Zrozumieć Anioła - Dominika Lewkowicz

Rozdział 23

*Ethan*
Dziewczyna najzwyczajniej w świecie zaczęła się śmiać. Byłem zdekoncentrowany, nie rozumiałem co śmiesznego powiedziałem. Spojrzałem na dziewczynę i biorąc ją za dłoń, zacząłem prowadzić w pewne miejsce, które dobrze zna. W stronę klifu. Dlaczego? Ponieważ jak widzę wizja własnej śmierci ją bawi. Po kilku minutach zatrzymałem się i popatrzyłem na dziewczynę. Jej mimika twarzy była jak kamień. Nic nie wskazywało na to, że zaledwie chwilę temu śmiała się jak opętana.
-Nie będę na ciebie krzyczał czy pouczał - powiedziałem - Nie wiem co przeżyłaś w swoim życiu i nie mnie to oceniać, dlaczego postępujesz tak, a nie inaczej ale wiem jedno. To- powiedziałem wskazując w stronę morskich fal - na pewno nie jest wyjściem z żadnej sytuacji.
Zauważyłem jak na moje słowa, twarz dziewczyny robi się cała czerwona.
-Co ty możesz o tym wiedzieć!? Wiesz co siedzi w mojej głowie? Wiesz o czym myślę!? Nie, nie wiesz! Więc jakim prawem się wtrącasz do mojego życia, kto cię o to prosił!?- krzyczała mi prosto w twarz.
Zdenerwowała mnie tym. Wiem o tym więcej niż ona myśli. Wolałbym wymazać to co zrobiłem w przeszłości ale się nie da. Musiałem to zaakceptować. Pod wpływem złości, mówi się różne głupie rzeczy. Taką głupotę zrobiłem, mówiąc to
-Ty sama weszłaś do mojego życia! Po co w ogóle pojawiłaś się w tym ośrodku!? Po co!? Przez ciebie straciłem Lidię, rozumiesz!? - krzyknąłem przez łzy.
Odkąd tylko podniósłem głos czyli jak zacząłem mówić, zauważyłem że brunetka schyliła głowę w kierunku ziemi i skuliła ramiona. Stała tak, jakby na coś czekała. Gdy umilkłem nadal nie podniosła wzroku.
Jej ciało począwszy od dłoni a skończywszy na nogach drgało. Trzęsła się z niewiadomego mi powodu. Spojrzałem na jej twarz i nie było tam oznak łez. Nie reagowała na moje pytania, które jej zadawałem. Chwyciłem ją za ramiona i lekko potrząsnąłem, żadnego efektu. Dopiero, gdy mocniej nią potrząsnąłem zareagowała i obudziła się z tego całego...transu? Patrzyłem dziewczynie w oczy i zauważyłem jak do jej oczu napływają łzy a na twarzy widoczny był ogromny ból. Po chwili brunetka upadła na kolana, chowając twarz w dłonie i wybuchając płaczem. Podszedłem do niej i klękając naprzeciw niej, spojrzałem na nią i powiedziałem
-Spójrz na to.
Oczy dziewczyny wyrażały zdziwienie i litość...