Tuhaf Bir Evcilik Oyunu

Bölüm 7

        Kuzey, telefon görüşmesi yapmak için odadan çıktıktan sonra bende bavulumdan birkaç parça eşya alıp kendimi banyoya attım. Dünün etkisini üzerimden atmış değildim ve hâlâ bir tarafım uyuşmaya devam ediyordu. O yüzden ilk iş olarak kendimi sıcak suyun altına attım ve üzerime doğru gelen damlacıkları kucaklayarak öylece suyun altında bekledim. Ellerimi yüzümde biraz gezdirdikten sonra dudaklarıma doğru götürdüm ve dudaklarıma dokunduğum gibi ani bir şimşek çarpmasıyla bütün duygularım aydınlandı. Biriyle öpüşüyordum, bir rüyayı mı hatırlıyordum yoksa daha önce yaşadığım bir anıyı mı emin değildim fakat o kadar gerçekti ki sanki o anı iliklerime kadar hissediyordum. Ellerinin vücudumda gezinişi, dudaklarının dudaklarımda dansı andırır gibi değip geçmesi ve kendimi olayın büyüsüne kaptırmış gidişim... Bunun sadece rüya olduğunu düşünmek istiyordum, evet rüyaydı ve bende şimdi onu hatırladım. Ellerimi dudaklarımdan çektim ve saçlarımın arasında gezdirmeye başladım. Tam o anda başka bir anı daha gözlerimin önünde belirdi, saçlarımla oynayan ince uzun parmaklar, her dokunuşunda adeta beni öldürüp dirilten o ince parmaklar... Yine üzerime büyük bir yıldırım düşmüş gibi hissettim ve gözlerimi açıp hemen elime geçirdiğim ilk havluyu belime sarıp duştan çıktım. Odaya girdiğim zamanda Kuzey bilgisayarın başına oturmuş bir şeylerle uğraşıyordu.

"Az önce tuhaf bir şey oldu, rüya mıydı yoksa başka bir şey miydi bilmiyorum." Dedim ve yavaşça yanına yaklaşıp laptopun klavyesinde dolaşan parmaklarına baktım.

İnce ve uzun parmaklarına...

"En son ne hatırlıyorsun? Doğruyu söyle." Dedim, artık delirdiğimi düşünmeye başlayacaktım.

Az önce gördüğüm şeylerin rüya olması ya da gerçek olmasını düşünmek istemiyordum sadece doğru cevabı duymak istiyordum.

"Ne bilmek istiyorsun?"Dedi, ellerini laptoptan çekip tek kaşını kaldırarak bana doğru bakıyordu.

  "Dün gece öpüştük mü?" Dedim, bir anda çat diye.

Yüzüne tahmin  edemediğim bir ifade oturdu ve yine ağzını açıp bir şey söyleyecekti ama sustu. Ayağı kalkıp pencereye doğru birkaç adım attı. Zaman kazanmaya çalışıyordu ama ben gerçeği bilmek istiyordum.

"Kuzey, sana diyorum. Öpüştük mü?" Dedim ilk defa sesimi yükselterek.

"Evet. Öpüştük." Dedi kafasını bana doğru bir saniye çevirdi ve sonra tekrardan pencereye doğru bakmaya devam etti.

Aldığım cevap karşısında ne hissedeceğimi bilmeden öylece durduğum yerde kaldım. Dün gece Kuzey'le öpüşmüştüm ve bu öpüşme hatırladığım kadarıyla beni çılgına çevirmişti. Ne oluyordu bana, iki gün önce tanıdığım birine neden bu kadar takılmıştım?

"İnanmıyorum yani nasıl böyle bir şey oldu. Tamam fazla içmiş olabiliriz ama nasıl bu kadar ileriye gittik?" Dedim, hâlâ olayların şokunu üzerimde taşıyordum.

"Birden oluverdi işte bende anlamadım, tuhaf bir elektrik olayı gibi düşün." Dedi, bu sefer gözlerimin içine bakıyordu ve o gözler yine bana oyunun dışında olduğumuzu hatırlattı.

Geri geri gidip yatağın üzerine oturdum ve yüzümü ellerimle kapattım. Oyun diye başladığımız ama git gide daha da büyüyen bu şeyle ne yapacağımızı bilmiyordum. Özellikle dün geceki olaydan sonra artık Kuzey'in yüzüne bakamayacak duruma gelmiştim, yani baktığım zaman üzerime üzerime gelen utanma duygusuyla kendimi kötü hissediyordum. O da yetmezmiş gibi öpüşmemizi hatırlıyor ve beni nasıl deliye çevirdiğini de hissetmeye başlıyordum. Gözlerim kapalı birkaç dakika daha öyle kaldıktan sonra ellerimi yüzümden çektim ve odada tek başıma kaldığımı fark ettim. Sanırım Kuzey gitmişti ve şuan ikimiz içinde en iyi olan şeyi yapmıştı. Kendimi bir an önce toplayıp hayatıma kaldığım yerden devam etmem gerekiyordu. Yoksa bu oyunun içinde kaybolup gidecektim, ne kadar eğlenceli olsa da bir süre sonra artık her şey daha da karmaşık bir hâl alacaktı. Yataktan doğrulup üzerimdeki havludan kurtulmak için tekrardan bavulumun başına döndüm ve telefonumu elime alıp ne var ne yok diye bakındım. Yine birkaç arama vardı, her zamanki gibi en fazla aramayı annem yapmıştı. Daha fazla dayanamayıp kilidi açtım ve annemi aradım.