Birkaç dakika hiçbir şey demeden öylece oturduğumuz yerde dona kalmış gibi beklemedik. Az önce babaanne bize karışmayacağını mı söylemişti yoksa ben yanlış mı anlamıştım bilmiyordum ama böyle bir şey söylediğine hâlâ inanamıyordum.
"Sanırım artık babaannem benim kararlarıma saygı duyuyor." Dedi Kuzey, fısıldayarak.
"Büyük değişim." Dedim bende hâlâ üzerimden şaşkınlığımı atamıyordum.
Kuzey'de birden ellerini havaya kaldırdı ve zafer kazanmış gibi haykırmaya başladı. Biraz daha oturduğu yerde sevinçli bir şekilde tepindikten sonra yanıma geldi ve beni ayağı kaldırdı.
"İnanamıyorum ya başardık, gerçekten başardık!" Dedi ve ellerimden tutup beni kendine doğru çekti ve dans etmem için ellerimi kaldırdı.
Bende Kuzey'in mutluluktan deliye döndüğünü görünce onun kadar sevinerek dans teklifini kabul ettim. Ellerimden tutup beni ileriye itip beni kolları arasına aldığında gözlerinin içindeki bu mutluluk için her şeyi verebilirim diye düşündüm. Kocaman adam karşımda zafer dansı yapıyordu ve sanki ben ailemin karşı gelmişim gibi hissediyordum. Deli gibi dans ettikten sonra yorulup tekrardan koltuklara oturduk. Kuzey'in yüzündeki mutluluk biraz olsun gitmemişti.
"Emir, bu kadar kısa sürede bir aile bireyini kararlarıma saygı duymasına yardım ettiğin için teşekkür ederim." Dedi, koltuğun kolundan sarkan elimi tutarak.
"Aslında ben pek bir şey yapmadım." Dedim, şuan parmakları elimdeydi ve ben yine sarhoş olmuş gibiydim.
"Saçmalama, bunda en büyük pay sana ait. Şimdi geriye annemle babam kaldı. Tabi annemi ikna etmek diğerlerinden daha zor olacak." Dedi, düşünceli bir şekilde.
Bende başımla söylediği şeyi onayladım ve biraz daha terasta oturduktan sonra odaya geçtik. Bu gün odada yalnız yatmayacaktım ister istemez mutluyum, Kuzey'in geri gelmiş olmasından ve tabi ki babasının bir şey bilmiyor olmasından da... Kuzey koltuktaki yerini hazırlarken ben yatağın içine girmiştim bile, gözlerimi biraz üzerinde gezdirdikten sonra yorganı boğazıma kadar çektim. Bu gün kendimi ona her şeyi anlatacak kadar güçlü hissetmiştim ama daha sonra Sima'nın odaya gelmesiyle her şey bozulmuştu. Bir daha ne zaman bu kadar cesarete sahip olurum bilmiyordum, bildiğim tek şey bu günden sonra her şeyin değişecek olmasıydı.
"Emir, Emir, Emir..." Rüyamı ortadan ikiye yaran Kuzey'in sesini duyduğum anda birden uyandım.
"Ben spora gidiyorum bu aralar çok ihmal ettim. Gelmek ister misin? Gerçi sen uyumayı spora tercih edersinde bir sorayım dedim." Dedi, başımda dikilmiş sabah sabah benimle uğraşıyordu.
"Eskişehir'deyken bende spor yapıyordum Kuzey! Ve yanıldın geliyorum." Dedim ve hemen yataktan kalktım.
Tamam spor yapıyorum dediğim kısmı biraz abartmış olabilirim çünkü sporu bir sene önce falan bırakmıştım. Sporla işim pek olmuyordu zaten gayet normal bir kilodaydım ve bir sene öncesine kadar yaptığım spor beni sadece sıkılaştırmıştı. Hâlâ o sporun vermiş olduğu kasları vücudumda hissediyordum ama spor nankör olduğu için birden kaybolacağını da biliyordum. O yüzden bu gün spora başlamak için güzel bir gün olabilirdi. Yataktan kalktıktan sonra hemen hazırlandım ve Kuzey'le mutfakta buluştum.
Benim içeri girdiğimi fark etmiş olacak ki: "Teşekkür ederim Nermin Abla, bu gün Emir'i biraz yormayı düşünüyorum. O yüzden tabağını biraz vitaminli şeylerle doldursan onun için daha iyi olur." Dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tuhaf Bir Evcilik Oyunu
Romance"Bazen bir erkek sana bütün kadınları unutturur." "Aşkın cinsiyeti yoktur." Yıllardır ailemin baskısıyla hiçbir şey yaşayamamış bir çocuk olarak sessiz hayatıma devam ediyordum ta ki başka bir şehre kaçana kadar. Evet, hayatım boyunca yapmak is...
