Zrozumieć Anioła - Dominika Lewkowicz

Rozdział 26

*Angel*
Spojrzałam na niego ostatni raz i powiedziałam na odchodne
-Nie oceniaj drugiej osoby, po jej zachowaniu. Zachowania można się nauczyć. Aktorzy są nie tylko w telewizji. Oni są wszędzie.
Po tych słowach ruszyłam przed siebie wychodząc z budynku charytatywnego. Na zewnątrz było zimno i ciemno. Nie miałam na sobie żadnej bluzy ani kurtki. Byłam w bluzce z krótkim rękawem, jeansach i trampkach. Szłam sama nie wiedząc gdzie, co chyba stawało się moją tradycją. Po kilku minutach pod niebem pełnym gwiazd usiadłam na trawie pod schroniskiem dla bezdomnych. Czy byłam bezdomna? Tak, byłam, jestem i będę bezdomna. Bezdomność to nie tylko budynek, to nie ściany, które tworzą pomieszczenia, to nie drzwi i okna dzięki, ķtórym wpada światło czy świeże powietrze. Bezdomność to brak przynależności do kogoś, brak poczucia bezpieczeństwa wtedy, gdy potrzebujemy wsparcia. Bezdomność...bezdomność to uświadomienie sobie faktu, że gdy chcesz do kogoś zadzwonić i porozmawiać by usłyszeć słowa otuchy, uświadamiasz sobie, że twoja książka jest pusta w tej kategorii. Dociera do ciebie, że znajdują się tam jedynie ci, którzy dzwonią do ciebie, jeśli coś chcą. Siedziałam na chodniku z telefonem w dłoni, spoglądając na moją książkę telefoniczną i...była pusta, tak jak właścicielka telefonu. Spoglądając prawdzie w oczy, nie mam nikogo. Jestem sierotą w wieku 16 lat a opieka społeczna nawet mnie nie szuka. Jestem sama. W sumie jakby na to spojrzeć, to zawsze byłam sama. Wśród tłumu - sama, wśród domowników - sama. Zawsze sama. Rzuciłam telefonem o asfalt przez co rozbił się na milion kawałeczków. Moja stara nokia by się tak łatwo nie poddała...- pomyślałam. Wypuściłam głośno powietrze z ust pocierając jednocześnie dłońmi ramiona by się chodź trochę rozgrzać. Trochę pomogło. Patrzyłam na migające światło z latarnii i ćmy, które latały obok nich. Nawet owady szukają ciepła...- pomyślałam. Wszyscy potrzebujemy ciepła i wsparcia, tylko zazwyczaj szukamy nie tam, gdzie szukać powinniśmy...