon everyone.  

Staff:  Good afternoon Mam

Dei:  Pasensya na kayo kung naistorbo ko ang mga trabaho ninyo, am sure everyone knows am not likely to do so pero kailangan ko lang gawin ito. Sa mahigit na apat na taon, ang Destiny ang naging tahanan ko at kayong lahat ang naging pamilya ko. Nagpapasalamat ako sa bawat isa sa inyo sa bawat araw na inilagi ko sa tahanang ito. Naging masaya po ako sa piling ninyo.  Am sure all of you knows my story so I am sure, you know that there are times I am still living in my past which is not normal.  Magagalit ang Daddy kapag sinasabi kong hindi ako normal o may sakit ako pero yun po ang totoo and all this time the Santillan-Perez Family and all of you have tried to hard to make me feel better. You are all part of my healing.  Unfortunately, my process of healing is not yet complete. Hindi naman po lingid sa inyo ang mga outburst of emotions ko but each and everyone of you has tolerated it and understood.  For that alone, I cannot thank you enough.  Dahil sa inyong lahat nabuo ang pagkatao ng isang Dei Gianne Capili-Perez.  Nabuo sa paraang higit pa sa ipinagdasal ko.   Nakilala dahil sa tiwala na ibinigay ninyo sa akin at hindi po ako makakarating dito kung hindi dahil sa pagpapahalaga at pagmamahal ninyo.  Gusto ko pong ibalik hindi lang pagpapahalaga... kundi ang pagmamahal na yan. Pero hindi ko magawa dahil ito po (itinuro ang puso) hindi lang walang puwang ang pagmamahal kung hindi wasak na wasak pa.